Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ

Στης Αθήνας το χώμα ο Δίας ο Αγοραίος
βλέπει τα σπλάχνα του Ηρακλή γονατισμένα
στον άγγιχτο βωμό του ολάρφανα, έρμα, ξένα
ο Αργίτης φοβερός, ανήμπορο το χρέος..
Ψυχοπονετικός ο ρήγας ο Αθηναίος,
αλλ' ω σκληρότατος χρησμός που τρώει τα φρένα!
«Από το αίμα σου, ω τρισεύγενη παρθένα,
θα νικηθή ο ανίκητος οχτρός ο νέος!»
Κανένας δε σαλεύει, ωιμέ! παντέρμ' η ορφάνια!

Τότε γιομάτη απ' των ηρώων την περηφάνια,
μιας χώρας κ' ενός γένους λυτρωτής, ω θεία
τρισάξια θυγατέρα του μεγάλου Αλκίδη,
φέρνεις τα στήθια στης θυσίας το λεπίδι,
και τρισελεύτερη πεθαίνεις, Μακαρία!

 K.ΠΑΛΑΜΑΣ