Ορφικός ύμνος Νυκτός

Την Νύκτα θα τραγουδήσω, την μητέρα των θεών και των ανθρώπων. 

Η Νυξ εγέννησε τα πάντα, δια τούτο ας της εδώσωμεν και το όνομα Κύπρις. 

Άκουσε με μακαρία θεά, που έχεις σκοτεινή λάμψιν και φέγγεις με τα αστέρια συ χαίρεσαι εις την ησυχίαν και εις την ηρεμίαν που φέρει πολύν ύπνον....

Είσαι η χαρά, ευχάριστη, αγαπάς τα ολονύκτια γλέντια,ω μητέρα των Ονείρων συ κάνεις να λησμονούν τις φροντίδες και τους παρέχεις ωραία ανάπαυση από τους κόπους, διότι τους δίνεις τον ύπνον, και είσαι φίλη όλων και οδηγείς τους Ίππους και λάμπεις κατά την νύκτα.
Είσαι ημιτελής, γήινη και η ίδια πάλιν είσαι Ουρανία, περιστρέφεσαι κυκλικώς και παίζεις με τα θηράματα πού πλανώνται εις τον Αέρα. Εσύ στέλνεις το φως εις τα υποκάτω από την γην και πάλιν φέγγεις εις τον Άδη, διότι τα πάντα κυβερνά ή ακαταμάχητος ανάγκη.

Αλλά τώρα ώ μακάρια πολυευτυχισμένη Νύχτα, που είσαι εις όλους περιπόθητη και καταδεκτική εισάκουσε την ικετευτικήν φωνήν των λόγων μου και έλα με ευμενή διάθεσιν και δίωξε τους νυκτερινούς φόβους.

Νύκτα θεῶν γενέτειραν ἀείσομαι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν. {Νὺξ γένεσις πάντων, ἣν καὶ Κύπριν καλέσωμεν} κλῦθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, ἀστεροφεγγής, ἡσυχίηι χαίρουσα καὶ ἠρεμίηι πολυύπνωι, εὐφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μῆτερ ὀνείρων, ληθομέριμν᾽ ἀγαθή τε  πόνων ἀνάπαυσιν ἔχουσα, ὑπνοδότειρα, φίλη πάντων, ἐλάσιππε,  νυχαυγής, ἡμιτελής, χθονία ἠδ᾽ οὐρανία πάλιν αὐτή, ἐγκυκλία, παίκτειρα διώγμασιν ἠεροφοίτοις, ἣ φάος ἐκπέμπεις ὑπὸ νέρτερα καὶ πάλι φεύγεις εἰς Ἀίδην· δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει. νῦν σε, μάκαιρα, <καλ>ῶ, πολυόλβιε, πᾶσι ποθεινή, εὐάντητε, κλύουσα ἱκετηρίδα φωνὴν ἔλθοις εὐμενέουσα, φόβους δ᾽ ἀπόπεμπε νυχαυγεῖς.