Οι Έλληνες σε παρακμή και οι βάρβαροι δυνάστες απομυζούσαν κάθε ελπίδα..
Ο Μολώχ , στον οποίο λέγεται ότι θυσίαζαν ανθρώπους κι ιδιαίτερα παιδιά (μεταφορικά Θεός της σφαγής των ανθρώπων) κυβερνούσε και τότε, όπως και τώρα, την γη των προγόνων του, αντί του Απόλλωνα. ..
Των Ελλήνων την πατρίδα
βάρβαροι την ατιμάζουν!
Όπου ανθοπετούσαν οι Έρωτες
παραδέρνει η νυχτερίδα.
Στη νυχτιά μας μια πυγολαμπίδα,
των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει
κ’ είναι μια νυχτιά που δεν τη διώχνεις,
του παντοτινού μας ήλιου αχτίδα!
Και πατρίδα και ψυχή ρουφάνε
βάρβαροι από βάθη και από ύψη.
Κι όταν, μ’ ένα τρίσβαθο ωχ!
των Ελλήνων θεέ, ρωτούμε σε:
«Είσ’ εσύ ο ξανθός Απόλλωνας;»
Αποκρίνεσαι:-«Είμ’ εγώ ο Μολώχ!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου