Θεόφραστου χαρακτήρες: Ο Οψιμαθής

Η οψιμάθεια θα φαινόταν ότι είναι η όρεξη που έχει κανείς να κάνει πράγματα αταίριαστα με την ηλικία του, ενώ ο οψιμαθής το είδος του ανθρώπου που μαθαίνει απ᾽ έξω στίχους, όταν..
έχει πια πατήσει τα εξήντα, και ενώ προσπαθεί να τους απαγγείλει στο συμπόσιο, τους ξεχνά. Από το γιο του μαθαίνει το «κλίνατ᾽ επί δεξιά» και το «κλίνατ᾽ επ᾽ αριστερά» και το «μεταβολή».
Στις γιορτές των ηρώων ενώνεται με τους νέους και τρέχει στη λαμπαδηδρομία.
Είναι βέβαιο ότι, αν τον καλέσουν σε κάποιο ιερό του Ηρακλή, θα πετάξει το ιμάτιό του και θα προσπαθήσει να σηκώσει το βόδι και να του κάνει λαβή στον τράχηλο.
Πηγαίνει στις παλαίστρες και ρίχνεται στον αγώνα.
Στα θεάματα παραμένει σε τρεις και τέσσερις παραστάσεις, για να μάθει απ᾽ έξω τα τραγούδια.
Όταν μυείται στη λατρεία του Σαβάζιου, προσπαθεί να φανεί στον ιερέα ως ο ωραιότερος (από τους μύστες).
Ερωτεύεται μια πόρνη και πολιορκεί σαν κριάρι την πόρτα της, τρώει όμως ξύλο από τον αντεραστή του και καταλήγει στο δικαστήριο.
Καβάλα σε ξένο άλογο στην εξοχή προσπαθεί συνάμα να εξασκήσει και την τέχνη της ιππασίας, πέφτει όμως και σπάει το κεφάλι του.
Ως μέλος των «Δεκαδιστών» συγκεντρώνει (στο συμπόσιο) τους φίλους που, όπως κι αυτός, θα ωφελήσουν τα συμφέροντα του συλλόγου.
Παίζει τη «μακριά γαϊδούρα» με τον ακόλουθό του.
Συναγωνίζεται στην τοξοβολία και τον ακοντισμό με τον παιδαγωγό των παιδιών του και τον προτρέπει συνάμα να μαθαίνει απ᾽ αυτόν, λες και ο ίδιος ο παιδαγωγός δεν ξέρει τίποτε.
Όταν κάνει πως παλεύει στα λουτρά, στρίβει συχνά τους γοφούς του, για να φαίνεται ότι έχει εκπαιδευτεί.
Κι όταν βρίσκονται κοντά του γυναίκες, αυτός εξασκείται στο χορό σφυρίζοντας σκοπούς από μόνος του.
[Τόσο παράφρονες και έξαλλους στο χαρακτήρα κάνει τους ανθρώπους ο παροξυσμός τους για διδαχή].

 ΟΨΙΜΑΘΙΑΣ
Ἡ δὲ ὀψιμαθία φιλοπονία δόξειεν ἂν εἶναι ὑπὲρ τὴν ἡλικίαν, ὁ δὲ ὀψιμαθὴς τοιοῦτός τις, οἷος ῥήσεις μανθάνειν ἑξήκοντα ἔτη γεγονὼς καὶ ταύτας λέγων παρὰ πότον ἐπιλανθάνεσθαι  καὶ παρὰ τοῦ ὑοῦ μανθάνειν τὸ «Ἐπὶ δόρυ» καὶ «Ἐπ᾽ ἀσπίδα» καὶ «Ἐπ᾽ οὐράν».
  καὶ εἰς ἡρῷα συμβάλλεσθαι τοῖς μειρακίοις ‹καὶ› λαμπάδα τρέχειν. ἀμέλει δὲ κἄν που κληθῇ εἰς Ἡράκλειον, ῥίψας τὸ ἱμάτιον τὸν βοῦν αἴρεσθαι, ἵνα τραχηλίσῃ.
καὶ προσανατρίβεσθαι εἰσιὼν εἰς τὰς παλαίστρας.  καὶ ἐν τοῖς θαύμασι τρία ἢ τέτταρα πληρώματα ὑπομένειν τὰ ᾄσματα ἐκμανθάνων. καὶ τελούμενος τῷ Σαβαζίῳ σπεῦσαι, ὅπως καλλιστεύσῃ παρὰ τῷ ἱερεῖ.
  καὶ ἐρῶν ἑταίρας καὶ κριὸς προσβάλλων ταῖς θύ‹ραις› πληγὰς εἰληφὼς ὑπ᾽ ἀντεραστοῦ δικάζεσθαι.  καὶ εἰς ἀγρὸν ἐφ᾽ ἵππου ἀλλοτρίου ὀχούμενος ἅμα μελετᾶν ἱππάζεσθαι καὶ πεσὼν τὴν κεφαλὴν καταγῆναι. καὶ ἐν δεκαδισταῖς συνάγειν τοὺς μεθ᾽ αὑτοῦ συναύξοντας.  καὶ μακρὸν ἀνδριάντα παίζειν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ ἀκόλουθον. καὶ διατοξεύεσθαι καὶ διακοντίζεσθαι τῷ τῶν παιδίων παιδαγωγῷ καὶ ἅμα μανθάνειν παρ᾽ αὑτοῦ ‹παραινεῖν›, ὡς ἂν καὶ ἐκείνου μὴ ἐπισταμένου. καὶ ‹ὡς› παλαίων δ᾽ ἐν τῷ βαλανείῳ πυκνὰ ἕδραν στρέφειν, ὅπως πεπαιδεῦσθαι δοκῇ. καὶ ὅταν ὦσι‹ν ἐγγὺς› γυναῖκ‹ες›, μελετᾶν ὀρχεῖσθαι αὐτὸς αὑτῷ τερετίζων.
[Οὕτως ὁ τῆς διδασκαλίας ἐρεθισμὸς μανικοὺς καὶ ἐξεστηκότας ἀνθρώπους τοῖς ἤθεσι ποιεῖ.]
 ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ- ΜΤΦΡ.ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ