Ορφικός ύμνος Θέμιδος

Την κόρη του Ουρανού την αγνή προσκαλώ, την Θέμιδα με τον καλό πατέρα, το νέο
βλαστάρι της Γης την κόρη πού έχει πρόσωπον σαν άνθος,
πού πρώτη έδειξε στους ανθρώπους το ιερό μαντείο..
στον κρυψώνα των Δελφών και απέδιδε το δίκαιον στους θεούς στο ναό του
Απόλλωνος, όταν βασίλευε στους Δελφούς αυτή πού και τον Φοίβο τον άνακτα
εδίδαξε τα δίκαια συ ή έχουσα όλες τις τιμές, με την λαμπρή μορφή, ή σεβαστή, πού
περιπλανασαι κατά την νύκτα διότι πρώτη εσύ φανέρωσες στους ανθρώπους τις
αγίες ιεροτελεστίες και επευφημούσες τον άνακτα κατά τις βακχικές νύκτες διότι από
σένα προέρχονται οι τιμές των θεών και τα άγια μυστήρια.
Αλλά, μακαρία, είθε να έρθεις χαρούμενη με ευφρόσυνη διάθεση
στις ιερές μυστηριακές τελετουργίας, που γίνονται για σε, ω κόρη.

Οὐρανόπαιδ' ἁγνὴν καλέω Ѳέμιν εὐπατέρειαν,
Γαίης τὸ βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην,
ἣ πρώτη κατέδειξε βροτοῖς μαντήιον ἁγνὸν
Δελφικῶι ἐν κευѳμῶνι ѳεμιστεύουσα ѳεοῖςι
Πυѳίωι ἐν δαπέδωι, ὅѳι Πύѳων ἐμβασίλευεν·
ἣ καὶ Φοῖβον ἄνακτα ѳεμιστοσύνας ἐδίδαξε·
πάντιμ', ἀγλαόμορφε, σεβάσμιε, νυκτιπόλευτε·
πρώτη γὰρ τελετὰς ἁγίας ѳνητοῖς ἀνέφηνας,
βακχιακὰς ἀνὰ νύκτας ἐπευάζουσα ἄνακτα·
ἐκ σέο γὰρ τιμαὶ μακάρων μυστήριά ѳ' ἁγνά.
ἀλλά, μάκαιρ', ἔλѳοις κεχαρημένη εὔφρονι βουλῆι
εὐιέρους ἐπὶ μυστιπόλου τελετὰς σέο, κούρη.