Παξιμαδοποίηση κοπράνων. Ένα ψυχικό νόσημα με σημαία την διαστροφή.

Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη του κόσμου που ζούμε (με εξαίρεση την Ινδία και την άπω Ανατολή) η ζωή που μας δίνεται είναι για μια φορά και στο περιορισμένο μέσο διάστημα των ογδόντα ετών δηλαδή είκοσι χρόνια λιγότερα από την «ιστορική στιγμή» που είναι ο αιώνας.
Βέβαια η μέτρηση του χρόνου είναι ένα βάναυσο άθλημα που οι άντρες το μαθαίνουν στον στρατό και οι γυναίκες στον γυναικολόγο.
Αυτό το ιστορικό μας «φτέρνισμα» που λέτε φίλοι και εχθροί μου, εμείς τα δίποδα, έχουμε το ταλέντο να το κάνουμε τόσο επίπονο που το κάναμε τέχνη. Είναι εντυπωσιακό πως το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας, ενώ δεν προκαλεί πόνο, καταφέρνει και τσακίζει αυτόν που το υφίσταται...

  Οι απόγονοι των δουλοπάροικων του Ιωάννη του Ακτήμονα, αδερφού του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου (του πιο εξέχοντος μέλους της Καθολικής Συμμορίας, που με πρόσχημα την απελευθέρωση των Ιεροσολύμων μας τάραξε από το 1204 ως το 1453 στο πλιάτσικο) λένε το γνωστό «Time is Money» που μεταφράζεται στην μαλλιαρή «ο χρόνος είναι χρήμα». Αυτοί βέβαια το χρήμα το χρειάζονται περισσότερο από εμάς, γιατί όταν μια χώρα έχει τόσο κρύο και υγρασία για να θεωρείται «πολιτισμένη» πρέπει οι πολίτες της να αγοράζουν τα πάντα.
  Εμείς πάλι που ζούμε σε μια χώρα λουσμένη από ήλιο, δεν χρειαζόμαστε και πολλά, θα έλεγα δεν χρειαζόμαστε τίποτα αλλά για να μπορώ να το προτείνω πρέπει πρώτα να το εφαρμόσω στον εαυτό μου. Ακόμα και ο παραχαράκτης από την Σινώπη, ο Διογένης, παρά ότι ζούσε σε πιθάρι, είχε κάποιες ανέσεις που του είχαν εξασφαλίσει οι μαθητές του και η σταδιοδρομία του σαν κιβδηλοποιός στην δουλειά του πατέρα του.
 Άλλωστε μια φαρμακερή γλώσσα δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε με πολύ άδειο, αλλά ούτε και με πολύ γεμάτο στομάχι.

Η διαστροφή ξεκινάει από την στιγμή που αυτός που δεν έχει την ανάγκη του Σάξονα για εργασία κάνει «κομπόδεμα». Ναι αναγνώστη μου οι μικρές περιουσίες στην χώρα μας είναι δώρο του Απόλλωνα μιας και ουσιαστικά προέρχονται από την δυνατότητα μας να είμαστε αυτάρκεις σε μια χώρα που σε ελάχιστες περιοχές η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν κατά την διάρκεια του χειμώνα με οπωρικά που μπορούν να βγαίνουν σε δύο σοδειές τον χρόνο.
Οι άντρες πήγαιναν ένα μεροκάματο στο σπίτι και οι γυναίκες μπορούσαν (Πριν την φεμινιστική παγίδα της «ισότητας», που δεν ήταν παρά μασκαρεμένη καταδυνάστευση) να διαχειρίζονται μια μικρή περιουσία με μόνη αμοιβή την ιδιότητα της νοικοκυράς.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι Ελλάδα, είναι η μόνη χώρα που προσδίδει τίτλο ευγένειας σε γυναίκα χωρίς αυτό να προσδιορίζει ταξική θέση και χωρίς να είναι παρομοίωση.
Οι κατάλληλοι άνθρωποι, στην κατάλληλη θέση, στον κατάλληλο τόπο.
Δεν ήταν βέβαια όλα ρόδινα αλλά γι αυτά που είχε ο μέσος Ρωμιός, ο μέσος Ευρωπαίος έπρεπε να δουλέψει πολύ σκληρά ή να ξεπαστρέψει πολύ κόσμο.Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από κάθε οικολογική καταστροφή, γενοκτονία και πόλεμο κρύβεται ένας Ευρωπαίος (Καναδική μεταλλευτική στις Σκουριές και τον Αμαζόνιο, Αυστραλός στην Τασμανία, Ισπανός στο Περού κτλ).
Βέβαια οι Ευρωπαίοι ζηλεύουν ότι δεν έχει αυτήν την κτηνώδη μανία την κτήσης και ή το οικειοποιούνται ή το εξαφανίζουν (Ιθαγενείς της Βορείου Αμερικής από τους Αγγλοσάξονες, Γενοκτονία των Ιθαγενών της Κούβας από τους Ισπανούς του Κολόμβου και άλλα «λαμπρά» Ιστορικά παραδείγματα που σας αφήνω να τα βρείτε μόνοι σας).
Σ’ εμάς τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. 
Η φραγκοκρατία, οι δοτοί βασιλιάδες και κυβερνήτες, η γερμανική κατοχή, έφεραν μόνο πλήγματα.
 Το τελευταίο πλήγμα της κατοχής ήταν και το πιο ισχυρό.Την γενιά των κατοχηκόπληκτων (μια ζημιά που καμία πολεμική αποζημίωση δεν καλύπτει). Μια γεννιά που σαν παιδιά της κατοχής βίωσαν την πείνα, δούλεψαν σκληρά και έκαναν το βασικό. Έμαθαν να κάνουν τα κόπρανα τους παξιμάδι. Αυτό σε συνδυασμό με την χαλαρή νομικά (για τους «ήσυχους» πολίτες) χώρα που ζούμε και με τα δωράκια των Ευρωπαίων «φίλων» μας (που εξαγόραζαν για τρεις γενιές συνειδήσεις), βοήθησε στο να δημιουργηθούν κάποιες οικονομίες.
Τούτο το γεγονός έμπαινε στο μάτι όσον δεν μπορούσαν να το κάνουν στις άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Έτσι κάθε Έλληνας έχει ένα σπιτάκι (που συνήθως είναι το Μαυσωλείο του) και λίγες οικονομίες σε λογαριασμό ταμιευτηρίου για μια ώρα ανάγκης. Αυτή η κατάσταση κατάφερε να εξασφαλίσει την οικογενειακή θαλπωρή αλλά διέσπασε την κοινωνική συνοχή.
Έτσι γίναμε ένας άθλιος και άβουλος συρφετός που αντί να κοιτάμε το συμφέρον μας μέσα από την οπτική της κοινωνίας που ζούμε, φτιάξαμε κλίκες που έτρωγαν τους αδύναμους με σειρά προτεραιότητας.
Αντί να χαρούμε την ζωή μας την σπαταλούσαμε στο πως θα αποκτήσουμε πράγματα που δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας μετά το τέλος του «φταρνίσματος». 
Ναι αναγνώστες μου. Γίναμε διαστροφικοί με το χρήμα και ότι άλλο, εκτός από την αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας.
Ο Επίκουρος έλεγε πως ο σκοπός της ηδονής είναι να εξαλείφει τον σωματικό πόνο και την ταραχή της ψυχής. Εμείς αυτό το γράψαμε στα παλιά μας τα παπούτσια και ορίσαμε σαν ηδονή το «φιάλη πρώτο τραπέζι πίστα» (πιάνοντας το μπούτι της γυναίκας του κολλητού μας, παρατήρηση που μου ανάφερε κάποιος σερβιτόρος Μαιτρ του είδους για τους θαμώνες αυτής της διασκέδασης). Γίναμε δηλαδή Φράγκοι με φουστανέλα.

Ο Φοίβος Ανωγειανάκης, στα μουσικά του βιβλία, περιγράφει μια άλλη Ελλάδα που τα παιδιά έφτιαχναν μόνα τους τα παιχνίδια τους και έπαιρναν ρόλους που παρέπεμπαν στους γονείς τους. Τώρα αποβλακώνονται σε κάποιον υπολογιστή ή παιχνιδομηχανή και έχουν σαν πρότυπο κάποιον λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή(ή κουνιστό τραγουδιστή) ή κάποια αμερικάνα ιερόδουλο πολυτελείας (ηθοποιό, μοντέλο, ή τραγουδίστρια τύπου «από φωνή κορμάρα»).
Οι γέροι μας μαστουρώνουν με τις ειδήσεις που σερβίρουν οι δημοσιοκάφροι και οι μεσήλικοι κοιτάζουν να παριστάνουν τον εραστή ή την θεογκόμενα στην πιτσιρίκα που βλέπουν στο μπαράκι ή στον πακετά της γειτονιάς αντίστοιχα.

Αν ζούσε ο Αριστοφάνης σίγουρα θα ήταν η χρυσή του εποχή μιας και με τόσους κωμικούς χαρακτήρες θα έκανε χρυσές δουλειές.

Όλη αυτή η θεατρική παράσταση νεοπλουτισμού που στις μέρες μας οδήγησε όπως ήταν αναμενόμενο στην τάξη των νεόφτωχων, ξεκινά με μια αρχή. Την αρχή του πώς να κάνετε τα προϊόντα εκκενώσεως του παχέως εντέρου σας παξιμάδι. Μου έχουν ζητήσει από να τους πληρώσω τον καφέ μέχρι τα του «καίγομαι», τζογαδόροι που έριχναν τον μισθό μου σε μια ζαριά (ή στον κουλοχέρη), κάτοχοι γερμανικού αυτοκινήτου (ο τύπος με την Mercedes που λέει και ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης), συλλέκτες άχρηστων πραγμάτων (στα δύο το ένα δώρο) και χαζοθείτσες ανεξαρτήτου ηλικίας που κοστολογούσαν την μαύρη τρύπα στο διάστημα ανάμεσα στα πόδια τους περισσότερο από τις «αγορανομικές» τιμές που ορίζουν οι επαγγελματίες εκδιδόμενες που στο κάτω-κάτω κάνουν την δουλειά τους νόμιμα, με υγειονομικές βεβαιώσεις και τις κοινωνικές συνέπειες που επιτάσσει το αρχαιότερο «τίμιο» επάγγελμα.
Όλοι αυτοί είχαν κάτι κοινό.
Ενώ δεν υπολόγιζαν τι θα δώσουν για το όποιο πάθος είχαν στην υπόλοιπη ζωή τους έκαναν τα κόπρανα τους φρυγανιά. Η πλήρης διαστροφή δηλαδή. Βέβαια όλα αυτά έχουν σαν βάση την έλλειψη παιδείας.
Για εμένα το μέγιστο αγαθό είναι η αυτάρκεια.
Για τους παραπάνω το πώς θα διατηρήσουν το status μέσα στην κλίκα που ανήκουν (βασιλεία του «τίποτα»). αν πρέπει να γίνουν κάτι άλλο τους πιάνει πανικός σε επίπεδο αυτοκτονίας.

Για να είσαι πλούσιος αναγνώστες μου δεν θέλει να έχεις μόνο λεφτά. Πρέπει να ξέρεις να τα πολλαπλασιάζεις, τα κρατάς και το βασικότερο όλων να τα τρως. Οι πλούσιοι δεν έχουν την ανάγκη της επίδειξης παρά μόνο όταν αυτό τους γλιτώνει από τον έλεγχο τους ΣΔΟΕ. Γι αυτό κι εμείς δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστους που φαίνονται μόνο και μόνο γιατί όταν συμβαίνει αυξάνεται το «κομπόδεμα» τους.

Αυτό το κομπόδεμα φίλοι μου δεν γίνεται με τον χαζό διορισμό στο δημόσιο, ούτε με δουλειά, ούτε με μικροαπάτες.
Γίνεται με τρόπους που το οργανωμένο έγκλημα τους ζηλεύει, οι κρατικοί μηχανισμοί το τρέμουν και οι Στρατιωτικοί (και παραστρατιωτικοί) μηχανισμοί το ονειρεύονται.
Αυτοί που πιστεύουν ότι με ένα εξοχικό έχουν και περιουσία δυστυχώς είναι τόσο πνευματικά καθυστερημένοι που οι Αστερίες οι μέδουσες, που δεν έχουν εγκέφαλο, δείχνουν μπροστά τους διάνοιες.
Πάσχουν από ψυχικό νόσημα που δεν θεραπεύεται μια και η ψυχιατρική δεν μπορεί να θεραπεύσει το εγκέφαλο που έχει μετατραπεί σε στόκο.
Η βλακεία άλλωστε είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου που νομίζει ότι είναι ελεύθερος. Πάντως η ζωή όπως την μάθαμε είναι μία και όταν αν θέλετε να την ζήσετε όταν θα σας δοθεί ξανά η ευκαιρία να δείτε κάποιο οικονομικό κέρδος στην τσέπη σας να το φάτε μόνο μια φορά και να μη το ξαναφάτε σαν «παξιμάδι».