"..Μέσα στο φως της Ελλάδας, το σώμα δεν είναι τυφλή ακατέργαστη ύλη, πολλή ψυχή το διαπερνάει και το κάνει να φωσφορίζει κι η ψυχή πάλι δεν είναι αόρατο είδωλο κι αγέρας· έχει πάρει κι αυτή από τη σιγουράδα και τη ζεστασιά του κορμιού..
και γεύεται με σαρκική λες χαρά τον κόσμο, σα νά'χε στόμα και ρουθούνια και χέρια να τον χαϊδέψει. Πολύ συχνά δεν αντέχει ο άνθρωπος να κρατήσει αλάκερή του την ανθρωποσύνη· κουτσουρεύεται· πότε θέλει ν'απαλλαχτεί από την ψυχή του, πότε από το σώμα του· και τα δυο μαζί να τα χαίρεται του πέφτει βαρύ· μα εδώ στην Ελλάδα τα δυο ετούτα χαριτωμένα αιώνια στοιχεία μπορούν να συγκεραστούν να πάρει η ψυχή από το σώμα και το σώμα από την ψυχή και να φιλιώσουν· κι έτσι να μπορεί ο άνθρωπος στο θείο αλώνι της Ελλάδας να ζει και να πορεύεται ακέραιος."
Αναφορά στον Γκρέκο-Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου