διότι έβλεπαν ότι και στους δύο, και στον φοβούµενο και στον ελπίζοντα, η πρόγνωση είναι πάρα πολύ αναγκαία και επιθυµητή, και έτσι από παλιά πλούτισαν και έγιναν περίφηµοι οι Δελφοί, η Δήλος, η Κλάρος και οι Βραγχίδες, καθώς οι άνθρωποι αναγκάζονται πάντοτε από τους προειρηµένους τυράννους, την ελπίδα και τον φόβο, να συχνάζουν στα µαντεία και να ζητούν να µάθουν τα µέλλοντα και προς τούτο να προσφέρουν εκατόµβες και ν’ αφιερώνουν χρυσές πλίνθους».
«…τον των ανθρώπων βίον υπό δυοίν τούτοιν μεγίστοιν τυραννούμενον͵ελπίδος και φόβου͵και ότι ο τούτων εκατέρω εις δέον χρήσασθαι δυνάμενος τάχιστα πλουτήσειεν αν· αμφοτέροις γαρ͵τω τε δεδιότι και τω ελπίζοντι͵εώρων την πρόγνωσιν αναγκαιοτάτην τε και ποθεινοτάτην ούσαν͵ και Δελφούς ούτω πάλαι πλουτήσαι και αοιδίμους γενέσθαι και Δήλον και Κλάρον και Βραγχίδας͵ των ανθρώπων αεί δι’ους προείπον τυράννους͵ και την ελπίδα και τον φόβον͵ φοιτώντων εις τα ιερά και προμαθείν τα μέλλοντα δεομένων͵και δι’αυτό εκατόμβας θυόντων και χρυσάς πλίνθους ανατιθέντων».
(Από το έργο «Αλέξανδρος ή Ψευδομάντις» του Λουκιανού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου