ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΑ" ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Ήδη από τα ομηρικά έπη διακρίνεται ο έντονος προβληματισμός για τη «φύση» των νεκρών και προπάντων για τη σχέση τους με τον κόσμο των ζωντανών. Οι αρχαίοι Έλληνες προβληματίζονταν και συχνά αναρωτιόνταν για την κατάσταση που επικρατεί στον άλλο κόσμο. Ο Πίνδαρος περιγράφει μία πολύ αισιόδοξη εικόνα για την τύχη των ενάρετων στον άλλον κόσμο και για τα αγαθά που θα απολαύσουν εκεί, ενώ οι κακοί θα τιμωρηθούν ανάλογα (Ὀλυμπιόνικος 2.56-67). Σεβασμός έπρεπε να αποδίδεται στους νεκρούς και μετά θάνατον, όπως φαίνεται από την απαγόρευση του Σόλωνα να μιλά κανείς άσχημα για αυτούς (Πλούταρχος Σόλων 21.1).

Και όμως, η αναβολή είναι η μεγαλύτερη σπατάλη ζωής

Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε πιο ανόητο από την άποψη αυτών που καυχώνται για την προνοητικότητά τους. Μένουν εξαντλητικά απασχολημένοι προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να ζήσουν καλύτερα. Περνούν τη ζωή τους με το να ετοιμάζονται να ζήσουν!

Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθει κάποιος πώς να ζει

Αλλά ανάμεσα στους χειρότερους συγκαταλέγω επίσης όσους δεν έχουν χρόνο παρά για το κρασί και τη λαγνεία. Επειδή κανείς δεν έχει πιο επονείδιστες έγνοιες. Οι άλλοι, ακόμη και αν το κενό όνειρο της δόξας τούς έχει γίνει εμμονή, ξεστρατίζουν παρόμοια.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΑΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ

"Εδώ και δυο βδομάδες σου έγραφα για τον φυγόκεντρο εγωισμό των Ελλήνων. Δεν θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο.

ΕΚΑΜΑΝ ΟΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Tότε εγώ, με ισχυρόν παλμόν καρδίας, σταμάτησα για μια στιγμή, ακίνητος μέσα στο πλήθος, ως άνθρωπος που δέχεται αποκάλυψιν ακαριαίαν, ή ως κάποιος που βλέπει να γίνεται μπροστά του ένα θαύμα και ανέκραξα κάθιδρως:

Ο κόσμος όπου ζούμε είναι η τελική μας δοκιμασία προς το μεγάλο Νόστο

Καθώς λοιπόν οι Μοίρες μας αποχαιρετούν όταν φορούμε το ιμάτιον να κατεβούμε εις την Γαίαν μας προσφέρουν ένα δικό τους δώρο (εκ του ρήματος δίδωμι). Είναι το εισιτήριο και ο τρόπος όλα να πάνε καλά μέχρι να επιστρέψουμε κοντά τους αλλά και μακριά τους πέρα από αυτές στο άπειρο.

ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΆΤΙΣΣΕΣ ΜΑΝΕΣ

Η δειλία, η εγκατάλειψη της ασπίδας και η λιποταξία στο πεδίο της μάχης στην Σπάρτη

ήταν απαράδεκτη. Σε αντίθεση με τις περισσότερες Ελληνίδες, οι Σπαρτιάτισσες αρνούνταν να θρηνήσουν τους άντρες που πέθαιναν στον πόλεμο. Μάλλον περήφανες ένιωθαν για τη γενναιότητα των γιων τους.

ΚΕΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Στο νησί της Κέας, αναφέρει ο Πλούταρχος πως υπήρχε μια διαφορετική τακτική στην ανατροφή των γυναικών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την απόλυτη καθαρότητα μεταξύ των συζύγων και μια κοινωνία η οποία δεν είχε την ανάγκη να προβεί σε τιποτένιες πράξεις. Πως το κατάφεραν; Ας πάμε να μάθουμε.

ΓΥΝΑΙΚΟΝΟΜΟΙ: Η ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΩΝ

Το ήθος των πολιτών ανέκαθεν αποτελούσε βασικό παράγοντα για μια κοινωνία. Στην αρχαία Ελλάδα είχε ακόμη περισσότερη σημασία, όση ώστε να καθιερώσουν αστυνομικά όργανα για εποπτεία του ήθους και όχι μόνο.

Η Αθηνά Σοφία έρχεται διά του μητιόεντος Ζηνός

Όταν η έρα (=γαία) μητιά (=σκέπτεται) οντικά επέρχεται η Μητ-έρα. Το οντικό μεγαλείο του λησμονηθέντος Ελληνικού τρόπο οντικής πορείας, όλα είναι σκέψις (σκοπώ=παρατηρώ) και κίνησις. Όλα γύρω μας κινούνται, ο Άνθρωπος συμμετέχει σε αυτή την Μητ-ερική κίνηση εάν βυθίζεται σε αυτή σκεπτικά και πραξιακά.

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΣΤΟΡΓΗΣ

Δεν αμφιβάλλω ότι εξαποστέλλονται εναντίον σου στοχασμοί δυσμένειας. Ο μόνος τρόπος να αμυνθείς και να ματαιώσεις την επιρροή τους είναι να αντεξαποστείλεις στοχασμούς φιλίας.

ΤΟ ΔΗΛΗΤHΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΕΡΧOΜΕΝΟ DELETE

Στην αρχή μας είπανε πως ήταν μια μόλυνση, ένας ιός. Τώρα όμως ξέρουμε πως είναι δηλητηρίαση. Πως επρόκειτο για δηλητήριο που σιγοπίνουμε εν αγνοία μας και με πρόσχημα την υγεία μας. Παλιά τακτική.

ΘΕΑ ΕΙΡΗΝΗ: Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

«Έχεις ακόμα δρόμο για τους θεούς· έφυγαν· έχουν μετακομίσει από χτες. Έγιναν πυρ και μανία με τους Έλληνες. Γι᾽ αυτό εγκατέστησαν εδώ που έμεναν τον Πόλεμο και σας παρέδωσαν σ᾽ αυτόν να σας κάνει ό,τι θέλει και γουστάρει. Εκείνοι μετακόμισαν όσο πιο ψηλά μπορούσαν, για να μη σας βλέπουν άλλο να πολεμάτε και να μην ακούν τα παρακάλια σας. Προτιμούσατε τον πόλεμο, ενώ εκείνοι προσπάθησαν πολλές φορές να πετύχουν ειρήνη». 

Ειρήνη- Αριστοφάνης

Και γι’ αυτό η μητέρα του Έρωτα είναι η Πενία

«Ο νεαρός σπαρτιάτης τη γυναίκα που παντρευόταν, την έκλεβε. Τη γιόμιζε σπέρμα και ηδονή μέσα στον αχυρώνα, και με το χάραμα έφευγε προτού τη χορτάσει.