Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ

 Τίνων γιοι και κόρες άραγε να είμαστε; Θεών; ημίθεων; ηρώων; ή κοινών θνητών;
Είμαστε παιδιά του Νάρκισσου; τότε να περιμένουμε τα νερά του ποταμού της θλίψης σύντομα να πνίξουν εμάς και το είδωλο μας.Της Νιόβης; Τι έπραξε η μητέρα μας και δεν ζούμε εδώ και αιώνες;.
Κόρες μαινάδων ή γιοι σατύρων;
Υπάρχει γιος του Λεωνίδα αναμεσά μας;
Μας χάλκευσε ο Ήφαιστος ο χαλκοπλάστης; ή μας έκαψε ο Προμηθέας; Και την ψυχή μας την κρατά η ζωοδότρα Ήρα ή πάλλεται στα κύματα ζητώντας την εύνοια του Ποσειδώνα;
Πατέρας μας ο Δίας ή Θερσίτες αυτόνομοι και τραγικοί.
Γιοι της Ανδρομάχης που χαθήκαμε στα τείχη της Τροίας ως άλλοι Αστυάνακτες;
Ή θνητοί φτιαγμένοι από τα δάκρυα και το χώμα της μάνας Δήμητρας;
Παιδιά της Λητούς, αθάνατοι απολλώνιοι τοξευτές; Κυνηγοί και θηρευτές της αλήθειας;
Ή του Οδυσσέα χαμένοι σε Ιθάκες;
Είθε ο θεϊκός μας νους, μέσω του Πρώτιστου Δία, του οδηγού του ανθρώπου προς την μέθεξίν του, να αναγνωρίσει την ειδωλική κατάσταση του Άδου στην οποία βρισκόμαστε και να μας δείξει την πορεία προς την πηγή μας.
Προς την παλιγγενεσία.
Είθε να μας δωρίσει ο Ήφαιστος εκείνον τον πρώτο καθρέφτη, που δώρισε στον Διόνυσο, το ΈΝοπτρο, να δούμε τον πραγματικό μας εαυτό.
Είθε την στιγμή της διάσπασής μας, να σώσει τον θεϊκό μας νου, την καρδιά μας, η θεά Αθηνά και να την παραδώσει στον Ζευ τον Μοναδικό. 

Γιώβη Βασιλική

1 σχόλιο: