βάζει παντού σημάδια,
στις μέρες βάζει ισκιώματα,
φεγγάρια στα σκοτάδια...
Και σε κρατεί. Όθε διάβηκες,
εκεί σε ξαναβρίσκει·
τα φεγγάρια είν' εικόνες σου,
λογισμοί σου είν' οι ίσκιοι.
Κι αν πάψη σου το πέρασμα,
δε θα πάψη το δράμα.
Τα σημάδια σου μέσα του,
σκότος και φως, αντάμα.
(Κωστής Παλαμάς, "Βωμοί", 1915)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου