Φωκίων ο Χρηστός:«Απέχεσθαι του κλέπτειν τα δημόσια»

   
     Με το όνομα Φωκίων είναι γνωστός ο Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός (402-318 π.Χ.), επονομασθείς και χρηστός ως εκ της φρονήσεως και χρηστότητας του.
Φώκος είναι υποκοριστικό του Φωκίωνα και Θώκος είναι αξίωμα ή θέση. Υπήρξε αντίπαλος της κατά του Φιλίππου πολιτικής του θώκο-ρήτορα και εκ των Μακεδονικών Αρπαλίων Χρημάτων λαδωμένου Δημοσθένη, χωρίς όμως να εισακουσθούν οι συνετές συμβουλές του. Επικράτησαν οι δημοκόποι και ρήτορες, όπως ο υποστηρικτής του Δημοσθένη, Υπερείδης, με αποτέλεσμα την οριστική πτώση και συντριβή των Αθηναίων και των συμμάχων τους στον αδίδακτο «Λαμιακό Πόλεμο» και την μάχη της Κρανιώνας στην Θεσσαλία, κατά τα έτη 323 και 322 π.Χ. αντίστοιχα.

    Γεννήθηκε το 402 π.Χ. και ήταν γιος φτωχής οικογένειας της Αθήνας. Ήταν ένας από τους λίγους πολιτικούς και στρατιωτικούς, που διακρίθηκαν για τη φρόνηση και χρηστότητα τους. Ανδρείος, γενναίος και ικανός στρατηγός και πολιτικός, επονομάστηκε «Φωκίων ο Χρηστός». Ήταν αντίπαλος της πολιτικής του Δημοσθένη και υποστήριζε την ειρήνη ανάμεσα στους Αθηναίους και τον Φίλιππο, το βασιλιά των Μακεδόνων.

  Ο Φωκίων, με παρεμβάσεις του στον νικητή Αντίπατρου της Μακεδονίας, καταφέρνει να τον πείσει να μην εισέλθει και να μην καταστρέψει την καταπροδομένων θώκων και ανυπεράσπιστη πλέον Αθήνα, αλλά δεν καταφέρνει να πείσει τούς, για δεύτερη φορά, εγκαταλειφθέντες από τον Δημοσθένη, Αθηναίους να τηρήσουν πιστά τον πλέον εύκολο από τους πέντε όρους της συμφωνίας ειρήνης μεταξύ Αθηναίων και Μακεδόνων, που αφορούσε την παράδοση όλων των πολιτικών ρητόρων της αντιμακεδονικής παρατάξεως με πρώτους τον Δημοσθένη και τον Υπερείδη, αφού ο μεν πρώτος δραπέτευσε στον Πόρο, όπου αυτοκτόνησε, ο δε δεύτερος, συλληφθείς υπό των Μακεδόνων, τιμωρήθηκε δι΄ αποκοπής της γλώσσας του.

Παρ όλη όμως την προσπάθειά του ν' αποτρέψει τον πόλεμο ανάμεσά τους, όταν ο Φίλιππος βάδισε εναντίον των Αθηναίων, ο Φωκίωνας ως αρχηγός του στόλου τον ανάγκασε να υποχωρήσει.  
Μετά τον άτυχο για τους Αθηναίους Λαμιακό πόλεμο ο Φωκίωνας στάλθηκε για διαπραγματεύσεις στον Αντίπατρο

    Όταν μετά από το θάνατο του Αντίπατρου οι Αθηναίοι ζήτησαν από τους Μακεδόνες, που στην εποχή του Αντίπατρου είχαν εγκατασταθεί στον Πειραιά, να φύγουν, αυτοί με τη βοήθεια του Κάσσανδρου κατέλαβαν τον Πειραιά.

    Γι' αυτό θεωρήθηκε υπεύθυνος ο Φωκίων, οι λοιποί μη συλληφθέντες και μη αυτοκτονήσαντες ρήτορες και γυρολόγοι, συκοφάντες και λαοπλάνοι της αρχαίας Αθήνας, να πετύχουν καταδίκη σε θάνατο του χρηστού και συνετού Φωκίωνα και τον αναγκάζουν να πιει και αυτός το κώνειο. Το πτώμα του το πέταξαν έξω από την Αττική.. Ποια ήταν όμως η τελευταία παραγγελία για το γιο του Φώκο; ''Να μην κρατήσει κακία εναντίον των Αθηναίων, για τον άδικο θάνατό του"..
Αμέσως μετά αντιλαμβάνονται την εξαπάτησή τους, μετανοούν για την αδικία που διέπραξαν και, ως συνήθως, στήνουν ανδριάντα στον Φωκίωνα, ενώ καταδικάζουν σε θάνατο τους συκοφάντες του.

     Για τον βίο και την πολιτεία του Φωκίωνα αναφέρεται (ίδε Ανδρ. Ανδρεάδης, «Ιστορία της Ελληνικής Δημόσιας Οικονομίας, από των Ομηρικών μέχρι των Ελληνομακεδονικών χρόνων», τόμος Α΄, σημείωση 2 σελίδος 463, εκδόσεις Παπαδήμα) τμήμα διαλογικής συζητήσεώς του με τον κατά των Μακεδόνων «πολέμαρχο» ρήτορα Υπερείδη, σχετική με την ικανότητα για πόλεμο των Αθηναίων και το οποίο μοιάζει σαν να γράφηκε σήμερα, όπου ο όποιος χρηστός Φώκος κανιβαλίζεται από τον όποιο κυνηγό του αργυροεξουσιαστικού Θώκου. Δείτε και διδαχθείτε τα αδίδακτα και αποκρυβόμενα.

«Υπερείδης ηρώτησε: Πότε, ούν, ω Φωκίων, συμβουλεύεις πολεμείν αθηναίοις»; Και ο χρηστός Φωκίων ή Φώκος απάντησε: «Όταν τους μεν νέους ίδω την τάξιν βουλομένους φυλάττειν, τους πλουσίους εισφέρειν, τους δε ρήτορας απέχεσθαι του κλέπτειν τα δημόσια»!!!

(Όταν θα δω τους νέους να επιθυμούν να (προ)φυλάσσουν την τάξη (ευταξία), τους πλούσιους να συνεισφέρουν (με το εισόδημά τους) και τους ρήτορες να απέχουν από την κλοπή των δημοσίων αγαθών)

  Όταν ο ρήτορας Δημοσθένης, είπε στον Φωκίωνα, που ήταν πολιτικός του αντίπαλος, ότι : «θα τον σκοτώσουν οι Αθηναίοι, αν καταληφθούν από μανία», τότε ο Φωκίων του απάντησε: «Εμένα θα με σκοτώσουν αν τρελαθούν, εσένα όμως αν είναι στα καλά τους».

Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:

«Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;». Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Διότι μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο». Ο Φωκίων αρνήθηκε να δεχθεί το δώρο λέγοντας: «Ας μ’ αφήσει λοιπόν να συνεχίσω να είμαι έντιμος».

 Οι πρεσβευτές συγκλονίστηκαν απ΄ τη λιτότητα της ζωής του Φωκίωνα που οι ίδιοι προσέλαβαν ως φτώχεια.