από μία μάνα την ανάσα παίρνουμε
και οι δυο, ωστόσο μας χωρίζει ολότελα διαφορετική δύναμη,
καθώς οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε, ενώ ο χάλκινος
ουρανός για εκείνους
σταθερό βάθρο μένει πάντοτε.
Όμως και έτσι μοιάζουμε
τους αθανάτους
ή στο τρανό μυαλό ή στην φυσική μας κατασκευή,
αν και δεν ξέρουμε σε ποιο τέρμα έγραψε να τρέξουμε
η τύχη μας στις μέρες ή στις νύχτες".
"ἓν ἀνδρῶν, ἓν θεῶν γένος: ἐκ μιᾶς δὲ πνέομεν
ματρὸς ἀμφότεροι: διείργει δὲ πᾶσα κεκριμένα
δύναμις, ὡς τὸ μὲν οὐδέν, ὁ δὲ χάλκεος ἀσφαλὲς αἰὲν ἕδος
μένει οὐρανός. ἀλλά τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν
νόον ἤτοι φύσιν ἀθανάτοις,
καίπερ ἐφαμερίαν οὐκ εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας ἄμμε πότμος
οἵαν τιν' ἔγραψε δραμεῖν ποτὶ στάθμαν".
Πίνδαρος (Νεμεονίκοι).
Εκδόσεις Ζήτρος, Μετάφραση: Θ. Μαυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου