Ασκληπιός: Ο θεός σωτήρας των ανθρώπων

Σύμφωνα με μια παράδοση το όνομά του ήταν αρχικά Ή π ι ο ς και αφού θεράπευσε τον τύραννο της Επιδαύρου Άσκλη, που υπέφερε στα μάτια, ονομάστηκε Ασκληπιός, επειδή"τὰ ἀσκελῆ (ὃ ἐστι σκληρὰ) τῶν νοσημάτων ἥπια ποιεῖ", δηλαδή "τα σκληρά νοσήματα τα μαλακώνει, γιατρεύει δηλαδή τις επίπονες και δύσκολες ασθένειες".Κατά μία άλλη εκδοχή το όνομά δε του Ασκληπιού εικάζεται από τον Ιούλιο τον Επιδαύριο ότι παράγεται από το όνομα "αίγλη" (Άογλα) και προς τη γνώμη του αυτή συμφωνεί και ο λεξικογράφος Ησύχιος.
Επίσης από τον "Ασγελάταν", επίθετο του Απόλλωνα, ή τον "Αγλαόπην" φαίνεται μάλλον λαϊκής προέλευσης.
Το δεύτερο συνθετικό του ονόματός του είναι "ήπιος" που προσθέτει στην αίγλη, λάμψη και ηπιότητα.
Οι αρχαιότεροι μελετητές παρήγαν το όνομα από το "ασκελής".
Σύμβολα του Ασκληπιού ήταν κουκουνάρια από κυπαρίσσια, στεφάνια δάφνης (από τον πατέρα του), μια κατσίκα ή ένας σκύλος (η κατσίκα τον έθρεψε, ο σκύλος τον φύλαξε), φίδια τυλιγμένα γύρω από ένα ραβδί.
Ο Παυσανίας μαρτυρεί ότι το άγαλμα του Ασκληπιού στην Επίδαυρο τον παρίστανε να κρατά βακτηρία με φίδι τυλιγμένο γύρω της, ενώ το άλλο του χέρι το είχε πάνω στο κεφάλι του φιδιού· δίπλα στέκεται σκύλος. Αντίστοιχα, ο Ερατοσθένης αναφέρει ότι ως αστερισμός ο Ασκληπιός εμφανίζεται να κρατά φίδια και στα δυο του χέρια.
Λατρεία του και Ασκληπιεία βεβαιώνονται στην Τρίκκη της Θεσσαλίας, πιθανό τόπο καταγωγής του, ήταν μάλιστα το ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον κατά τον γεωγράφο του 1ου αι. π.Χ. Στράβωνα· στην Κω, στην Αθήνα, στην Επίδαυρο.
Εκεί η λατρεία του αναδείχθηκε σε σχολή ιατρικής με την τεχνική της εγκοίμησης, με χρήση βοτάνων και χειρουργικές επεμβάσεις. Η θεραπεία περιλάμβανε καθαρμούς και λουτρά, γι' αυτό και τα περισσότερα Ασκληπιεία ήταν κτισμένα κοντά σε ιαματικές πηγές, ενώ περιβάλλονταν από ιερά άλση, στα οποία δεν επιτρεπόταν να πεθαίνει κανείς ούτε να γεννούν εκεί οι γυναίκες -ό,τι οριζόταν και για το ιερό νησί της Δήλου.
Ο  Α σ κ λ η π ι ό ς τιμήθηκε ως καλός γιατρός, ήρωας και τέλος ως θ ε ό ς όπου και κατατάχθηκε ανάμεσα στους αθανάτους
Δεν υπήρξε μονάχα γιατρός αλλά και χρησμωδός, κατείχε μαντικές ικανότητες· ήταν ευεργετικός θεός, προστάτης και παντοδύναμος σωτήρας των ανθρώπων.
Πρόσφερε απλόχερα τη βοήθειά του σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη, δείχνοντας έμπρακτα αγάπη και συμπόνια.
Με αυτό τον τρόπο μας διδάσκει ότι αληθινός γιατρός είναι εκείνος που, χωρίς ιδιοτελή κίνητρα, προσφέρει τον εαυτό του στη μείζονα μάχη για τη θεραπεία του κόσμου.

«ΕΛΘΕ ΙΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΑΣΚΛΗΠΙΕ, ΔΕΣΠΟΤΑ ΠΑΙΑΝ, ΠΟΥ ΘΕΛΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΑΛΓΕΙΣ ΠΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΝΟΣΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΗΠΙΟΔΩΡΕ, ΚΡΑΤΑΙΕ, ΑΣ ΕΡΘΕΙΣ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΣΕ, ΕΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ .»