Θεόφραστου χαρακτήρες: Ο Δεισιδαίμονας

"Χωρίς αμφιβολία η δεισιδαιμονία θα φαινόταν ότι είναι δειλία μπροστά στη θεότητα, ενώ ο δεισιδαίμονας το είδος του ανθρώπου που, αφού πλύνει τα χέρια του στην πηγή και ραντίσει όλο του το σώμα με νερό από κάποιο ιερό, βάζει στο στόμα του φύλλο δάφνης και κυκλοφορεί έτσι όλη τη μέρα...
Αν μια νυφίτσα διασχίσει τυχαία το δρόμο, δεν προχωρά στην πορεία του, προτού διαβεί από εκεί κάποιος άλλος ή σκορπίσει πάνω από εκείνο το σημείο τρεις πέτρες.
Όταν δει φίδι στο σπίτι του, το αποκαλεί Σαβάζιο, αν αυτό είναι παρείας, αν όμως είναι ιερό, αμέσως στο σημείο εκείνο υψώνει ένα ηρώο.
Κάθε φορά που περνά πλάι απ᾽ τις αλειμμένες πέτρες στα τρίστρατα, χύνει επάνω τους λάδι από το ελαιοδοχείο και, αφού πέσει στα γόνατα και προσκυνήσει, αναχωρεί.
Και αν κανένα ποντίκι τού φάει το σακί με το πλιγούρι, πάει στον εξηγητή και τον ρωτά τι πρέπει να κάνει, κι αν εκείνος του απαντήσει ότι πρέπει να το δώσει στο βυρσοδέψη να το ράψει, αυτός δεν του δίνει σημασία, αλλά φεύγει βιαστικά και προσφέρει θυσία.
Είναι ικανός να κάνει συχνά καθαρμούς στο σπίτι του ισχυριζόμενος ότι το έχουν μαγέψει με την Εκάτη.
 Αν κράξουν κουκουβάγιες, καθώς περπατά, ταράζεται και αφού πει «Η Αθηνά είναι δυνατότερη!», μόνο τότε συνεχίζει το δρόμο του.
Δε θέλει ούτε να πατήσει πάνω σε μνήμα, ούτε να πλησιάσει νεκρό ή λεχώνα, αλλά λέει πως είναι προς το συμφέρον του να μη μολύνεται.
Την τέταρτη και την έβδομη μέρα κάθε μήνα προστάζει τους δούλους του σπιτιού να βράσουν κρασί, ενώ ο ίδιος, αφού βγει και αγοράσει μυρτιές, λιβανωτό και γλυκίσματα, επιστρέφει στο σπίτι και στεφανώνει τα αγάλματα του Ερμαφρόδιτου όλη τη μέρα.
Όταν δει κανένα όνειρο, πάει στους ονειροκρίτες, τους μάντεις, τους ερμηνευτές του πετάγματος των πουλιών, για να ρωτήσει σε ποιόν θεό ή θεά πρέπει να προσευχηθεί.
Πηγαίνει στους ιερείς των Ορφικών Μυστηρίων για να εξαγνιστεί κάθε μήνα μαζί με τη γυναίκα του —αν δεν ευκαιρεί η γυναίκα του, με την παραμάνα— και τα παιδιά του.
Θα τον έβλεπες ακόμη ανάμεσα σ᾽ εκείνους που με επιμέλεια λούζουν για εξαγνισμό το σώμα τους στη θάλασσα.
Αν ποτέ δει κάποιον στεφανωμένο με σκόρδα να τρώει τις προσφορές στα τρίστρατα, φεύγει και λούζεται απ᾽ το κεφάλι μέχρι τα πόδια, κι αφού καλέσει ιέρειες, τις βάζει να τον εξαγνίσουν με σκιλλοκρέμμυδα ή με ένα σκυλάκι.
Αν δει τρελό ή επιληπτικό, ανατριχιάζει και φτύνει στον κόρφο του."

 ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ - "ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ" Μτφρ.Σταύρος Γκιργκένης- ΕΚΔ.ΖΗΤΡΟΣ