Ο καλύτερος τρόπος για να σκοτώσεις τον Οδυσσέα

(Η αλλιώς, η θάλασσα που πρέπει να πλεύσουμε μεταξύ θεωρίας και πράξης)
"Πιάνουν τα χέρια σου". Το πιο σπαστικό πράγμα που ακούω, όταν προτείνω κάτι σ’ αυτούς που θέλουν να ζουν κάνοντας το τίποτα. Ο Οδυσσέας είχε το χαρακτηριστικό να πιάνουν τα χέρια του; Όχι φίλε. Το μυαλό πιάνει. Η λέξη πολυμήχανος δεν σημαίνει αυτός που ρεμβάζει με τις ώρες ξοδεύοντας το χρόνο σε προσευχές και οράματα. Είναι αυτός που ξοδεύει το μυαλό του στο να δίνει λύσεις που θα κάνουν την ζωή του καλύτερη.
Όταν το πλοίο του βούλιαζε πέταξε το άγαλμα του Ποσειδώνα στην θάλασσα. Είχε να σώσει βλέπεις το τομάρι το δικό του και των συντρόφων του. Αν καθόταν και οραματιζόταν, μάλλον ο Όμηρος θα έγραφε μόνο την Ιλιάδα. Και αυτό είναι που λες που τον κάνει ήρωα. Το ότι δεν φοβάται να εφαρμόσει αυτό που σκέφτεται. Μάλλον αυτό στις μέρες μας είναι δυσνόητο. Οι απόγονοι του, -τρομάρα μας,-κάνουν μεγαλόπνοα σχέδια. Έχουν καταπληκτικές ιδέες. Κολλάνε μόνο σ΄ ένα:
Θέλουν κάποιος άλλος να τις εφαρμόσει.
Εδώ και καιρό έφτιαχνα ομάδες με σκοπό να γίνουν κάποια πράγματα που θα βελτίωναν κατά την άποψη μου κάποιες καταστάσεις. Μια φίλη μου γύρισε και είπε ότι είμαι τρομερά ονειροπόλος και ότι νομίζω ότι συνεργάζομαι. Το ότι βρέθηκα να είμαι μια περίοδο ο πιο κουρασμένος άνεργος μάλλον την δικαίωσε.
Αλλά το κακό είναι ότι αυτό δεν αλλάζει. Η χώρα μας είναι μια όαση για όσους θέλουν να παραστήσουν το ότι έχουν κάποια αρμοδιότητα. Αν πετάξεις τυχαία μια πέτρα σκύλο δύσκολα πια θα πετύχεις. Πρόεδρο, γραμματέα και ταμία θα πετύχεις σίγουρα. Η ηγετική ασθένεια δεν σταματάει πουθενά. Έχουμε πήξει στους άσχετους που ενώ δεν έχουν την γνώση για τίποτα έχουν γνώμη για τα πάντα. Πολιτικούς του καφενείου, προπονητές του καναπέ, βασιλιάδες του τίποτα που με ύφος χιλίων Καρδιναλίων προτείνουν χωρίς να μπορούν να πράξουν.
Υπάρχουν και οι κακομοίρηδες που σε όλους τους τομείς της ζωής προσπαθούν να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Που παλεύουν με την απογοήτευση στο όνειρο ενός καλύτερου κόσμου ή μιας καλύτερης κατάστασης. Φυσικά τίποτα δεν γίνεται γιατί είναι απλά μονάδες που νομίζουν ότι δουλεύουν ομαδικά.
Αλήθεια πόση μοναξιά να ένιωθε ο Ομηρικός ήρωας παρέα με τους συντρόφους του; Μια Καλυψώ ίσως ν’ άξιζε περισσότερο από ολόκληρο πλήρωμα. Ο Οδυσσέας έζησε λίγη χαρά με μια ανιδιοτελή αγάπη και μ’ έναν απλό σκοπό. Αλλά τα απλά δεν μας αρέσουν πια. Ήταν τυχερός που χάρηκε έστω κι αυτό.
Εσύ απόγονε του πότε θα το καταλάβεις; Τον έχεις σκοτώσει τον Οδυσσέα με τον πιο βάναυσο τρόπο:
Κόβοντας την επαφή που είχαν τα χέρια σου με το μυαλό σου.