Σάββατο 26 Απριλίου 2014

"Ας μη θεωρηθεί ότι τους κατηγορώ πιο αυστηρά απ' ό,τι επιβάλλει η ίδια η αλήθεια."

<  ...Ακόμη, οι πιο συνετοί των χριστιανών επιβάλλουν να μην ζυγώνει στις κοινότητες τους κανένας μορφωμένος, κανένας σοφός, κανένας λογικός· τέτοιες ιδιότητες τις θεωρούν κακές. 
Ενώ όποιος είναι αμαθής, βλάκας, αμόρφωτος ή νήπιος, μπορεί να πλησιάσει άφοβα. 
Ομολογώντας ότι τέτοιου επιπέδου άνθρωποι είναι άξιοι του θεού τους, δείχνουν ότι επιδιώκουν -και μπορούν- να πείθουν μόνο τους ηλίθιους, τους τιποτένιους, τις γυναικούλες, τους δούλους και τα παιδάκια
Κι όμως, τι το κακό υπάρχει στο να μορφώνεται κανείς και να μελετάει τα λόγια των μεγάλων διανοητών, και να αποκτά σύνεση και σωφροσύνη; 
Σε τι εμποδίζουν αυτά τη γνώση του θεού; ..
Δεν είναι αυτά οι προϋποθέσεις ώστε να μπορέσει κανείς να φτάσει στην αλήθεια; 
Αλλά τους βλέπουμε και στις αγορές όπου συγκεντρώνουν ακροατήριο μέσα από τον απλό λαό και λένε τα πιο ακατανόμαστα πράγματα, ενώ δεν τολμούν να παρουσιαστούν και να μιλήσουν ή να εκφράσουν το πιστεύω τους σε μια συνάθροιση μορφωμένων ανθρώπων. 
Αντίθετα, όπου δει κανείς καμιά παρέα ηλιθίων ή τίποτε παιδάκια ή υπηρέτες, εκεί θα βρει και τους χριστιανούς να καμαρώνουν και να πουλάν εξυπνάδες. 
Αλλά και μέσα σε σπίτια ακόμη, βλέπεις κάτι τύπους εντελώς αμόρφωτους και ακαλλιέργητους, κάτι τσαγκάρηδες, εριουργούς και βαφείς, που δε θα τολμούσαν ν' ανοίξουν το στόμα τους να μιλήσουν μπροστά σε ανώτερους τους. 
Όποτε όμως βρουν ευκαιρία να ξεμοναχιάσουν τα παιδιά του σπιτιού ή τίποτε ευκολόπιστες γυναικούλες, θα τους ακούσεις να λένε ένα σωρό παράδοξα πράγματα, και μάλιστα διεξοδικότατα: 
πως δεν πρέπει να δίνουν σημασία στον πατέρα και στο δάσκαλο, αλλά απλώς να υπακούνε· πως oι μεγάλοι λένε μπούρδες και το μυαλό τους είναι παράλυτο και τίποτα το καλό δεν ξέρουν και δεν μπορούν να κάνουν, γιατί είναι παρασυρμένοι από κούφιες ανοησίες· 
πως μόνο αυτοί (σαν χριστιανοί) ξέρουν πώς πρέπει να ζει κανείς, και αν τα παιδιά τους πιστέψουν θα βρουν την ευτυχία -και αυτά και το ίδιο το σπιτικό τους.
 Κι αν τύχει, καθώς δασκαλεύουν το παιδί, να δουν τον πραγματικό δάσκαλο να πλησιάζει ή κάποιον σοβαρό άνθρωπο ή τον ίδιο τον πατέρα του παιδιού, τρέπονται σε φυγή -τουλάχιστον οι πιο διακριτικοί·  
οι πιο αναιδείς σπρώχνουν το παιδί στην εξέγερση·  
του εξηγούν χαμηλόφωνα ότι μπροστά στον πατέρα ή τον δάσκαλο δεν μπορούν και δεν θέλουν να μιλήσουν, 
για να αποφύγουν την ανοησία και τη σκαιότητα των μεγάλων, 
κι αυτό για το καλό των παιδιών, για να μη τιμωρηθούν αυτά· και ότι καλό θα ήταν να παρατήσουν γονείς και δασκάλους και ν' ακολουθήσουν τους συνομηλίκους τους και τις γυναίκες στο τσαγκαράδικο ή στο βαφείο ή στο πλυσταριό, 
για να τελειοποιήσουν τις γνώσεις τους. 
Και λέγοντας τέτοια, πείθουν. 
Ας μη θεωρηθεί ότι τους κατηγορώ πιο αυστηρά απ' ό,τι επιβάλλει η ίδια η αλήθεια. 
Και θα φανεί αυτό από τα παρακάτω: 
Οι ιερείς των διαφόρων θρησκειών προσκαλούν στις τελετές τους, "όποιον έχει χέρια καθαρά, και γλώσσα συνετή", και άλλοι, "όποιον είναι απαλλαγμένος από κάθε λογής βρωμιά, κι η ψυχή του δεν συμμερίζεται το κακό. και όποιον έχει ζήσει όμορφα και δίκαια" -ώστε η υπόσχεση του εξαγνισμού από την αμαρτία κατά κάποιο τρόπο να εκπληρώνεται από την καθαρότητα των ίδιων των μελών.
Ας ακούσουμε ποιους καλούν κοντά τους οι χριστιανοί· όποιος, λένε, είναι αμαρτωλός, όποιος είναι ανόητος, όποιος είναι νήπιος, όποιος είναι δαιμονισμένος, αυτός θα κερδίσει τη βασιλεία του θεού. 
Κι ακόμη καλύτερα ίσως αν είναι και άδικος και κλέφτης και διαρρήκτης και δηλητηριαστής και βλάσφημος και τυμβωρύχος. 
Ούτε προσκλητήριο να ήταν, για σύσταση συμμορίας ληστών. 
Μα, θα πούνε, ο θεός στάλθηκε στη γη για χάρη των αμαρτωλών (θαρρείς κι είναι κανένας γιατρός που τον έστειλε στην πόλη ο φιλάνθρωπος βασιλιάς, να γιατρέψει τους αρρώστους). 
Καλώς· και με τους αναμάρτητους τι γίνεται; 
Αυτοί δεν είναι άξιοι της χάρης του; 
Μήπως τελικά είναι κακό να 'σαι αναμάρτητος; 
Μήπως θέλουν να μας πούνε πως τον άδικο άνθρωπο θα τον δεχτεί, βέβαια, αφού πρώτα ο άδικος πέσει στα γόνατα και σκόπιμα αυτοταπεινωθεί, ενώ τον δίκαιο δεν θα τον δεχτεί, ακόμα κι αν αυτός τιμά τον θεό με τρόπο ενάρετο;
Οι σωστοί δικαστές, όταν βλέπουν στο δικαστήριο κάποιον να κλαίγεται και να χτυπιέται για να βρει το δίκιο του, του λένε να πάψει να γίνεται αξιολύπητος ώστε να κριθεί με γνώμονα την αλήθεια και όχι προκαλώντας τον οίκτο· 
οι χριστιανοί όμως θέλουν να μας πείσουν ότι ο θεός τους κρίνει επηρεασμένος από τις κολακείες μας και όχι με γνώμονα την αλήθεια. 
Και αν δεχτούμε ότι από τη φύση του το ανθρώπινο είδος κλίνει κατά κάποιο τρόπο προς την αμαρτία, θα 'πρεπε τότε στους πάντες να απευθύνεται το μήνυμα· προς τι αυτή η προτίμηση στους αμαρτωλούς ειδικά; 
Ο λόγος είναι ότι για τους πραγματικά καλούς και δίκαιους ανθρώπους το μήνυμα τους δεν έχει νόημα· αυτούς λοιπόν δεν μπορούν να τους τραβήξουν με το μέρος τους οι χριστιανοί, γι' αυτό και προτιμούν ν απευθύνονται στους μιαρούς και τους διεφθαρμένους. 
Ο καθένας βέβαια ξέρει ότι τον κακό άνθρωπο -που είναι τέτοιος είτε από τη φύση του είτε γιατί έτσι έμαθε μεγαλώνοντας- δεν τον μεταμορφώνεις σε καλό ούτε με την τιμωρία ούτε με την συμπόνοια- είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταβάλλεις εντελώς την ιδιοσυγκρασία κάποιου. 
 Παρ' όλα αυτά ο θεός τους προφανώς επηρεάζεται από τα αισθήματα οίκτου και συμπόνοιας που του προκαλούν οι πιστοί του κι απαλλάσσει όσους υπήρξαν κακοί, ενώ έναν ενάρετο που δεν συμπεριφέρεται έτσι, τον απορρίπτει -πράγμα εντελώς άδικο...>

 ΚΕΛΣΟΣ- ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ

2 σχόλια:

  1. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Ο καθένας έχει ελλείψεις και ελλατώματα σε διαφορετικό κομμάτι της συμπεριφοράς του και της υπαρξής του γενικότερα. Είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ και εντελώς μοναδικοί αλλά ο Θεός που έπλασε την ψυχή μας ταιριάζει σε όλους μας και όλους μας θέλει να μας τελειοποιήσει, να μας κάνει τέλειους γεμάτους αρετές και κυρίως την 'υψιστη αρετή την αγάπη. Δεν ισχύει ότι οι χριστιανοί καλούν τους ελλατωματικούς και διώχνουν τους τέλειους. Αυτό δε επειδή κανείς δεν είναι τέλειος παρά νομίζει ότι είναι επειδή δεν πειράζει κανέναν και συλλαμβάνει τον εαυτό του μόνο όταν κάνει τις καλές πράξεις τις πολιτισμένες, τις γεμάτες ευγένεια. Δεν αρκούν όμως αυτές οι αρετές της ευγένειας, της ακακίας, της σοβατότητας, της ευεργεσίας. Φαινομενικά αυτός που τα έχει όλα αυτά είναι τέλειος και για τον εαυτό του αλλά και για άλλους ίσως. Το σημαντικότερο είναι να αγαπάς πραγματικά όλους τους ανθρώπους και όχι τους καλούς μόνο, τους σοβαρούς, αυτούς που δεν σε βλάπτουν και σου φερονται με ευγένεια. Για να τους αγαπάς όλους πρέπει να έχεις ταπείνωση και να δέχεσαι ό,τι φέρνει ο Θεός στην ζωή σου χωρίς γογγυσμούς. Αν πραγματικά ο εναρετος που περιγράφεται στο κείμενο είναι ο τέλειος όπως τον περιγράφω εγώ. Αν αυτός ο τέλειος είναι πολύ έξυπνος με ισχυρή αντίληψη και αυτοσυγκράτηση. Αν από μόνος του από τα πρώτα χρόνια της ζωής του αντιλαμβανόταν τί είναι κακό και τι κακό. Αν ήταν από τότε πολύ σοβαρός και συγκρατημένος τότε μιλάμε για παιδί θαύμα ή παιδαριογέροντα δηλαδή για άνθρωπο με ώριμο νου γέροντα ενώ ακόμα βρίσκεται σε παιδική ηλικία. Αν όλα τα παραπάνω "αν" ισχύουν τότε πιστεύω ότι μιλάμε για έναν "τέλειο" άνθρωπο που δυσκολεύεται να πιστέψει σε έναν αόρατο κόσμο. Επίσης, επειδή αυτός έχει αυτοσυγκράτηση εξοργίζεται με τους αμαρτωλούς της εκκλησίας που δεν προοδεύουν στην αρετή λες και δεν αντιλαμβάνονται τί ειναι κακό και τι καλό. Οι αμαρτωλοί όντως είναι αδύναμοι και εξ αγνοίας δεν έχουν την δύναμη να προοδεύσουν και να τηρήσουν κάποια βασικά προστάγματα του Θεού. Ο "παιδαριογέρων "τέλειος" άνθρωπος όμως όπως είπα πρωτύτερα εξοργίζεται με τις αδυμανίες των αματρωλών ηλίθιων όπως περιγράφονται στο κείμενο επειδή θεωρεί ότι επίτηδες αμαρτάνουν και δεν μπορεί να πιστεψει ότι άθελα τους και από άγνοια κάνουν λάθη. Αυτο συμβαίνει επειδή η δικιά του αντίληψη είναι αυξημένη και δεν μπορεί να μπεί στο μυαλό των αμαρτωλών που δεν έχουν τόση αντίληψη όσο ο ίδιος. Λανθασμένα λοιπόν ο "τέλειος" παιδαριογέρων θεωρεί ότι οι αμρτωλοί επίτηδες επιλέγουν την αμαρτία και την κακία και εξοργίζεται. Δεν είναι λοιπόν η εκκλησία για τους έχοντας χαμηλή αντίληψη των πραγμάτων και αμόρφωτους ανθρώπους αλλά για όλους και ειδικά για τον "τέλειο" που θεωρεί τον εαυτό τους τέλειο και ενάρετο και πλανάται πλάνην οικτρά επειδή οι αρετές που έχει είναι ελάχιστες σε σύγκριση με αυτές που του έχουν απομείνει να αποκτήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλα σωστοτατος.

      Υ.Γ. Εξυπνη κυριοι/ες η κυριε/α απαντησε/στε στον Κυριο απο εδω να σας δω ;)

      Διαγραφή