Η Ελληνική γλώσσα είναι συνέχεια του αέρος, του αιθέρος, του ύδατος και του πυρός

"Η μαγεία των Αρχαίων Ελληνικών (αν και δεν είναι καθόλου Αρχαία αλλά διηνεκή και κλασσικώς επίκαιρα) είναι αδήριτη και αναμφισβήτητη. Οι άνθρωποι του Λόγου στόλισαν τη γλώσσα τους με λέξεις οι οποίες προσδιορίζουν τον άνθρωπο σε σχέση με την ιδέα και τη φύση και τους άλλους σε σχέση με το λόγο.
Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι όργανο και όχημα σκέψης (αυτά επιτέλους ας τα ξανασκεφθούμε όταν τα λέμε) η Ελληνική γλώσσα δεν είναι καν κάτι το εξωτερικό, αλλά συνέχεια του αέρος, του αιθέρος, του ύδατος και του πυρός. Είναι εν στιγμή εκδήλωση της εσωτερικότητος είναι η ίδια πνεύμα εκ του πνεύματος. Γι αυτό και αν αφεθούμε δια της γλώσσης των Ελλήνων ταυτίζεται το Είναι και το Νοείν, το πράγμα και η υπόστασή του, καλύπτεται πλήρως το κενό ανάμεσα στη σκέψη και την πράξη.

Το ρήμα -ειμί-(είμαι) έχει την ίδια προστατική με το ρήμα -οίδα-(γνωρίζω)ίσθι, διότι για τους Έλληνες το να είσαι σημαίνει να γνωρίζεις το τρίγωνο των Άλλων της Ιδέας του κόσμου. Ας προσέξουμε: Η φύσις γεννάται εκ του φύω (γεννώμαι) διότι οι ιδέες γίνονται και γεννώνται προς τον Άνθρωπο δια της φύσεως (μήτρα γένεσης). Ο Έλλογος άνθρωπος ορά (βλέπει) το σύμπαν και κατανοεί και βλέπει τις νοερές αρχές του, τις οποίες βλέπει ως συνεκτικές αρχές αυτού, αυτές είναι οι (ε)ιδέες (εκ του είδον). Το ύδωρ προκαλεί όλη την κίνηση, ο κόσμος των Ελλήνων στηρίχθηκε στην κίνηση του ύδατος (ύδωρ=υ(δ)ω(ρ)(αση)=δράση=δραματική ποίηση).  

Η Αντιγόνη παρουσιάζει τη θαλάσσια κίνηση της Οδύσσειας, κινείται συνεχώς, δεν φοβείται διότι η κίνηση δεν γνωρίζει το φόβο, φοβείται μόνον αυτός ο οποίος δεν ξέρει να κινηθεί (αντί του γένους του φόβου=Αντιγόνη).
Οι μοίρες φέρουν τις επιθυμίες, ο β΄αόριστος του φέρω =ήνεγκον άρα η ανάγκη είναι η φορά και προσφορά της μοίρας στον άνθρωπο. Η διαμάχη του Είναι και του Γίγνεσθαι πέρασαν στη μαγεία της Ελληνικής γλώσσης όταν το Είναι έγινε ουρανός αμετάβλητος (Ου ρέει=ουρανός) και η Γαία το γίγνεσθαι (Γη=γίγνομαι). Πώς ήξεραν οι σοφότατοι Έλληνες ότι η Γαία γίγνεται, κάτι το οποίο παινεύεται η σημερινή επιστήμη της φυσικής κίνησης και διάπλασης. 

Οι πέτρες του Δευκαλίωνα (λάας=η πέτρα που πίσω πετούσαν οι προπάτορες κατ΄εντολήν των θεών προκειμένου να επανιδρυθεί ο κόσμος) έγιναν ο Λαός (Λάας=πέτρα). Γιατί όμως έτσι; Διότι οι σοφοί Έλληνες διείδαν ότι πλέον ο άνθρωπος θα είναι σε αυτή τη διάσταση κάτι το πολύ συγκεκριμένο και υλικά προβλέψιμο, εκ του πέτρα (λάας-λαός=λίθος). Πράγματι σήμερα ο άνθρωπος είναι πλήρως προβλέψιμος και μηχανοποιημένος ως πέτρα (κάτι το σταθερό). Ποιος τους κυβερνά, αυτός που βασίζεται στην πέτρα (αυτός που έχει βάση στη λάας=πέτρα (βάση λάας=βασιλιάς). Πράγματι ο βασιλιάς παρουσίασε τη σταθερότητα της πέτρας και μέσα από τους νόμους και μέσα από την εξουσία (εκ του έχω). Επίσης η εργασία του λαού (λειτουργία) ο μη λαός (όχι λαός =όχλος). 

Εάν ο άνθρωπος ορά (βλέπει) το σύμπαν εκ του είδον (ιδέα) αυτό σημαίνει ότι πλέον το ανθρώπινο μυαλό μέσα από την Ελληνική γλώσσα ενθυμείται το Όλον. Συλλήβδην οι Ευρωπαίοι στηρίχθηκαν στη θεϊκή γλώσσα των Ελλήνων, religio =re lego= ξαναλέω το Λόγο και αυτό αποτελεί τη λογική θρησκεία της δύσης, η οποία επειδή ακριβώς στηρίχθηκε στο λόγο των Ελλήνων κατέληξε ανθρωπιστική και σήμερα πλήρως πολιτικοποιημένη.
Ο Δήμος δάμνυται (δαμάζει) τις ανάγκες του εκ του κοινωνικού λόγου και η πόλις πελάζει (συναναστρέφεται) τους όλους ανθρώπους. 

Όταν η γλώσσα αποτελεί πνεύμα ομιλούν".
Βασίλειος Μακρυπούλιας