Η της Δηλιακής Συμμαχίας εξέλιξις

Ως πρόδρομος της Κοινωνίας των Εθνών και του ΟΗΕ, ο θεσμός της Αμφικτυονίας ξεκινά ως μία συνένωσις γειτονικών ελληνικών φύλων. Αργότερα εξελίσσεται εις ένωσιν των ελληνικών πολιτειών, πάντοτε με επίκεντρον ένα ιερόν ναόν κοινής λατρείας. 

Αρχικά θρησκευτικός, σύντομα ο χαρακτήρ της εξελίσσεται εις πολιτικόν. Πολιτικόν διότι, μέσω των χρησμών, των εκ του μαντείου του ναού, η Αμφικτυονία διαχειρίζεται πολιτικάς καταστάσεις και ρυθμίζει την εξωτερικήν πολιτικήν, ενώ ακόμη και οι Πέρσαι ζητούν χρησμούς από τα ελληνικά μαντεία...

Ετυμολογικώς, η λέξις «Αμφικτυονία» προέρχεται από τον όρον «αμφικτύων», ο οποίος σημαίνει αυτόν που κατοικεί τριγύρω, δηλαδή τον γείτονα. Ο όρος προέρχεται από το πρόθεμα «αμφί-» και την λέξιν «κτοίνα», η οποία σημαίνει οικισμός. Κατά μία άλλην εκδοχήν, η οποία αμφισβητείται, η λέξις «Αμφικτυονία» προέρχεται από τον Αμφικτύονα, αδερφόν του Έλληνος και πάππον του Τριπτολέμου, αμφότεροι υιοί της Πύρρας και του Δευκαλίωνος. Ο Αμφικτύων όμως θεωρείται ο ιδρυτής των Αμφικτυονιών.

Εντός του ιστορικού αυτού πλαισίου, κατά τον 5ον αιώνα π.Χ., η «Δηλιακή Συμμαχία» είναι μια πολιτική και στρατιωτική ένωσις, 150 περίπου ελληνίδων πολιτειών, υπό την κηδεμονίαν της των Αθηναίων πολιτείας (Σχ. 1). Ο ΄Ελλην ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει τα κίνητρα, τα οποία εξωθούν τους Ίωνες να στραφούν προς την των Αθηναίων πολιτείαν, ώστε να αναλάβει εκείνη την ηγεμονίαν των επιχειρήσεων, αντί της των Σπαρτιατών πολιτείας.

Τα κίνητρα είναι: (α) η συγγένεια, εφ’ όσον η των Αθηναίων πολιτεία θεωρείται μητρόπολις της Ιωνίας και (β) ο φόβος, διά την βιαιότητα του Παυσανίου, Βασιλέως των Σπαρτιατών, καθώς οι Έλληνες της Ιωνίας δεν επιθυμούν να τους φέρεται ως να ήσαν δούλοι.

Σκοπός της Δηλιακής Συμμαχίας είναι η περαιτέρω αντιμετώπισις της περσικής απειλής, μετά την νίκην των Ελλήνων εις την Μάχην των Πλαταιών (Αύγουστος, 479 π.Χ.), προς το τέλος των μηδικών πολέμων. Ιδρύεται το 478 π.Χ., και ονοματοδοτείται από την αρχικήν της έδραν, την ιεράν νήσον της Δήλου.

Εις την ιεράν Δήλον λοιπόν διεξάγονται οι συναντήσεις της Δηλιακής Συμμαχίας, εις ένα εκ των ναών της, ο οποίος επίσης εκτελεί χρέη κοινού ταμείου των συμμαχικών πολιτειών. Το κοινόν αυτό ταμείον, ο της των Αθηναίων πολιτείας ΄Αρχων αμύνης, Περικλής, το μεταφέρει εις τας Αθήνας, το 454 π.Χ.

Η του Θουκυδίδου μαρτυρία επισημοποιεί τον σκοπόν της συμμαχίας: να εκδικηθούν οι ελληνίδες πολιτείες, τα δεινά τα οποία υφίσταντο, λεηλατώντας την επικράτειαν του Πέρσου Βασιλέως. Επί του πρακτέου, ο σκοπός αυτός διαμοιράζεται εις 3 (τρία) σχέδια: (α) την προετοιμασίαν μιας μελλοντικής επιδρομής, (β) την αναζήτησιν εκδικήσεως διά τας των Μήδων βαρβαρότητας και (γ) την οργάνωσιν της διανομής των λαφύρων.

Τα μέλη της Συμμαχίας ορκίζονται να έχουν εχθρούς και φίλους κοινούς. Πετούν δε σιδηράς ράβδους εις την θάλασσαν, τον της Γαίας ιδρώτα, κατά τον Εμπεδοκλέα τον Ακραγαντίνον, ως μίαν συμβολικήν πράξιν της μονιμότητoς, των της φιλότητός των προθέσεων.

Από την Δηλιακήν Συμμαχίαν εις την των Αθηναίων ηγεμονίαν 

Αρχικώς, οι ελληνίδες πολιτείες, αφού απελευθερώνονται από την Περσίαν, αναμένονται να ενταχθούν εις την Δηλιακήν Συμμαχίαν, όπου απαιτείται να συμβάλλουν πλοία, διά τον κοινόν της ναυτικόν στόλον (http://www.flowofhistory.com/units/birth/3/FC23). Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις πολιτείες είναι τόσον μικρές, που η κατασκευή και η συντήρησις έστω και ενός πλοίου αποτελεί ένα βαρύ φορτίο.

Ως εκ τούτου, οι περισσότερες ελληνίδες πολιτείες πληρώνουν χρήματα εις την των Αθηναίων πολιτείαν, η οποία πλέον χρησιμοποιεί το σύνολον των συνεισφορών, διά την δημιουργίαν, τον εξοπλισμόν, αλλά και την επάνδρωσιν του κοινού των στόλου. Πυροδοτεί έτσι, ένα κύκλον αναδράσεως ή feedback loop, όπου μόνον η των Αθηναίων πολιτεία διαθέτει πλέον τον ισχυρόν στόλον εις το Αιγαίον, εκθέτοντας έτσι τους άλλους Έλληνας εις το έλεόν της (Σχ. 2, Κύκλος αναδράσεως #1).

Τοιουτοτρόπως, η των Αθηναίων πολιτεία χρησιμοποιεί τον κοινόν στόλον, ώστε να ελέγχει ολόκληρον την Δηλιακήν Συμμαχίαν. Τούτο εξαναγκάζει τις άλλες ελληνίδες πολιτείες, συνεχώς να καταβάλλουν όλον και περισσότερα χρήματα, ώστε να διατηρούν τον στόλον, μέσω του οποίου, η των Αθηναίων πολιτεία τας κρατεί υπό έλεγχον κ.ο.κ.

Η μεταβαλλομένη υφή της Δηλιακής Συμμαχίας εις την των Αθηναίων ηγεμονίαν καθίσταται εμφανής 10 (δέκα) περίπου έτη, μετά την ήτταν των Περσών, όταν η νήσος Νάξος, το 469 π.Χ., όπως και εκείνη της Θάσου, το 465 π.Χ., νιώθουν αρκετά ασφαλείς, ώστε προσπαθούν να αποσπασθούν. Ωστόσον, η των Αθηναίων πολιτεία, με τον στόλον ‘της’, εξαναγκάζει την επιστροφή των, υπό την ακόμη δεσπόζουσαν περσικήν απειλήν.'

Δεν δύνανται να αντισταθούν καν οι των Θασίων και Ναξιωτών πολιτείες, εφ’ όσον το μόνον ναυτικόν το οποίον διαθέτουν, το πληρώνουν εις την των Αθηναίων πολιτείαν, ώστε αυτή να το επανδρώνει. Και είναι αυτό το ‘κοινόν’ ναυτικόν, το οποίον χρησιμοποιεί, διά να τους κρατεί εντός της συμμαχίας, ώστε να συνεχίσουν να της καταβάλλουν περισσότερα χρήματα.

 Η Δηλιακή Συμμαχία μετασχηματίζεται εις την των Αθηναίων αυτοκρατορίαν

Ο πρώτος, θετικός (+) βρόχος ή κύκλος αναδράσεως #1: ενδυνάμωσις της των Αθηναίων πολιτείας (Σχ. 2), ενισχύει αλλά και ενισχύεται από ένα δεύτερον, επίσης θετικόν (+) βρόχον ή κύκλο αναδράσεως #2: η ενδυνάμωσις της κοινωνιοκρατίας της των Αθηναίων πολιτείας. Ξεκινώντας από την των Αθηναίων πολιτείαν, η οποία χρησιμοποιεί τον κοινόν στόλον της Δηλιακής Συμμαχίας, ως μίαν πηγήν ελέγχου και δυνάμεως, βαθμιαίως, η Δηλιακή Συμμαχία μετασχηματίζεται εις την των Αθηναίων αυτοκρατορίαν.

Ο μετασχηματισμός τούτος είναι το προϊόν των αλληλεπιδράσεων των δύο θετικών (+) βρόχων ή κύκλων αναδράσεως, τους οποίους δεικνύει το Σχ. 2. Η τροχιά του μετασχηματισμού της των Αθηναίων πολιτείας εις αυτοκρατορίαν αρχίζει από την χρήσιν του στόλου της Δηλιακής Συμμαχίας, η οποία ενισχύει μεν, αλλά επίσης ενισχύεται δε, από την διεύρυνσιν της βάσεως των Αθηναίων πολιτών, η οποία με την σειράν της ενισχύει το αυθεντικόν πολιτικόν σύστημα ή πολίτευμα της «κοινωνιοκρατίας», εις την των Αθηναίων πολιτείαν.

Ο κοινός στόλος της Δηλιακής Συμμαχίας απαιτεί κωπηλάτες, οι οποίοι αναγκαστικώς προέρχονται από πτωχάς οικογενείας των Αθηναίων. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τον στυλοβάτην της διαχειρίσεως των αρχών ―και όχι εξουσιών― της των Αθηναίων πολιτείας, ακόμη περισσότερον από ό,τι οι οπλίτες της μεσαίας τάξεως, της των Αθηναίων κοινωνίας.

΄Οχι εξουσιών, καθόσον δεν υπάρχει πραγματική διάκρισις μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής ή άλλης εξουσίας, εις την των Αθηναίων αυθεντικήν κοινωνιοκρατίαν. Διότι, νομικά και νόμιμα συγκροτημένη εις Δήμον, η των Αθηναίων, εντολέων πολιτών, πολιτική κοινωνία κατέχει όλην την πολιτικήν αρμοδιότητα (Κοντογιώργης ΓΔ. Η "Ελληνική δημοκρατία" του Ρήγα Βελεστινλή. Παρουσία, Αθήναι, Ελλάς, 2008).

΄Αρα, κανείς δεν κατέχει εξουσίαν: η των Αθηναίων αυθεντική κοινωνιοκρατία καταργεί την εξουσίαν! Επειδή ακριβώς λείπει το της εξουσίας υποκείμενον, δηλαδή η κοινωνία των ανθρώπων, ουδείς άνθρωπος είναι πολιτικά κύριαρχος, καθ’ ότι η εξουσία προκύπτει από τον διαχωρισμόν μεταξύ εξουσιαζόντων και εξουσιαζομένων ή κυβερνώντων και κυβερνομένων.

Πλην της εξουσίας, ούτε η διαφθορά δύναται να σταδιοδρομεί εις την των Αθηναίων αυθεντικήν κοινωνιοκρατίαν. Γιατί;

Διότι, π.χ., εάν σήμερα θέλει διεφθαρμένος τις να δωροδοκήσει ένα υπουργόν του διεφθαρμένου καθεστώτος της κομματοκρατίας, τότε θα το πράξει πηγαίνοντας εις το γραφείον του. Εάν ο επίσης διεφθαρμένος υπουργός του διεφθαρμένου καθεστώτος τα ‘πάρει’, τότε τα στερεί τα χρήματα αυτά από την κοινωνίαν ή τα ανταλάσσει με παροχάς, εις τον διεφθαρμένον δωροδοκούντα, από το δήμοσιον του κράτους ταμείον.

Εάν όμως, εις την των Αθηναίων αυθεντικήν κοινωνιοκρατίαν, κάποιος επίσης διεφθαρμένος θέλει να κάνει αντίστοιχα την ‘δουλειά’ του, τότε πηγαίνει εις τον Δήμον και του προσφέρει χρήματα. Αυτά τα χρήματα δεν τα καρπώνεται βέβαια κανείς τρίτος, αλλά ο ίδιος ο δικαιούχος εντολεύς της πολιτικής, ο λαός ή ο Δήμος των εντολέων πολιτών, της των Αθηναίων αυθεντικής κοινωνιοκρατίας.

Ναι, οι ρήτορες αμείβονται εις την των Αθηναίων κοινωνιοκρατίαν, διά να υποστηρίζουν απόψεις τρίτων. ΄Ομως οι ρήτορες δεν κυβερνούν· απλώς εισηγούνται εις τον εντολέα Δήμον κυβερνήτην, ο οποίος ακούει και βλέπει καθημερινώς πολλούς άλλους εισηγητές και ρήτορες.

Επιπλέον, όλα γίνονται εις το φως, με απόλυτον διαφάνειαν! ΄Οντως, γνωστή είναι η πολιτεία των ρητόρων, αλλά τιμωρούνται και οι ρήτορες, αυστηρότατα μάλιστα, γιά ανωφελείς ή εσφαλμένες συμβουλές, προς την των Αθηναίων κοινωνιοκρατίαν (http://www.hellasontheweb.org/2009-05-25-15-24-30/greece-politics/977-2010-12-15-18-43-54).

Εξαίφνης, οι κωπηλάτες αποκτούν πολιτικήν επιρροήν, η οποία συνάδει με την προσφάτως περίβλεπτον σταδιοδρομίαν των εις το πολεμικόν ναυτικόν της Δηλιακής Συμμαχίας. Διευρύνεται τοιουτοτρόπως η βάσις των Αθηναίων πολιτών, οι οποίοι συμμετέχουν, μέσω του αυθεντικού πολιτεύματος της κοινωνιοκρατίας, εις την αυτο-διαχείρισιν της των Αθηναίων πολιτείας.

Με την σειράν της, η κοινωνιοκρατία της των Αθηναίων πολιτείας χρησιμοποιεί τους φόρους, τους οποίους της καταβάλλουν τα μέλη της αυτοκρατορίας, ώστε να υποστηρίζει την διηυρυμένην της βάσιν. Η συμμετοχή των τροφοδοτεί την αυτοκρατορίαν (Σχ. 2), η οποία χρειάζεται τον ναυτικόν της στόλον και ούτω καθ’ εξής.

Ομοίως, με αυστηρότητα επιτελείται η είσπραξις των τελών της συμμαχίας, από την των Αθηναίων πολιτείαν, διά την αειφορίαν αυτού του οποίου είναι στην ουσία τώρα μιά αυτοκρατορία, οργανωμένη ως μία συνομοσπονδία ελληνίδων πολιτειών, υπό την αιγίδα της των Αθηναίων πολιτείας. Τοιουτοτρόπως, ο ναυτικός στόλος μετατρέπεται εις ένα κρίσιμον συνδετικόν κρίκον μεταξύ της αυτοκρατορίας και της των Αθηναίων πολιτείας (Σχ. 2), διατηρώντας την αυτοκρατορίαν, ενώ ταυτοχρόνως παρέχει την βάσιν, διά την ισχύν της των Αθηναίων πολιτείας.

Κατά την διάρκειαν της πολιτικής θητείας του ΄Αρχοντος αμύνης αυτής, Περικλέους, η των Αθηναίων πολιτεία, περαιτέρω διηύρυνε το αυθεντικόν πολιτικόν σύστημα ή πολίτευμα της κοινωνιοκρατίας. Η υλοποίησις του αξιακού αυτής, κωδικοποιημένου πυλώνος της Αφθονίας, επετεύχθη μέσω της παροχής αμοιβών διά δημοσίας υπηρεσίας, ώστε η συλλογική των ευδαιμονία και συλλογική οικονομική ευμάρεια να καταστήσει ικανούς, ακόμη περισσοτέρους εντολείς πολίτες, να συμμετέχουν ενεργά εις την ορθήν και χρηστήν αυτο-διαχείρισιν της των Αθηναίων κοινωνιοκρατίας.

Η κοπή δε και η χρήσις, αθηναϊκών μόνον νομισμάτων, παρείχε ένα σταθερόν και τυποποιημένον νόμισμα, εντός ολοκλήρου της των Αθηναίων αυτοκρατορίας. Εύκολος κατέστη τοιουτοτρόπως η των Αθηναίων προπαγάδα, εντός ολοκλήρου της αυτοκρατορίας: εκθέτοντας το των Αθηναίων σταθερόν και τυποποιημένον νόμισμα, όλες και όλοι οι άνθρωποι εις την αυτοκρατορίαν, καθημερινώς να αντικρίζουν τα των Αθηναίων σύμβολα: της θεαίνης Αθηνάς και της αθηναζούσης γλαυκός.

Η ανάγκη της διαχειρίσεως των αλληλεπιδράσεων

Εν κατακλείδι, όπως εδώ παρουσιάζεται, η της Δηλιακής Συμμαχίας εξέλιξις υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ολική απόδοσις ενός συστήματος δεν είναι το άθροισμα των αποδόσεων των μερών του, όταν αυτά εκλαμβάνονται ξεχωριστά. Η ολική απόδοσις του συστήματος είναι πάντοτε το προϊόν των αλληλεπιδράσεων των μερών του.

Επί του παρόντος, οι πολιτικοί μας θεσμοί δεν είναι οργανωμένοι έτσι ώστε να βοηθούν τους διαχειριστάς των να εστιάζουν εις αλληλεπιδράσεις, αλλά τους επιτρέπουν να εστιάζουν μόνον εις τας πράξεις των μερών ξεχωριστά. Οι διαχειρισταί δε των θεσμών ανταμείβονται διά την βελτίωσι των μεμονωμένων δράσεων των μερών, αλλά όχι, ποτέ, διά την βελτίωσιν των αλληλεπιδράσεων.

Η βελτίωσις της αποδόσεως των μερών ενός συστήματος, τα οποία λαμβάνονται ξεχωριστά, ποτέ δεν οδηγεί εις την βελτίωσιν της συνολικής αποδόσεως του συστήματος. Αντιθέτως, κατά την διαδικασίαν του σχεδιασμού ενός συστήματος, οι ιδιότητες των μερών πρέπει να προέρχονται από τας ιδιότητας που έχουν σχεδιασθεί διά το καθ’ ολοκληρίαν σύστημα.

Δυστυχώς, εις τας περισσοτέρας των περιπτώσεων, αι ιδιότηται ενός πολιτικού θεσμού έχουν σχεδιασθεί έτσι ώστε να προέρχονται από τας ιδιότητας των μερών του. Πρέπει όμως, τους πολιτικούς μας θεσμούς να τους βλέπουμε, σχεδιάζουμε και διαχειριζόμεθα ως κοινωνικοοικονομικοπολιτικά συστήματα, ώστε να επιβιώνουν, πόσον δε μάλλον να ευδοκιμούν, με γνώμονα πάντοτε την συλλογικήν μας ευδαιμονίαν και την συλλογικήν μας οικονομικήν ευμάρειαν!

Κατανοώντας την ανάγκην της συλλογικής, μέσω του Δήμου διαχειρίσεως, των αλληλεπιδράσεων των πολιτικών της θεσμών, ως κοινωνικοοικονομικοπολιτικά συστήματα, δηλαδή ακολουθώντας τας βασικάς τούτας αρχάς δομήσεως, της των Αθηναίων αυτοκρατορίας, η των Αθηναίων αυθεντική κοινωνιοκρατία μας κληροδότησε τον Παρθενώνα! Πέραν από μερικούς ακόμη κωνικούς μιναρέδες και πολλές χιλιάδες αναξιοπαθούντων νεκρών Ελληνίδων και Ελλήνων, το σαθρόν, ανθελληνικόν, ξενόφερτον, άρδην απολυταρχικόν και ελληνοφοβικόν καθεστώς, της δεσποτικά τυραννικής κομματοκρατίας, τι μέλλεται κληροδοτήσει εις τον πολιτισμόν των κοινωνιών του πλανήτου Γαία;

Καμμία και κανείς μας δεν πρέπει όμως να ανησυχεί, εντός τουλάχιστον του ελληνικού μας έθους και έθνους, ούτε εις την Ελλάδα, ούτε εις την Κύπρον. Διότι η κοσμική ειμαρμένη διέπεται από μίαν επίσης συμπαντικήν νομοτέλειαν: ύβρις➛άτη➛νέμεσις➛τίσις (http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_5665.html)!

Ευχαριστώ σας πάρα πολύ, διά την προσοχήν σας, όπως και διά τον τρισδιάστατον χρόνον σας!

Νίκος Γεωργαντζάς 

Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD

Αναγνώρισις. Ευχαριστώ την εργάτιδα του χρωστήρος, Βάσια Ζαριφοπούλου, όπως επίσης και τον δημοσιογράφον, Θανάση Τζούβελη, διά την ουσιαστικήν συμβολήν των εις την διαμόρφωσιν του πονήματος τούτου. ΄Ολα τα λάθη εξακολουθούν να παραμένουν δικά μου.

Σύντομον βιογραφικόν. Εκτός από συνδήκτωρ (αντιπρόεδρος) του συμβουλευτικού οργανισμού ΕΙ·ΕΝD (End National Debt) ο Δρ. Νίκος Γεωργαντζάς είναι καθηγητής συστημικής δυναμικής στο Πανεπιστήμιο Fordham της Νέας Υόρκης. Η συστημική δυναμική είναι μία σχετικά νέα επιστήμη, η οποία τα τελευταία έτη σημειώνει ραγδαίαν ανέλιξιν, τόσον εις την Αμερικήν όσον και εις την Ασίαν και την Ευρώπην. Ο Δρ. Γεωργαντζάς είναι ιδρυτικόν μέλος του ελληνικού τμήματος του παγκοσμίου οργανισμού συστημικής δυναμικής, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του σχετικού παγκοσμίου συνεδρίου, το οποίον έλαβε χώραν εις τας Αθήνας το 2008. Κατατάσσεται εις τους κορυφαίους παγκοσμίως επιστήμονες του τομέως του, με δημοσιεύσεις εις πλήθος επιστημονικών περιοδικών και βιβλίων. Πέραν των ακαδημαϊκών του καθηκόντων, διά των συνεχών του άρθρων-παρεμβάσεων βρίσκεται εις την πρώτην γραμμήν της προωθήσεως του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, ενώ επίσης αγωνίζεται διά την κατανόησιν και λύσιν των προβλημάτων, τα οποία συλλογικώς αντιμετωπίζει το ελληνικόν μας έθος και έθνος, επάνω εις όλην την επιφάνειαν του πλανήτου Γη.

Σημείωση  κεντρικής Φωτογραφίας:
Πανσέληνος στη Δήλο, μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία: το φως του φεγγαριού λούζει και εξαγνίζει τους επισκέπτες.
Φωτογραφία: Γιάννης Αθυμαρίτης