Τι σημαίνει το όνομα άνθρωπος;

"Το όνομα ά ν θ ρ ω π ο ς  σημαίνει ότι τα άλλα θηρία

Συ είσαι η μόνη Θεά, Συ είσαι η Αλήθεια και η Νίκη!

…Ω Πολυαγαπημένη, γιορτάζει η αγάπη μου απόψε κι από τον Κεραμεικό, κοίτταξε, ανεβαίνει κι έρχεται η ιερά πομπή, φαιδρά και θορυβώδης – σαν κύμα που ανεβαίνει τραγουδώντας και φιλεί ερωτεμένο τους όμορφους βράχους.

Ω Αγαπημένη και ω Θεά, σήκω απάνω στα μάρμαρα και χαμογέλασε. Είναι τα μεγάλα Παναθήναια της αγάπης μου. Κ’ είναι τα όνειρά μου ντυμένα στα γιορτάσιμα που εξεκίνησαν από το νεκροταφείο κι εδιάβηκαν το Δίπυλο, κι ανεβαίνουν σιγά, σιγά, τον Βράχο τον Ιερό…

Ω Αγαπημένη και ω Θεά, σήκω απάνω στα μάρμαρα και χαμογέλασε. Η Νίκη κάθεται απάνω στο χέρι Σου. Το κορμί Σου είναι φίλντισι και λαμποκοπά μέσα στη νύχτα. Και κάτω στα πόδια Σου σωριάζεται ο μεγάλος όφις – ο υποχθόνιος θεός που σκορπίζει τ’ αγαθά από τα βάθη της γης…

Ω χαμογέλασε, ω Ζωή και ω Αγάπη, στο ορφανεμένο αέτωμα και θα γυρίσουν πάλιν οι μαρμαρένιες σκέψεις του Φειδία και η Παρθένα Θεά θα γεννάται πάνοπλη και θα ’ναι γύρω οι Θεοί και θα χαμογελούν…

Ω Αγαπημένη και ω Θεά, σήκω απάνω στα μάρμαρα και υψώσου Ανέγγιχτη στο βάθος του σηκού και χαμογέλασε. Η πομπή ανεβαίνει τώρα τα μαρμάρινα σκαλοπάτια κι έρχεται ν’ απλωθεί στα πόδια Σου και να Σε προσκυνήσει. Τα μαύρα μου προαισθήματα και οι έκφυλοι πόθοι κι οι αγέλαστες σκέψεις όλες σέρνονται δεμένες στον βωμό Σου για να θυσιασθούν…

Συ είσαι η μόνη Θεά, Συ είσαι η Αλήθεια και η Νίκη! Στο μέτωπό Σου χαμογελά η Αθανασία κι ανάβει στα χείλη Σου η λαχτάρα της ζωής και κοκκινίζουν απάνω στα μάγουλά Σου όλα τ’ απόκρυφα κι όλα τα ντροπαλά της αγάπης. Συ είσαι η Ευρυθμία, Συ η Αλήθεια και η Ζωή. Ανεβαίνει σαν κύμα κι απλώνεται κάτω από τον Παρθενώνα η πομπή η ιερά της αγάπης μου και γονατίζουν οι επιθυμίες μου και μαδούν σιωπηλές στα πόδια Σου όλα των τα λουλούδια.

Έλα, ω Λαχτάρα της ψυχής μου! κατέβα από τα μάρμαρα και δώσε μου τα χείλη Σου και δώσε μου το κορμί Σου…

Έλα να γεμίσουμε τις καρδιές μας, σαν τα ποτήρια τα Παναθηναϊκά από το άδολο κρασί του Ιδανικού και θα λάμψουνε τα μάτια μας από το μεθύσι της ζωής και τα χείλη μας θα γεμίσουνε φιλιά…

Έλα. – Σαν τους αθανάτους Θεούς απάνω στη ζωφόρο, να ξαπλωθούμε κι εμείς απάνω στα μάρμαρα, εδώ, στη Σαλαμίνα απέναντι που βγαίνει μέσα από τη θάλασσα ωσάν πελώριο τρόπαιο και μας χαμογελά… Ας ανοιχτούνε σαν κάλυκες ρόδων και σαν δοχεία αρωμάτων κι ωσάν χείλη προσευχόμενα οι καρδιές μας και ας ευχαριστήσουν τους μεγάλους θεούς γιατί έπλασαν τη ζωή τόσον όμορφη και τα χείλη Σου τόσο κόκκινα και την αγάπη μου τόσο μεγάλη.

Ας αρχίσουνε τον χορό και τα τραγούδια και τη λειτουργιά του Καλού οι μεγάλοι ιερείς και οι ιέρειές τους, ο Σωκράτης και ο Αλκιβιάδης, ο Φειδίας και η Διοτίμα, ο Περικλής και η Ασπασία. Και ο λαός ο Εκλεχτός των θεών – όλοι οι Αθηναίοι κι όλες οι Ατθίδες – ας ψάλλουν εύθυμοι όλοι μαζί την φαιδράν επωδόν των Ιερέων. Και όλα τα λουλούδια ας ανοιχτούν τριγύρω και όλη η αρμονία και το μουρμουρητό της θάλασσας ας ανεβεί ίσα μ’ εδώ απάνω και όλη η ηρεμία κι η χαρά του Ολύμπου η ξενητεμένη ας γυρίσει πάλιν εδώ και ας χυθεί κάτω από τα κιονόκρανα του Παρθενώνα και από τις εσθήτες των Καρυατίδων και ας περιπλεχτεί στα μέλη τα τορνευτά των Ατθίδων και στο μέτωπο των ανδρών – η μεγάλη, η άγια, Ανατριχίλα της αγάπης.

(Όφις και Κρίνο του Νίκου Καζαντζάκη, Εκδόσεις Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα 1974 Αποσπάσματα, σσ. 10 – 14)

Και ο Διόνυσος με το θύρσο του περιμένει.

"Οι Έλληνες, οι έχοντες τη δύναμη του Νοός, ήταν οι πρώτοι οι οποίοι μέσα από την Αλήθεια του Μύθου προείπαν για τη λειτουργία της συσσώρευσης, η οποία γεννά κάθε είδους θρησκευτικού και πολιτικού και οικονομικού και άλλου συστήματος.

Πόρος, Τέκμωρ και Σκότος: Η Κοσμογονία του Αλκμάνα

  Ο λυρικός ποιητής Αλκμάν έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Το όνομά του συνδέθηκε με τη Σπάρτη, αν και καταγόταν από τις Σάρδεις της Μικράς Ασίας. Το 1957 βρέθηκε ο πάπυρος της Οξύρρυγχου, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια αποσπάσματα με σχόλια σε πεζό λόγο, που μαρτυρούν ενός είδους θεογονικής κοσμογονίας. Από το ποίημα σώζονται οι λέξεις Θέτις, Σκότος, Πόρος και Τέκμωρ.

«Οι Γερμανοί υποδουλώθηκαν εσωτερικά στους Έλληνες»

Η Βρετανίδα φιλόλογος Eliza Butler γράφει το 1935 το βιβλίο της με τίτλο: Η Τυραννία της Ελλάδας Επί της Γερμανίας και αναλύει την παθιασμένη ελληνολατρία των Γερμανών για τον αρχαίο πολιτισμό.

Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

"Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Δάρρωνας Επήκοος: ο θεραπευτής θεός των Μακεδόνων

«Μακεδονικὸς δαίμων, ᾧ ὑπὲρ τῶν νοσούντων εὔχονται.»

Ησύχιος
 Τα τελευταία χρόνια με τις συνεχόμενες ανασκαφικές έρευνες στη περιοχή της Πέλλας εντοπίστηκε ένα συγκρότημα ιερού στο οποίο αναγνωρίστηκαν λειτουργίες άμεσα σχετιζόμενες με θεραπευτικές πρακτικές. Η αναγνώριση της λατρευόμενης θεότητας οφείλεται στην εύρεση μιας αναθηματικής επιγραφής προς τον Δάρρωνα, ενός τοπικού, κατά τον Ησύχιο, θεραπευτή δαίμονα.

Θεοί, αν η λύπηση είναι δουλειά δική σας, ρίξτε μου μια ματιά.

Στο ποίημα αυτό ο Κάτουλλος βαθιά πληγωμένος εκφράζει τον πόνο του για την αχαριστία και προδοσία της αγαπημένης του. Θεματικά το ποίημα ανακαλεί το π.8, όπου διαβάζουμε μια παρόμοια, αν και περισσότερο ανάλαφρη σε διάθεση, αντίδραση του ποιητή στην άρνηση της Λεσβίας.

Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα, αυτό είναι ήδη κοινός τόπος.

"Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα, αυτό είναι ήδη κοινός τόπος. Αν τίποτα λοιπόν δεν είναι γλυκύτερο, υπάρχει μήπως κάτι άλλο πιο σεβαστό και θείο;

Μια αρχαία συνταγή για τον λόξυγκα

Ο λόξυγκας ( ή λόξιγκας ) είναι ανακλαστική κίνηση που προκαλείται από ανεξέλεγκτες συσπάσεις του διαφράγματος, με μικρές εισπνοές αέρα και έχει ως αποτέλεσμα χαρακτηριστικό ήχο.

Ο Θεός του Πλάτωνα

"Στον Τίμαιο, ο Πλάτων περιγράφει τη δημιουργία του σύμπαντος ως το προϊόν εργασίας ενός θεϊκού δημιουργού που επιτελεί το έργο του, έχοντας ως σημείο αναφοράς ένα πρότυπο –ένα σύστημα ορθολογικών αρχών που οφείλουν να ενσωματωθούν στην ύλη, έτσι ώστε να προαχθεί ένα ενοποιημένο αποτέλεσμα.

Η κατασκευή του Ιησού

                                               Ιστορίες παραχαρακτών.

"Προφανώς ο Ιησούς υπήρξε – όπως και ο Οδυσσέας και ο Ζαρατούστρα, που λίγο ενδιαφέρει να ξέρουμε αν έζησαν πραγματικά, με σάρκα και οστά, σε ένα συγκεκριμένο χρόνο και σε έναν εντοπίσιμο τόπο. Η ύπαρξη του Ιησού δεν είναι διόλου αποδεδειγμένη ιστορικώς.

Αγωνιζόμενοι για τα Ολύμπια της ψυχής.

"Ώστε, πρέπει να μελετήσουμε εάν ακριβώς έχουμε φροντίσει ώστε να αναδράμουμε σ'εκείνα από τα οποία προερχόμεθα, όσον βεβαίως είναι δυνατή αυτή η αναδρομή. Πρέπει να εξετάσουμε, εάν φροντίσαμε και τον να απέχουμε από την αίσθηση και από την φαντασιοπληξία, αλλά και από τον παραλογισμό που προκαλείται από αυτές και από τα πάθη που προέρχονται επίσης από αυτές, όταν, κυρίως, αυτά υπερβαίνουν τον βαθμό της ανάγκης εκείνης, που καθόρισε και την γέννησή μας.

Λουκιανός: Περί θυσιών

«Σε ότι αφορά όλα εκείνα που κάνουν οι ανόητοι στις θυσίες, στις γιορτές και στις πομπές τους προς τιμή των θεών, εκείνα που ζητάνε, εκείνα για τα οποία προσεύχονται και εκείνα που γνωρίζουν σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τόσο δύσθυμος και στενοχωρημένος ώστε να τα δει και να μη γελάσει με την βλακεία των όσων γίνονται.

Οι θεοί χαρίζουν στους ανθρώπους στοχασμό που έχει ορίζοντα την ημέρα

«... πάνω στον πόνο μου μην προσθέτεις αδυσώπητες έγνοιες
και για το μέλλον μην προφητεύεις αγωνία αβάσταχτη.

Kαταδιώκουν εκείνους που μοχθούν για να προσδιορίσουν την ελευθερία

"Οι ξεπουλημένοι της πολιτικής, οι πραματευτές της απελευθέρωσης των λαών, οι μυστικιστές απελευθερωτές δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την ανθρώπινη αθλιότητα. Δεν πρέπει να τους μεμφόμαστε επειδή φράζουν τον δρόμο για την υλοποίηση των ίδιων των ιδανικών τους και την εξαφάνιση της αθλιότητας την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν.

Ορφικός ύμνος Αδώνιδος

Άκουσε την προσευχή μου , ω ένδοξε, άριστε θεέ, με την κομψή κόμη, φίλε της μοναξιάς, που είσαι γεμάτος από περιπόθητους καρπούς.

Με τα πάθη, απομακρύνεται η Ψυχή από τον έρωτά της για το καθαρό ον

"Επομένως, πρέπει να αποφεύγονται, όχι λιγότερο από τ'άλλα, και κάποιες τροφές, όσες από την φύση τους διεγείρουν το θυμικό μέρος της ψυχής μας.

Υποστηρίζεις την «ανεξιθρησκία» μόνο για την δική σου θρησκεία και όχι για τις άλλες.

{...}Kραυγάζεις, Ανθρωπάκο, όταν κάποιος σου υπενθυμίζει την ψυχική σου δυσκοιλιότητα. Δε θέλεις να τ’ ακούσεις, δε θέλεις να το μάθεις, θέλεις απλώς να φωνάζεις, «ζήτω»! Εντάξει, αλλά γιατί δε μ’ αφήνεις να σου πω ήσυχα για ποιον λόγο δεν πρόκειται να ευτυχήσεις;

Χίμαιρα: Το χθόνιο και μιαρό τέρας της ψυχής

"ἡ δὲ (Έχιδνα) Χίμαιραν ἔτικτε πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῦρ,

δεινήν τε μεγάλην τε ποδώκεά τε κρατερήν τε".
(Κι εκείνη γέννησε τη Χίμαιρα που πνέει φωτιά ακατάβλητη,
δεινή, μεγάλη, γοργόποδη και δυνατή).

Ησιόδου "Θεογονία" στ. 319-321, απόδ. Σταύρος Γκιργκένης
  Στην Ελληνική μυθιστορία μας η Χίμαιρα αναφέρεται ως ένα φοβερό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά του κατέληγε σε φίδι. Σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνηθέστερα τρικέφαλος έχοντας κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα.