Ομηρικός ύμνος εις Ήφαιστον

Τραγούδησε, Μούσα καλλίφωνη, τον ξακουστό για την σκέψη Ήφαιστο   

που μαζί με την γλαυκώπιδα Αθηνά, 
έργα λαμπρά δίδαξε
στους επί χθονός ανθρώπους...

Αυτοί παλιότερα ζούσαν
σε άντρα μέσα στα βουνά σαν τα αγρίμια, 
ενώ τώρα έχοντας μάθει τέχνες από τον ξακουστό στην τέχνη Ήφαιστο
εύκολα τη ζωή τους πέρνουν ολόκληρο το χρόνο χωρίς να έχουν
καμία έγνοια καθόλου μέσα στα σπίτια τους καθένας.
Αλλά ελέησέ μας, Ήφαιστε. 
Δίνε μας δύναμη κι ευτυχία.

Ἥφαιστον κλυτόμητιν ἀείσεο, Μοῦσα λίγεια,
ὃς μετ’ Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἀγλαὰ ἔργα
ἀνθρώπους ἐδίδαξεν ἐπὶ χθονός, οἳ τὸ πάρος περ
ἄντροις ναιετάασκον ἐν οὔρεσιν, ἠύτε θῆρες.
νῦν δὲ δι’ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην ἔργα δαέντες
ῥηιδίως αἰῶνα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν
εὔκηλοι διάγουσιν ἐνὶ σφετέροισι δόμοισιν.
ἀλλ’ ἵληθ’, Ἥφαιστε: δίδου δ’ ἀρετήν τε καὶ ὄλβον.