150 ΕΥΡΩ: ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ

Σήμερα ανακοινώθηκε ο πλήρης εξευτελισμός και η απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης και δη των νέων της χώρας μας. Με κίνητρο το κουπόνι των 150€ η ελίτ πέταξε για ακόμη μια φορά την ευθύνη της ευημερίας των πολιτών της πάνω στις ταλαιπωρημένες πλάτες των νέων. Το βρεγμένο ξεροκόμματο της αυτοκρατορίας των άψυχων είναι ολοφάνερο πως είναι το τυρί στην φάκα.

Έτσι ο συνειρμός με την έκφραση του τίτλου είναι αναπόφευκτος. Ποιος είναι ο Λαοκόωντας που κανείς δεν άκουσε;
Ποιος ο Οδυσσέας και ποιος ο Δούρειος ίππος των ημερών μας;Τι σημαίνει η φράση «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»;
Ας διαβάσουμε απόσπασμα από την ανάλυση του κ. Σαραντάκου:
"Η ρήση είναι μετάφραση από τα λατινικά. Η αντίστοιχη λατινική ρήση είναι Timeo Danaos et dona ferentes (ή ferentis σε άλλα χειρόγραφα) και είναι στίχος από την Αινειάδα του Βιργίλιου, από το 2ο βιβλίο.
Στην Αινειάδα τα λόγια αυτά τα λέει ο Λαοκόων, ο ιερέας που επιχείρησε να πείσει τους άλλους Τρώες να μην βάλουν μέσα στα τείχη τον Δούρειο Ίππο -μάταια όμως διότι, όπως θα θυμόμαστε από τη μυθολογία ή από το διάσημο γλυπτό, αμέσως ξεπήδησαν από τη θάλασσα δυο τεράστια φίδια και τον κατασπάραξαν, με αποτέλεσμα βέβαια οι Τρώες να πιστέψουν πως ήταν θέλημα θεού να δεχτούν το δώρο -ήταν θέλημα θεών, αλλά όχι για το καλό τους.
Τη νύχτα οι κρυμμένοι Αχαιοί άνοιξαν την καταπακτή και βγήκαν έξω κι έτσι αλώθηκε το Ίλιο.Λέει λοιπόν ο Βιργίλιος στους στίχους 40-56 από το 2ο βιβλίο της Αινειάδας:

{Κι εκεί απάνω, πρώτος με μακριά ξοπίσω ακολουθία ο Λαοκόων κατέβαινε απ’ της πόλης την ψηλήν ακρόπολη και έτσι ξαναμμένος από μακριά τούς έκραξε:
«Προς τι η τόση αφροσύνη, συμπολίτες;
Πιστέψατε πως φύγαν οι εχθροί;
Θαρρήσατε των Δαναών τα δώρα λεύτερα από δόλο;
Δηλαδή ξεχάσατε ποιος είναι ο Οδυσσέας;
Στο ξύλο τούτο μέσα Αχαιοί θα κλείστηκαν και θα φυλάν κρυμμένοι·
ή τούτη η μηχανή έχει φκιαχτεί ενάντια στης πόλης μας το κάστρο,
να κατοπτεύει σπίτια από ψηλά, ένας βραχνάς επάνω από την Τροία, ή κάτι πονηρό παραφυλά.
Τον ίππο, Τεύκροι, μην εμπιστευθείτε.
Ό,τι κι αν είναι, εγώ τους Δαναούς και δώρα όταν φέρνουν τους φοβάμαι.
Μίλησε και με χέρι στιβαρό σφεντόνιασε ένα τεράστιο δόρυ απάνω στου θεριού τα πλαϊνά, εκεί που αρμοί κυρτώναν την κοιλιά του.
Με τρέμουλο καρφώθηκεν αυτό, τραντάχτηκε από κάτω η γαστέρα,
το κοίλο μέσα βόγκηξε, αχό ανάδωσε το κύτος απ’ τα βάθη.
Κι αν ήταν ριζικό από θεό, ο νους μας αν δεν ήταν στραβωμένος,
ξεχάρβαλο με τα σιδερικά θα κάναμε των Αργειτών την κρύπτη,
θα έστεκεν η Τροία και εσύ, κάστρο ψηλό του Πρίαμου ολόρθο θα έστεκες (…)}


Υπάρχει μια παροιμία που λέει πως: "ένας πόλεμος μόνο ξεκινά και πως ποτέ δεν τελειώνει".
Είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Ο Δούρειος ίππος της εποχής μας έχει αλώσει τα πάντα αλλά αυτό που θέλει πιο πολύ είναι να απωλέσουμε κάθε ίχνος από το αιώνιο της ψυχής μας.
Αυτός ο Τρωικός πόλεμος άραγε πότε θα τελειώσει;
Πως θα τελειώσει;

Γιώβη Βασιλική.