Η Αφροδίτη, ο Εωσφόρος, το Φως και ο Έρωτας είναι η Ένωση του Παντός

"Η Αφροδίτη, η αναδυόμενη εκ του αφρού της θαλάσσης (του ετοίμου σύμπαντος κόσμου) η έτοιμη γυνή και φύση, η απόλυτος στιγμή, αυτή που δεν γεννάται αλλά ήδη Είναι, ονομάσθηκε όχι μόνον θεά του Έρωτος αλλά Εωσφόρος (διότι είναι το λαμπερότερο μετά τη Σελήνη αντικείμενο στον Ουρανό του Είναι).

Τιμωρούνται να ζήσουν παρόμοια ζωή με αυτή που διάλεξαν

Αυτόν λοιπόν που λέμε ότι α δ ι κ ε ί και ανοσιουργεί, καλύτερα να μην τον αφήσουμε να μεγαλώσει με την πανουργία του, διότι οι άνθρωποι αυτοί χαίρονται με την κατηγορία και νομίζουν ότι ακούν πως δεν είναι ανόητοι ή αλλιώς ά χ θ η της γης, αλλά άνδρες που πρέπει να ζουν μέσα στην πόλη ασφαλισμένοι.

«Ευχαριστώ την καλή μου μοίρα γιατί πέρασα τη ζωή μου απαλλαγμένος από ρυπαρότητα»

"Ξέρω ότι είσαι πλάσμα σοβαρό, αξιόπιστο και εργατικό, σαν το μυρμήγκι ή τη μέλισσα. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ξεσκεπάσω τον ανθρωπάκο μέσα σου, που σου καταστρέφει τη ζωή για χιλιάδες χρόνια.

Αυτόν τον θεό δεν ήταν δυνατόν να τον παραστήσω με την τέχνη μου

«…Πήραν [ενν. οι πρώτοι άνθρωποι] από τον θεό την νοημοσύνη και τον Λόγο και από παντού δέχονταν την λάμψη των μεγάλων θεϊκών φασμάτων του ουρανού και των άστρων και του ηλίου και της σελήνης, αντικρίζοντας νύχτα και μέρα ποικίλες και ανόμοιες μορφές και εικόνες ανεξήγητες και ακούγοντας φωνές κάθε είδους, των ανέμων και του δάσους και των ποταμών και της θάλασσας κι ακόμη των ήμερων και άγριων ζώων∙

«Tις πταίει»

"Τα Αρχαία Ελληνικά τα αντιπαθούν όλοι οι Έλληνες. Αν κάνει κανείς μια δημοσκόπηση σήμερα, το αποτέλεσμα που θα του δοθεί θα το βρει πελώριο. Στους εκατό θα ανακαλύψει πως οι ενενήντα τόσοι τα Αρχαία Ελληνικά δε θέλουν ούτε να τ ̓ ακούσουν.

Ο Δίας ξαναφέρνει τους άσχημους χειμώνες και ο ίδιος τους απομακρύνει.

Μια καρδιά καλά προετοιμασμένη ελπίζει στις δύσκολες περιστάσεις και στις ευνοϊκές φοβάται μια διαφορετική τύχη.

Οι άνθρωποι αποκτούν ψυχική γαλήνη με τις μετρημένες απολαύσεις

"Οι άνθρωποι αποκτούν ψυχική γαλήνη με τις μετρημένες απολαύσεις και με τη μ ε τ ρ η μ έ ν η ζωή. Ό,τι είναι ελλειμματικό ή υπερβολικό,συνήθως μεταπίπτει στο αντίθετό του και δημιουργεί στην ψυχή μεγάλες κινήσεις.

Άλλαξε τις ψευδαισθήσεις σου με λίγη αλήθεια

"Χτίσε το σπίτι σου στην πέτρα. Πέτρα είναι η ίδια σου η φύση που σκοτώνεις μέσα σου, ο σωματικός έρωτας του παιδιού σου, το όνειρο της αγάπης που έχει η γυναίκα σου, τα όνειρα σου για τη ζωή, όταν ήσουν έφηβος.

Το μόνο της ζωής μας ταξείδιον

"Ορθά έχει χαρακτηρισθεί ο Ύπνος ως προπόνησις του θανάτου (Πλάτων). Εδώ όμως επεισέρχεται κάτι το παράξενον. Ομοιάζουμε σαν έναν άνθρωπον ο οποίος δεν φοβείται το ταξίδι απλά φοβείται τις αποστάσεις. Δηλαδή δεν φοβούμαι να πάω έως την Αθήνα αλλά φοβούμαι να πάω έως τη Νέα Υόρκη. Εν ολίγοις δεν φοβούμαστε το μικρό ταξίδιον του Ύπνου αλλά φοβούμαστε το μεγάλο του θανάτου.

Θεανώ η Πυθαγορεία: «Επιστολή περί Παιδαγωγίας»

 Οι πληροφορίες γύρω από το πρόσωπο της φιλοσόφου Θεανούς είναι πολλές, συγκεχυμένες και ενίοτε αλληλοσυγκρουόμενες, ήδη από την αρχαία εποχή. Σε αυτό το γεγονός έχουν συμβάλλει κυρίως δύο στοιχεία:υπό το όνομα Θεανώ έζησαν δύο, ίσως και τρεις, πυθαγόρειες φιλόσοφοι, των οποίων ο βίος, οι ρήσεις και τα έργα αποδόθηκαν αμελώς σε ένα πρόσωπο.

Πότε το μάτι του ηνιόχου νου ελευθερώνεται από την ομίχλη;

"Και αν ακόμη δεν ετόλμησε να το πει κάποιος, ούτε για­τρός ούτε φιλόσοφος ούτε γυμναστής ούτε ιδιώτης, εγώ ερω­τώ: γιατί δεν απέχομε με την θέλησή μας από το σωματικό φορτίο; Γιατί δεν απελευθερώνομε τους εαυτούς μας με την απάρνηση των πλεοναζόντων πραγμάτων;

Η πατρώα θρησκεία συγκεντρώνει μνήμες, αξίες, οράματα και τον προορισμό της φυλής.

"Για να μετατραπούν οι πολίτες σε ιδιώτες, οι ελεύθεροι σε σκλάβους, έπρεπε να αλλάξει το θρησκευτικό φυλετικό υπόστρωμα τους και αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο στην σφαίρα του Νοητικού μέρους της ψυχής.

Θεοί αθάνατοι οι τελετάρχες που μυούν τους θνητούς

«Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος μυείται στην αληθώς τέλεια τελετή, όχι μέσα σε ένα μικρό οίκημα που έχει παρασκευαστεί από Αθηναίους για την υποδοχή κάποιοι όχλου,

Καθ' ύπνον

«Ο θεός, λέει ο Αχιλλεύς Τάτιος στα Κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα, αρέσκεται συχνά να αποκαλύπτει, καθ’ ύπνον, το μέλλον στους ανθρώπους

Όταν ο Οδυσσέας επέρασε την πύλη του Μαύρου Ήλιου

"Περί της Πατρώας Θρησκείας, περί της επιστροφής στις πηγές του Ελληνισμού, περί της ανακυκλωτικής επιστροφής στη Φύση, εκεί όπου το μικρό πορτάκι του Ηλίου μόνο για Έναν Οδυσσέα ανοίγει και οδηγεί τους Φωτισμένους στην Επομένη Ανωτέρα Κατάσταση.

Διότι είμαι ένας από αυτούς που έχουν μιλήσει με τους Θεούς

"Έτσι μου μίλησαν οι φίλοι, οι συγγενείς, ακόμα και οι εχθροί μου. Γιατί έτσι μιλούν σήμερα οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φωνή των καιρών μας.

Οι χρησμοί δόθηκαν, τα χείλη σφραγίστηκαν, οι αρχαίοι Ναοί γίνηκαν σπαράγματα

 "Σαν δύο κορμιά εραστών παγωμένα στον χρόνο, δυο μαύροι βράχοι στα σκοτεινά νερά της έρημης λίμνης. Λέσβος η Ιερή. Ένας ανοιχτός υπαίθριος ναός αφιερωμένος σε ξεχασμένους Θεούς. Τι κι αν οι άνθρωποι ξέχασαν τα ονόματα τους αυτοί δεν έπαψαν να υπάρχουν.

Πουθενά ησυχότερα δεν αποτραβιέται ο άνθρωπος παρά μέσα στην ψυχή του

"Μοναξιές γυρεύουν οι άνθρωποι, εξοχές και παραθαλάσσια και βουνά· και συ πολλάκις τυχαίνει να τα λαχταράς.

«Να διερωτάσαι ποιος είμαι και ποιος νομίζω ότι είμαι εξαιτίας των Ελλήνων»

 Το ενδιαφέρον μου για τους αρχαίους Έλληνες ξεκινά και συνεχίζεται με τον “άνθρωπο” – όχι τον “άνδρα”. Με ολόκληρη την κατηγορία που αναφέρεται στην ανθρωπότητα ή, όπως έχει φτάσει στη σύγχρονη Δύση μέσω του λατινικού “humanus”, με το “ανθρώπινο ον”. Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σε σχέση με τους θεούς, τους συνανθρώπους, τον κόσμο και τι ανήκει στην ανθρωπότητα;

Μην πάψεις να σμιλεύεις το άγαλμά σου

"Πώς θα δεις τώρα τι ομορφιά έχει μια καλή ψυχή; Αποσύρσου στον εαυτό σου και κοίτα·