"Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Το παν είν’ εκεί. Είναι το μοναδικό ζήτημα.
Για να μη νοιώθετε το φρικτό βάρος του Χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας κάνει να σκύβετε στη γη, πρέπει να μεθάτε δίχως διακοπή.!
Αλλά με τι; ...
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,... κατά τη διάθεσή σας.
Αλλά να μεθάτε.
Κι αν κάποτε, στα σκαλιά ενός παλατιού,
στην πράσινη χλόη μιας τάφρου,
στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας, ξυπνήσετε, και η μέθη ήδη έχει ελαττωθεί ή χαθεί,
ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, τ’ αστέρι, το πουλί, το ρόλοι,
καθετί που φεύγει,
κάθε τι που στενάζει,
καθετί που κυλά,
καθετί που τραγουδά,
καθετί που μιλά, ρωτήστε: "τι ώρα είναι;"
και ο άνεμος,
το κύμα,
τ’ αστέρι,
το πουλί,
το ρολόι, θα σας απαντήσουν:
«είναι ώρα να μεθύσετε! Για να μην είστε οι μαρτυρικοί σκλάβοι του Χρόνου, μεθάτε, μεθάτε αδιάκοπα! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, κατά τη διάθεσή σας"
Charles Baudelaire (1821-67): Γάλλος ποιητὴς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου