Σέβομαι. Σέβεσαι;

Όπως σέβομαι τον φόβο σου απέναντι στον ιό έτσι να σέβεσαι το θάρρος μου.
Όπως σέβομαι την απόφαση σου να επέμβεις ιατρικά στο σώμα σου έτσι να σέβεσαι την δική μου να μην το κάνω.Όπως σέβομαι την αντίληψη σου για την αλήθεια γύρω από όλο αυτό, έτσι να σέβεσαι και την δική μου αλήθεια.
Μόνο μη βάζεις το άλλοθι του κοινού καλού και της δημόσιας υγείας σε όλο αυτό που ζούμε.
Γιατί ανθρωπάκο σε είδα όλα αυτά τα χρόνια πως νοιάστηκες για την πείνα και την ανεργία του συνανθρώπου σου, για τις αυτοκτονίες και την απώλεια κατοικιών και επιχειρήσεων.
Δεν έδωσες δεκάρα τσακιστή για το δημόσιο καλό. Λούφαξες φοβισμένος. Ούτε για τα έντερα σου δεν νοιάστηκες. Πόσο μάλλον για τον διπλανό σου.
Και να ξέρεις, ακόμη και αυτό το σέβομαι.
Αυτόν τον φόβο σου τον σέβομαι.
Σέβομαι την ανάγκη σου να επιστρέψεις στην "κανονικότητα" σου. Στην ευτυχία του κανονικού σου.
Μόνο που, αν έλεγες πως, το μόνο που σε νοιάζει είναι ο εαυτούλης σου θα σε σεβόμουν ίσως πιο πολύ.
Αν με άφηνες και στην ησυχία μου, να πάρω την απόφαση μου για την ζωή ή τον θάνατο μου, τότε θα είχαμε καταφέρει και αυτό το ρημάδι που λέγεται πολιτισμός.
Τι λες;
Θα σταματήσεις να κατηγορείς για τους φόβους σου όλους εμάς που δεν....τσιμπηθήκαμε;

Γιώβη Βασιλική.