Αγαπώ αυτόν, που δεν κρατεί μέσα του, ούτε μια σταγόνα πνεύμα για τον εαυτό του..

"O άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και στον υπεράνθρωπο, ένα σκοινί πάνω από μια άβυσσο.
Το πιο σπουδαίο στον άνθρωπο είναι τ’ ότι γίνεται μια γέφυρα και όχι ένας σκοπός. 

Το πιο αξιαγάπητο στον άνθρωπο είναι ότι γίνεται ένα πέρασμα και ένα βασίλεμα, γιατί είν’ αυτοί που περνούν αντίπερα...

Αγαπώ αυτούς που δεν αναζητούν πρώτα πέρα από τ’άστρα λόγους για να δύσουνε και για να θυσιαστούν,  
μα που θυσιάζονται οι ίδιοι πάνω στη Γη για να γίνει μια μέρα αυτή η Γη του Υπερανθρώπου.

Αγαπώ αυτόν που δεν κρατεί μέσα του ούτε μια σταγόνα πνεύμα για τον εαυτό του, αλλά θέλει να είναι το πνεύμα της αρετής του ολοκληρωτικά, κι έτσι σαν πνεύμα να περάσει τη γέφυρα.

Αγαπώ αυτόν που κάνει την αρετή του μοίρα και κλίση του: 
κι έτσι για το καλό της αρετής του θέλει να ζήσει ή να μη ζήσει.

Αγαπώ αυτόν που δε θέλει πολλές αρετές. Μια αρετή είναι περισσότερη από δύο, γιατί έχει περισσότερους κόμπους απ’όπου θα πιαστεί η μοίρα μας για να σκαρφαλώσει

Αγαπώ αυτόν που σπαταλά την ψυχή του, που ούτε θέλει ευχαριστίες κι ούτε που δίνει: 
γιατί αυτός τα δίνει όλα και δεν κρατά τίποτα για λογαριασμό του.

Αγαπώ αυτόν που τιμωρεί το Θεό του γιατί αγαπά το Θεό του, - και θέλει να καταστραφεί από το θυμό του Θεού του.

Νίτσε Φρίντριχ, Τάδε έφη Ζαρατούστρα,