"Του Απόλλωνα πώς σείστηκε το δάφνινο κλωνάρι κι όλο το ανάκτορο! Μακριά του κάθε αμαρτωλός. Και να, τις θύρες με τ᾽ ωραίο του πόδι χτυπάει ο Φοίβος. Δε βλέπεις; Έσκυψε γλυκά ο φοίνικας της Δήλου ξαφνικά, κι ο κύκνος στον αέρα γλυκοτραγουδεί...
Μόνοι σας τραβηχτείτε σύρτες απ᾽ τις πύλες, κλειδιά γυρίστε μόνα σας· μακριά ο θεός δεν είναι και για τραγούδι και χορό οι νέοι ας ετοιμαστούν. Στον καθένα ο Απόλλωνας δεν φανερώνεται· μόνο στον καλό! Όποιος τον δει λογίζεται άξιος, κι ανάξιος όποιος δεν τον δει.
Θα σε δούμε, ω Εκάεργε, ανάξιοι δεν είμαστε.
Μήτε κιθάρα σιωπηλή, μήτε ποδάρια αθόρυβα να ᾽χουνε τώρα τα παιδιά που ο Φοίβος ξαναγύρισε, αν θέλουνε να παντρευτούν και τα μαλλιά να κόψουν κι αν σε αρχαία θεμέλια το τείχος να σηκώσουν.
Θαυμάζω τα παιδιά που σιωπηλή δεν έχουνε τη λύρα. Σωπάστε όσοι για τον Απόλλωνα τραγούδι ακούτε. Σωπαίνει δα κι ο πόντος όταν οι αοιδοί δοξολογούν την κιθάρα ή το τόξο του Λυκωρέα Φοίβου.
Ούτε η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτιδα, θρηνεί όταν «χαίρε παιήονα, χαίρε παιήονα» ακούσει. Ακόμα παύει να πονά και η πέτρα η δακρύβρεχτη, εκείνο το υγρό λιθάρι το στημένο στη Φρυγία, μαρμάρινη γυναίκα μ᾽ ανοιχτό το θλιβερό της στόμα.
Χαίρε, χαίρε να λέτε. Κακό, με τους μακάριους θεούς να ερίζεις. Όποιος μακάριους μάχεται, το βασιλιά μου μάχεται. Κι όποιος το βασιλιά μου, μάχεται και τον Απόλλωνα.
Το χορό, ο Απόλλωνας, που τραγουδάει προς τέρψη του θα τον τιμήσει γιατί δύναται, αφού δεξιά στέκει του Δία. Ούτε ο χορός μπορεί το Φοίβο ν᾽ ανυμνήσει σε μια μέρα, γιατί ᾽ναι πολυύμνητος.
Το Φοίβο ποιος δεν θα υμνούσε μ᾽ ευχαρίστηση;"
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
εξαιρετικό....ευχαριστούμε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή