Οι άγιοι δαίμονες της γης, αγαθοί, αρωγοί, φύλακες των θνητών

ΣΩ. Και να πούμε αλήθεια, Ερμογένη, τι στο τέλος μπορεί να σημαίνη το όνομα δαίμονες; Κοίταξε αν βρίσκης ότι κάτι λέω.
ΕΡΜ. Δεν έχεις παρά να μιλήσης.
ΣΩ. Ξέρεις λοιπόν ποιοι είναι οι δαίμονες, κατά τόν Ησίοδο;
ΕΡΜ. Δεν ξέρω.
ΣΩ. Δεν ξέρεις ούτε ότι λέει ότι στην αρχή γεννήθηκε το χρυσό γένος των ανθρώπων;
ΕPM. Μάλιστα, αυτό το ξέρω.
Σ Ω. Λέει λοιπόν γι' αυτό:

«Αφ' ότου η μοίρα σκέπασε αυτό το γένος, 

τους- καλούμε: οι άγιοι δαίμονες της γης, 

αγαθοί, αρωγοί, φύλακες τών θνητών».

(Οι τρεις αναφερόμενοι από το Σωκράτη στίχοι βρίσκονται στα «Έργα» (121-123). Το κείμενο του Ησιόδου γράφει: "γαι' αντί μοιρ", και έχει αντί του δευτέρου τον ακόλουθο στίχο: «τοί μέν δαίμονες είσί Διός μεγάλου δια βουλάς». )

ΕΡΜ. Και τι μ' αυτό; 

Σ Ω.  Η γνώμη μου είναι ότι αυτός εννοεί ότι το χρυσό γένος δεν γεννήθηκε από χρυσό, άλλα ήταν αγαθό και ωραίο. Και απόδειξη για μένα είναι το ότι λέει ότι και εμείς, είμαστε σιδερένιο γένος. ΕΡΜ. Πολύ σωστά. 

Σ Ω. Λοιπόν και από τους σημερινούς ανθρώπους νομίζεις ότι, αν υπάρχη κανείς αγαθός, θα έλεγε ότι αυτός κατάγεται από εκείνο το χρυσό γένος; 

ΕΡΜ. Πιθανόν. 

Σ Ω. Και οι αγαθοί είναι τίποτε άλλο παρά φρόνιμοι; 

ΕΡΜ. Φρόνιμοι.
Να, αυτό λοιπόν περισσότερο από κάθε άλλο, κατά τη γνώμη μου, εννοεί για τους δαίμονες, δηλαδή, επειδή είναι φρόνιμοι καΙ σοφοί (δ α ή μ ο ν ε ς), τους ονόμασε δαίμονες.
Και στην αρχαία τη δική μας γλώσσα αυτό τό ίδιο όνομα συναντάται. Καλά λοιπόν λέει κι αυτός και άλλοι πολλοί ποιητές, όσοι λένε ότι όταν κανείς, όντας αγαθός, πεθάνη, αποκτά μεγάλη μοίρα και τιμή και γίνεται δαίμονας, σύμφωνα μ' αυτό το όνομα πού σημαίνει φρόνηση. Με αυτή την έννοια λοιπόν, παραδέχομαι κι εγώ ότι κάθε άνθρωπος που είναι αγαθός, είναι δαιμόνιος και όσο ζή και όταν πεθάνη, και σωστά του δόθηκε το όνομα δαίμονας.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ-ΚΡΑΤΥΛΟΣ