Ο Μπάρμπας στην Κορώνη

Η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, έβγαλε σπουδαίους στρατηγούς που σε αντίθεση με τους σημερινούς «καραβανάδες» ήταν εκλεγμένοι τόσο από το στράτευμα όσο και από τα όργανα της πολιτείας. Τώρα βέβαια η εικόνα που βλέπεις δεν φαίνεται να συνδέεται με το κείμενο. Υπομονή να τελειώσω την ιστορία και θα δεις ότι τίτλος, φωτογραφία και κείμενο θα δέσουν σαν σιρόπι σε καρυδόπιτα. Ένας από τους σπουδαίους στρατηγούς της αθηναϊκής πολιτείας ήταν ο Φωκίωνας

(τον «πότισαν» κι αυτόν κώνειο σαν τον Σωκράτη αλλά δεν βόλευε αυτός στο πατριαρχείο και το Βατικανό οπότε έμεινε σχετικά άγνωστος).
Ένα πιτσιρικάς στρατιώτης ζήτησε εύνοια και αξίωμα από το Φωκίωνα επειδή ήταν ο «γιος του τάδε». Ο Στρατηγός τότε του απάντησε χαμογελώντας «Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι ο πατέρας σου, αλλά ποιος είσαι εσύ και ποια η αξία σου». Ναι αγαπητοί μου αναγνώστες πέρασαν και τέτοιοι ηγέτες από την χώρα. Δυστυχώς μετά την δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (όλος ο Μοριάς και λίγο από την Ρούμελη) οι Βαυαροί εκτός από το καθυστερημένο που μας έφεραν για να μας κυβερνήσει έφεραν και το σύστημα διοίκησης. Ναι αναγνώστες μας το «ρουσφέτι» αν και είναι τούρκικη λέξη έχει Γερμανική εφαρμογή στην χώρα (μιας και οι αγάδες και οι μπέηδες ήταν ψιλικατζήδες). Κι αυτό γιατί αν και η παροιμία έχει να κάνει με την τουρκοκρατία οι βάρβαροι έδωσαν την κρατική δομή που χρειάζονταν αυτό για να φουντώσει.

Η σύγχρονη Ελλάδα έχει ποτιστεί από την ασθένεια αυτήν τόσο πολύ που αυτό την μετέτρεψε σε μια Γερμανική επαρχία με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα. Τόσο ο διορισμός στο δημόσιο, όσο το λάδωμα και η μίζα στον ιδιωτικό (για να μην ξεχνιόμαστε εκτός από διεφθαρμένους που τα παίρνουν, έχουμε και διεφθαρμένους που τα δίνουν) είναι μια πληγή που δυστυχώς θα κλείσει με άσχημο και επώδυνο τρόπο. Τώρα θα μου πείτε τι μας λες δεν το ξέρουμε; Πολύ σοφά θα το ρωτήσετε αναγνώστες μου. Αλλά ας δούμε κάτι που μας διαφεύγει.

Για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας μας εγγυώνται τρεις άλλες χώρες.
Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία. Αυτοί αντί να φανούν στις δύσκολες καταστάσεις παραδίδουν αρχικά σε Γερμανικές ή Δανέζικες Αυλές την χώρα (και κατόπιν σε Γερμανικές τράπεζες) και παρεμβαίνουν πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο όταν ο ελληνικός λαός είναι δυσαρεστημένος ή όταν θίγονται τα συμφέροντα τους. Η Ελλαδίτσα βλέπεις αναγνώστη μου είναι ένα ισχνό αλλά πολύ νόστιμο φιλέτο. Το μέσο και ο μπάρμπας στην Κορώνη είναι το καρότο. Το μαστίγιο είναι οι στραβοχυμένες φάτσες με τα ξυρισμένα κεφάλια που με πρόσχημα άλλους στραβοχυμένους θα αναμορφώσουν τα παΐδια σου.

Αφού εξηγήσαμε τι είναι το μέσω ας δούμε και το τι κάνει.
Το μέσο είναι ο καλύτερος τρόπος να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι ανίκανος. Ένα πουλάκι ας πούμε κάρφωσε πως η ανίκανη νοσηλεύτρια της φωτογραφίας (σκαρίφημα είναι, η κοπέλα είναι πορνοστάρ δηλαδή αρκετά τίμια, απλά μου «δάνεισε» την μορφή της για να στολίσω το άρθρο) για να δουλέψει στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. πρέπει να φιλήσει πολλές κατουρημένες ποδιές. Το ίδιο ισχύει παντού. Για κάθε δέκα βέβαια τέτοιους διορισμούς κάνουν και έναν αξιοκρατικά με την λογική της απολογίας του συστήματος.
Και βέβαια αν κάποιος πεταχτεί και μου πει «που το ξέρεις ρε μεγάλε» θα του απαντήσω με πολύ αγάπη «από τους συγγενείς μου».
Είναι προσωπικό το μαρτύριο αναγνώστη μου. Ξέρεις πόσα φακελάκια ψηφοδέλτια μου ήρθαν στην πόρτα μου από αυτόν που είναι στη VIP πτέρυγα γιατί ο δημόσιος υπάλληλος ξάδερφος μου ήθελε να βρει μέσω για το γιο του στην ΣΜΥ; Φαντάζεσαι πόσα ψηφοδέλτια μου έστειλε ο «ατσαλάκωτος» (ο άλλος ισοβίτης) γιατί ο ξάδερφος μου ήθελε άδειες μικροπωλητή σε όλες τις λαϊκές της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο). Ξέρεις πόσες φορές άκουσα το «βλάκα αντί να ζεις με τρεις κι εξήντα κοίτα να βολευτείς κάπου» επί εποχής Σιμήτη; Βέβαια επιλογή μου είναι να πουλήσω την ψυχή μου στον διάβολο, αλλά αυτό θα το κάνω όταν και στην τιμή που θέλω εγώ (αυτή είναι η απάντησή στους συγγενείς μου γιατί τώρα πια σαν άνεργος και μέλλον παντελώς άπορος περνάω στην περίοδο της ζωής μου με την μέγιστη ευτυχία κατά τον Διογένη).
Όταν τους συναντάω τους λέω πια την παλιά ιστορία για τον νέο που εκδίδονταν και ένας πελάτης του, του έδωσε ένα μαχαίρι και ρώτησε τον μεγάλο κυνικό αν είναι ωραίο. Αυτός του απάντησε «ωραίο το μαχαίρι αλλά χάλια η λαβή».
Γι αυτό αγαπητέ μου αναγνώστη να ξέρεις.
Μόλις γλιτώσεις από το μαστίγιο πρέπει να προσέχεις και από το καρότο. Αν θες να είσαι πραγματικά ελεύθερος ένα απ’ αυτά που πρέπει να ξεπαστρέψεις είναι ο μπάρμπας απ’ την Κορώνη.