Η τελευταία φορά που οι Έλληνες γευμάτισαν στο ίδιο τραπέζι με τους θεούς.

26 χρονών ο παππούς γύρισε από το Αλβανικό μέτωπο με τα πόδια, κουβαλώντας μες τα χιόνια ένα παλικάρι στις πλάτες του, που είχε αποκάμει από τις κακουχίες και που ήταν από το ίδιο χωριό.

Μέσα στα χιόνια, το κρύο και την πείνα.
Μέσα στα κρυοπαγήματα και την ψείρα.
Από το μέτωπο της Αλβανίας ως στην Φλώρινα.
Αργότερα, όταν με συναντούσε αυτό το παλικάρι στο χωριό, παππούς πια, πάντα έλεγε πως ο παππούς μου έγινε αρκούδα μέσα στα χιόνια για να τον σώσει.
Τα επόμενα χρόνια της κατοχής θα τα ζήσει όλα πάνω στα βουνά.
Μαχόμενος.
Θα το πληρώσει με τον θάνατο των τριών μικρών παιδιών του από την πείνα και τις αρρώστιες.
Του Τζώρτζη 4 χρονών, της Μαρίας 2 μηνών και ενός ακόμη αγοριού ενός έτους.
Επιζεί μόνο ο πατέρας μου.
Στο έπος του '40 ήταν η τελευταία φορά που οι Έλληνες "γευμάτισαν" στο ίδιο τραπέζι με τους θεούς.
Στο έπος του '40 ήταν η τελευταία φορά που οι Έλληνες μαχητές ως άλλοι ραψωδοί τραγούδησαν τον θάνατο και χόρεψαν μαζί του.
Αυτός είναι ο παππούς μου Παντελής.
Που μαζί με τους δικούς σας παππούδες πέρασαν στην αιωνιότητα.
Που δεν παρέδωσαν Γη και ύδωρ.
Δεν έχω καλύτερη φωτογραφία. Γιατί δυστυχώς, ο παππούς δεν έβγαλε ...σέλφι από το μέτωπο.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Γιώβη Βασιλική