Απλά, περιμένω, κάπου πολύ κοντά, λίγο πιο κάτω...

 "Δεν είναι τίποτα ο θάνατος. Δεν μετράει.
Εγώ πέρασα απλά στο διπλανό δωμάτιο. Όλα εξακολουθούν να είναι
ακριβώς όπως και πριν.
Εγώ είμαι εγώ, κι εσύ είσαι εσύ, κι η ζωή που με τόση αγάπη ζήσαμε μαζί.. μένει ανέγγιχτη, απαράλλαχτη...

 Ότι ήμασταν κάποτε ο ένας για τον άλλο,
το ίδιο είμαστε και τώρα.
 Λέγε με όπως μ’ έλεγες παλιά, με το ίδιο χαϊδευτικό
μου όνομα.
Μίλα μου με την άνεση που μου μιλούσες πάντα. 
Μην αλλάζεις τον τόνο της
φωνής σου. 
Μην παίρνεις ύφος σοβαρό ή θλιμμένο. 
Γέλα όπως γελούσαμε
πάντα, με τα ίδια αστεία που μας διασκέδαζαν.
 Παίξε, χαμογέλα, σκέψου με,
προσευχήσου για μένα.
Ας μείνει πάντα στ’ αυτιά σου το όνομά μου. 
Ας το προφέρεις αβίαστα,
χωρίς η σκιά της θλίψης να το βαραίνει. 
Η ζωή έχει πάντα το ίδιο νόημα, δεν
το έχασε. 
Υπάρχει απόλυτη , αδιάκοπη συνέχεια.
Τι παραπάνω από ένα ασήμαντο ατύχημα είναι τούτος ο θάνατος?
Γιατί πρέπει να χαθώ από τη σκέψη σου, επειδή χάθηκα από τα μάτια σου?
Απλά, περιμένω, κάπου πολύ κοντά, λίγο πιο κάτω.
Όλα είναι καλά. "
 Ρ. Πίλτσερ