Θεόφραστου χαρακτήρες: Ο κενόδοξος

"Η κενοδοξία θα φανεί ότι είναι ένας ποταπός πόθος για γόητρο, ενώ ο κενόδοξος το είδος του ανθρώπου που προσπαθεί, όταν τον έχουν καλέσει σε δείπνο, να δειπνήσει ξαπλωμένος δίπλα στον ίδιο τον οικοδεσπότη. 
Για να κουρέψει τελετουργικά το γιο του, τον...
οδηγεί στους Δελφούς. Φροντίζει ο ακόλουθός του να είναι Αιθίοπας. 
Όταν επιστρέφει χρέος μιας αργυρής μνας, σπεύδει να το δώσει σε ολοκαίνουργια κέρματα.  
Είναι ικανός να τρέφει για κατοικίδιο στο σπίτι του μια καλιακούδα, να της αγοράσει μια μικρή σκάλα και να της φτιάξει μια μικρή χάλκινη ασπίδα, να την κρατά η καλιακούδα καθώς πηδά στη σκάλα. Όταν έχει θυσιάσει ένα βόδι, στερεώνει σε πάσσαλο το μπροστινό μέρος του κρανίου απέναντι από την είσοδο του σπιτιού και το τυλίγει με μακριές ταινίες, ώστε όλοι όσοι τον επισκέπτονται να βλέπουν ότι θυσίασε βόδι. Όταν έχει πάρει μέρος σε μια έφιππη πομπή, όλα τα άλλα τα δίνει στο δούλο του, για να τα μεταφέρει στο σπίτι, ο ίδιος όμως, αφού φορέσει το ιμάτιό του, κυκλοφορεί στην αγορά με τα σπιρούνια του. Αν του ψοφήσει το σκυλάκι του από τη Μάλτα, του φτιάχνει μνήμα και στήνει μια μικρή στήλη με την επιγραφή «Κέλαδος από τη Μάλτα». 
Αν αφιερώσει κανένα χάλκινο δαχτυλάκι στο ιερό του Ασκληπιού, το γυαλίζει, το στεφανώνει και το λαδώνει κάθε μέρα. Χωρίς αμφιβολία είναι ικανός να κανονίσει με τους πρυτάνεις να ανακοινώσει ο ίδιος στο λαό τα σχετικά με τη διεξαγωγή των ιεροτελεστιών. 
Τότε, φορώντας λαμπρή ενδυμασία και στεφανωμένος, προχωρά μπροστά και λέει: 
«Άνδρες Αθηναίοι, εμείς οι πρυτάνεις τελέσαμε θυσία στα Γαλάξια για τη Μητέρα των θεών και η θυσία ήταν ευνοϊκή. Εσείς δεχτείτε τους καλούς οιωνούς». 
Κι αφού τα απαγγείλει αυτά, γυρίζει σπίτι και αφηγείται στη γυναίκα του ότι τα πήγε υπερβολικά καλά"


 Ἡ δὲ μικροφιλοτιμία δόξει εἶναι ὄρεξις τιμῆς ἀνελεύθερος, ὁ δὲ μικροφιλότιμος τοιοῦτός τις, οἷος σπουδάσαι ἐπὶ δεῖπνον κληθεὶς παρ᾽ αὐτὸν τὸν καλέσαντα κατακείμενος δειπνῆσαι.  καὶ τὸν ὑὸν ἀποκεῖραι ἀγαγὼν εἰς Δελφούς καὶ ἐπιμεληθῆναι δέ, ὅπως αὑτῷ ὁ ἀκόλουθος Αἰθίοψ ἔσται.  καὶ ἀποδιδοὺς μνᾶν ἀργυρίου καινὸν ποιῆσαι ἀποδοῦναι. καὶ κολοιῷ δὲ ἔνδον τρεφομένῳ δεινὸς κλιμάκιον πρίασθαι καὶ ἀσπίδιον χαλκοῦν ποιῆσαι, ὃ ἔχων ἐπὶ τοῦ κλιμακίου ὁ κολοιὸς πηδήσεται. καὶ βοῦν θύσας τὸ προμετωπίδιον ἀπαντικρὺ τῆς εἰσόδου προσπατταλεῦσαι στέμμασι μεγάλοις περιδήσας, ὅπως οἱ εἰσιόντες ἴδωσιν ὅτι βοῦν ἔθυσε. καὶ πομπεύσας δὲ μετὰ τῶν ἱππέων τὰ μὲν ἄλλα πάντα δοῦναι τῷ παιδὶ ἀπενεγκεῖν οἴκαδε, ἀναβαλλόμενος δὲ θοἰμάτιον ἐν τοῖς μύωψι κατὰ τὴν ἀγορὰν περιπατεῖν. καὶ κυναρίου δὲ Μελιταίου τελευτήσαντος αὐτῷ, μνῆμα ποιῆσαι καὶ στηλίδιον στήσας ἐπιγράψαι «Κέλαδος Μελιταῖος».  καὶ ἀναθεὶς δακτυλίδιον χαλκοῦν ἐν τῷ Ἀσκληπιείῳ τοῦτο ἐκτρίβειν, στεφανοῦν, ἀλείφειν ὁσημέραι. ἀμέλει δὲ καὶ συνδιοικήσασθαι μετὰ τῶν πρυτάνεων, ὅπως ἀπαγγείλῃ τῷ δήμῳ τὰ ἱερά, καὶ παρεσκευασμένος λαμπρὸν ἱμάτιον καὶ ἐστεφανωμένος παρελθὼν εἰπεῖν 
«Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐθύομεν οἱ πρυτάνεις [τὰ ἱερὰ] τῇ Μητρὶ τῶν θεῶν τὰ Γαλάξια, καὶ τὰ ἱερὰ καλά, καὶ ὑμεῖς δέχεσθε τὰ ἀγαθά». καὶ ταῦτα ἀπαγγείλας ἀπελθὼν οἴκαδε διηγήσασθαι τῇ ἑαυτοῦ γυναικί ὡς καθ᾽ ὑπερβολὴν εὐημέρει.


 ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ-Μτφρ.ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ