ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ; ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ;

Τι είναι οι Έλληνες θεοί; Μια ερώτηση που όσες φορές την έκανα πήρα και μία διαφορετική απάντηση. Βασικά, ψέματα λέω, δεν πήρα καμία απάντηση. Κανείς και πουθενά όταν ρώτησα "τι είναι οι Έλληνες Θεοί" δεν κατάφερε να μου δώσει μια απάντηση.
Αλήθεια, αν έρθει ένας άνθρωπος που ζει κάτω από το πέπλο μιας άλλης θρησκείας και κάνει αυτήν την ερώτηση τι θα απαντήσουμε; Προσέξτε, μιλώ για την φύση των Ελλήνων θεών και όχι μια απάντηση πως, είναι οι θεοί των προγόνων μας ή πόσοι και ποιοι είναι, ούτε πληροφορίες για τις τελετές ή πως τιμούσαν ανά περιοχή ή και εποχή αυτούς.
Πραγματικά πιστεύω πως εάν τολμήσει κάποιος να πιθανολογήσει ή και ακόμη καλύτερα να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα τότε θα ... πέσουμε όλοι απανωτά από τα σύννεφα.
Γιατί θεωρώ πως θα δημιουργηθούν ομάδες απαντήσεων οι οποίες θα είναι τόσο αντίθετες μεταξύ τους που, για μία ακόμη φορά, θα εξελιχθεί σε έχθρα, χλευασμό και απογοήτευση.
Έχω βρεθεί αμέτρητες φορές μπροστά σε ανόητες διαμάχες για το πώς γίνεται μια τελετή, από ποια μεριά χύνεται το κρασί των σπονδών, ποιος είναι πιο Έλληνας θεός από τον άλλον, ποια είναι η θρησκεία των Ελλήνων και ποια όχι, γιατί φόρεσε άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλε μια ομάδα σε τελετή και γιατί ύψωσε τα χέρια ενώ θα έπρεπε να τα είχε ούτε και εγώ κατάλαβα που, γιατί μπήκαν στο νερό γιατί βγήκαν από αυτό, γιατί πρόσφεραν καρπούς και όχι σφάγια και τι καρποί ήταν αυτοί και άλλες χιλιάδες απόψεις που όσοι τις διαβάζουν φεύγουν αντί να έρχονται στο φως το Ελληνικό, μιλώντας για κλίκες σχιζοφρενών.
Γιατί πως να θυμίσεις κάτι που εξαρχής θα έπρεπε όλοι, μα όλοι, να θυμούνται; Ότι οι Έλληνες είχαν την λατρεία πόλεως αλλά και τοπικές λατρείες που κατά βάση ήταν ανόμοιες με αυτές των άλλων πόλεων.
Άρα, τι επιχειρούμε να κάνουμε ακριβώς τώρα;
Να επιβάλλουμε λατρευτικά της μιας περιοχής στην άλλη μαλώνοντας με λατρευτικές ομάδες οι οποίες τιμούν τα πάτρια και που ανήκουν στην Μακεδονία, Θράκη, Αττική και όπου αλλού;
Όταν δεν μπορούμε ακόμη να απαντήσουμε στο μέγα ερώτημα ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ;
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ; πως ήδη φτάσαμε να κρίνουμε;
Γνώρισμα Ελληνικό είναι ο σεβασμός και όχι ο χλευασμός.
Μια μικρή έρευνα η παρακάτω για το πώς περιέγραψαν οι Έλληνες την φύση και την ιδιότητα των θεών.
Αν νομίζουμε πως η "κόλλα" που μας ενώνει όλους εμάς που τιμούμε τους Έλληνες θεούς είναι το μίσος προς την αβρααμική θρησκεία να ξέρετε πως αποτύχαμε.
Ουδέποτε μίσος και εμπάθεια ένωσαν.
Εξάλλου είναι φανερό πως σε αυτήν την προσπάθεια επανελληνίσης μόνο Ένωση δεν βλέπουμε.
Όταν δεν έχουμε προσδιορίσει μέσα μας τι είναι οι θεοί, πως θα βγούμε έξω να το περιγράψουμε;
Όταν κοροϊδεύουμε κάθε προσπάθεια λατρείας των προγόνων μας, κάθε απόπειρα μαθήσεως και καμαρώνουμε για τις δήθεν γνώσεις και πηγές μας σαν γύφτικα σκεπάρνια πως να μας πάρει κάποιος στα σοβαρά;
Αν γνωρίζετε, πείτε μου σε σχόλιο, τι είναι οι Έλληνες Θεοί; Αέρας; αιθέρας; πυρ ή εξωγήινοι; 

Ας ξεκινήσουμε από αυτό και ίσως κάποια στιγμή να ξεκινήσει η δεύτερη προσπάθεια επανελλήνισης.
Γιατί η πρώτη προσπάθεια, απέτυχε.
----------------------------------------------------------------
Παρακάτω παραθέτω μερικές μόνο απόψεις φιλοσόφων σχετικά με το ποια είναι η ΦΎΣΗ ΤΩΝ ΘΕΏΝ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ.
Ας τις διαβάσουμε:

-Ο ΘΑΛΉΣ ο ΜΙΛΉΣΙΟΣ έκανε το νερό την αρχή όλων των πραγμάτων, ο θεός του ήταν η νόηση που από αυτό το στοιχείο τα κατασκευάζει.
-Ο ΑΝΑΞΊΜΑΝΔΡΟΣ μας είπε πως οι θεοί γεννιόνται, ότι έρχονται στον κόσμο σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, ότι κατόπιν πεθαίνουν και ότι υπάρχουν αμέτρητοι κόσμοι.
-Μετά από αυτόν ο ΑΝΑΞΙΜΈΝΗΣ αποφάσισε ότι ο αέρας είναι Θεός, ότι έχει δημιουργηθεί, ότι είναι αναρίθμητος και χωρίς όριο, πάντα σε κίνηση, έτσι, στερημένος από κάθε μορφή, ο αέρας πως θα μπορούσε να είναι θεός.
-Ο ΑΝΑΞΑΓΌΡΑΣ, που ήταν μαθητής του Αναξιμένη, υποστήριξε πρώτος ότι μια νόηση, με την άπειρη δύναμη της και τη λογική της, είχε διατάξει με μια συγκεκριμένη τάξη όλα τα μέρη του σύμπαντος και το έκανε έτσι όπως είναι.
-Ο ΑΛΚΜΑΊΩΝ από τον Κρότωνα αποδίδει θεϊκό χαρακτήρα στον ήλιο, στη σελήνη και στα άλλα αστέρια καθώς και στην ψυχή δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι αποδίδει αθανασία σε θνητά όντα.
-Ο ΠΥΘΑΓΌΡΑΣ πίστευε ότι μέσα στη φύση περιλαμβανόταν μια ψυχή και κυκλοφορούσε σ’ αυτήν, ότι οι δικές μας οι ψυχές ήταν αποσπασμένα κομμάτια της.
-Ο ΞΕΝΟΦΆΝΗΣ στη συνέχεια, θέλει σε όλα τα πράγματα, δηλαδή σε ένα άπειρο ον, να προσθέσει επιπλέον ένα πνεύμα και να κάνει από όλα ένα θεό.
-Ο ΠΑΡΜΕΝΊΔΗΣ φαντάζεται κάτι που μοιάζει με στεφάνι (το ονομάζει στεφάνι) : ένας φωτεινός κύκλος που ζώνει τον ουρανό.
-Ο ΕΜΠΕΔΟΚΛΉΣ, παραδέχεται πράγματι την ύπαρξη τεσσάρων βασικών φύσεων ή αρχών από τις οποίες σχηματίζονται όλα τα πράγματα και κάνει από αυτά θεούς. Εντούτοις είναι φανερό ότι αυτά τα στοιχεία γεννιούνται και πεθαίνουν και στερούνται από κάθε αίσθηση.
-Ο ΠΡΩΤΑΓΌΡΑΣ φαίνεται να μην έχει την παραμικρή υποψία για την φύση των θεών, επειδή διακηρύσσει ότι είναι ανίκανος να πει οτιδήποτε γι’ αυτούς που να αξίζει, να αποφασίσει εάν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ή τι πράγμα είναι αυτοί.
-Ο ΔΗΜΌΚΡΙΤΟΣ περιλαμβάνει στον αριθμό των θεών τα είδωλα, που πιστεύει ότι περιπλανώνται θεϊκά στο χώρο, και επίσης τα όντα που διασπείρουν ή εκπέμπουν τα είδωλα αυτά και, επί πλέον, την ανθρώπινη γνώση και νόηση.
-Ο αέρας είναι ο θεός που αναγνωρίζει ο ΔΙΟΓΈΝΗΣ ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΆΤΗΣ.
-Ο ΠΛΆΤΩΝΑΣ στον Τίμαιο, διακηρύσσει ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε με κανένα όνομα τον πατέρα αυτού του κόσμου και, στα βιβλία που πραγματεύεται τους Νόμους, έχει την άποψη ότι δεν πρέπει να ψάχνουμε να μάθουμε τι είναι Θεός.
Ο ίδιος βεβαιώνει επίσης στον Τίμαιο και στους Νόμους ότι ο κόσμος είναι θεός και λέει το ίδιο για τον ουρανό, τα άστρα, τη γη, τις ψυχές και για τις θεότητες που εγκατέστησαν οι πρόγονοί μας.
-Ο ΞΕΝΟΦΏΝ, λιγότερο άφθονος σε λόγια, μας λέει ότι δεν πρέπει να επιδιώκουμε να μάθουμε ποια είναι η μορφή του Θεού. Κάνει επίσης θεούς τον ήλιο και την ψυχή, πότε αναφέρεται σε μοναδικό Θεό, πότε σε πλειάδα θεών.
-Ο ΑΝΤΙΣΘΈΝΗΣ, στο βιβλίο που του έδωσε τον τίτλο Φυσική, αντιτάσσοντας στους πολυάριθμους θεούς που αναγνωρίζουν τα έθνη ένα μοναδικό Θεό, αφαιρεί από την έννοια της θεότητας τη δύναμη και το περιεχόμενο της.
-Ο ΣΠΕΎΣΙΠΠΟΣ δεν προσπαθεί καθόλου λιγότερο να καταστρέψει στις ψυχές την γνώση των θεών, αυτός που, στη συνέχεια του θείου του Πλάτωνα, μιλά για μια συγκεκριμένη δύναμη που κυβερνά όλα τα πράγματα και την κάνει ζωντανό ον.
-Ο ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗΣ, στο τρίτο του βιβλίο της Φιλοσοφίας, αλλοτε θεωρεί ότι η νόηση συγκεντρώνει στον εαυτό της όλα αυτά που μπορεί να έχει το θείο, άλλοτε λέει ότι ο ίδιος ο κόσμος είναι ένας θεός, αλλού τον υπάγει σε ένα ξεχωριστό ον που λειτουργεί για να κανονίζει και να διατηρεί την κίνηση του κόσμου με ένα είδος οπισθοδρομικής κίνησης, μετά θα πει ότι ο ουράνιος αιθέρας είναι θεός, σαν να αγνοούσε ότι ο ουρανός είναι μέρος του κόσμου αυτού στον οποίο έχει ήδη απονείμει αυτή την ιδιότητα.
-Ο ΞΕΝΟΚΡΆΤΗΣ, μαθητής του ίδιου δασκάλου στα βιβλία του για τη φύση των θεών, δεν περιγράφει καμία θεϊκή μορφή, λέει, αντίθετα, ότι υπάρχουν οκτώ θεοί: οι πλανήτες κάνουν πέντε, όλα τα σταθερά άστρα κάνουν μόνο έναν, είναι τα διασκορπισμένα μέλη ενός μοναδικού όντος, ο ήλιος πρέπει να θεωρείται ως ο έβδομος, η σελήνη ως η όγδοη θεότητα.
-Ο ΗΡΑΚΛΕΊΔΗΣ από τον Πόντο, από την ίδια πλατωνική σχολή, έγραψε βιβλία γεμάτα με παιδαριώδεις ιστορίες: άλλοτε είναι ο κόσμος που είναι θεϊκός, άλλοτε είναι το πνεύμα. Αποδίδει επίσης θεϊκό χαρακτήρα στους πλανήτες, αφαιρεί από τον θεό του την αίσθηση και θέλει να είναι η μορφή του μεταβαλλόμενη. Τελικά, πάντα στο ίδιο έργο, κατατάσσει στον αριθμό των θεών τον ουρανό και τη γη.
-Ο ΘΕΌΦΡΑΣΤΟΣ δείχνει εξίσου ανυπόφορη ασυνέπεια. Άλλοτε αποδίδει στην νόηση την πρώτη σειρά ανάμεσα στα θεϊκά όντα, άλλοτε ο ουρανός είναι η υπέρτατη θεότητα, κατόπιν οι ζωδιακοί αστερισμοί και τα άστρα.
-Ο ΣΤΡΆΤΩΝ, αυτός που ονομάζουν φυσικό, πιστεύει ότι υπάρχει στη φύση μια θεϊκή δύναμη και πρέπει να δούμε σ’ αυτήν την αιτία των γενεών, της αύξησης και της μείωσης αλλά δεν υπάρχει σ’ αυτήν ούτε αίσθηση ούτε μορφή.
-Ο ΖΉΝΩΝΑΣ αποδίδει στον φυσικό νόμο θεϊκό χαρακτήρα, κατέχει, σύμφωνα με αυτόν, τη δύναμη που κατευθύνει τις ορθές και απαγορευμένες πράξεις αυτές που είναι αντίθετες προς την ορθότητα.
-Ο ΑΡΊΣΤΩΝ, μαθητής του Ζήνωνα, δεν χάνεται λιγότερο όταν υποστηρίζει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ποια μπορεί να είναι η μορφή του θεού, διακηρύσσει ότι οι θεοί δεν αισθάνονται και αναρωτιέται εάν ένας θεός είναι ή δεν είναι ζωντανό ον.
-Ο ΚΛΕΆΝΘΗΣ, μαθητής επίσης του Ζήνωνα, λέει άλλοτε ότι ο κόσμος ο ίδιος είναι Θεός, και άλλοτε δίνει αυτό το όνομα στη νόηση και στην ψυχή με την οποία την προικίζει η φύση, ή ακόμα το υπέρτατο πυρ, που κείται ψηλότερα από τα πάντα, που γυρίζει γύρο από τον κόσμο, καλύπτει, ζώνει, αγκαλιάζει όλα τα πράγματα και που το ονομάζει αιθέρα είναι, σύμφωνα με αυτόν, ο κατ’ εξοχήν θεός.
-Ο ΠΕΡΣΈΑΣ, ακόμα ένας φιλόσοφος μαθητής του Ζήνωνα, λέει ότι έχουμε θεωρήσει θεούς τους ανθρώπους που οι εφευρέσεις τους έκαναν τη ζωή ευκολότερη, και στα πράγματα ακόμα που είναι χρήσιμα ή ευεργετικά αποδίδονται ονόματα θεοτήτων.
-Ο ΧΡΎΣΙΠΠΟΣ που θεωρείται ο πλέον ευφυής ερμηνευτής των στωικών ονειροπολήσεων: συναθροίζει μεγάλη στρατιά αγνώστων θεών, τόσο αγνώστων που δεν μπορούμε ούτε να τους παραστήσουμε με εικασία παρά την ικανότητα που έχει το πνεύμα μας να σχηματίζει κάθε είδους εικόνες.
Λέει ότι ο ίδιος ο κόσμος είναι θεός που η ψυχή του γυρίζει παντού και άλλοτε ότι ο θεός του είναι το ηγεμονικό μέρος αυτής της ψυχής, αυτής που συνίσταται από νόηση και λογικό, από όπου ενεργεί όλη η φύση και που κάνει να επιβιώνουν τα πάντα, άλλοτε είναι κάποια ειμαρμένη που απλώνει το βασίλειο της στα πράγματα και αλυσοδένει το μέλλον. Προσπαθεί να αποδείξει ότι ο θεός που ονομάζουμε Δία είναι ο αιθέρας, ότι ο Ποσειδώνας είναι ο αέρας που φυσά πάνω από τις θάλασσες, ότι η Κέρες ( η Δήμητρα) είναι η γη και χρησιμοποιεί σταθερά την ίδια μέθοδο για τους άλλους θεούς.
Λέει επίσης ότι ο Δίας είναι η δύναμη με την οποία επιβάλλεται ο αναλλοίωτος νόμος, ο αιώνιος, που ρυθμίζει τη ζωή, αναθέτοντας στον καθένα την υπηρεσία του και την κάνει ανελαστική αναγκαιότητα απ’ όπου η συνέπεια αυτή ότι υπάρχει μια αλήθεια πάντοτε παρούσα για τα μελλούμενα, δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να το πούμε θεϊκό σε όλες αυτές τις αρμοδιότητες. Όλα αυτά βρίσκονται στο πρώτο βιβλίο του Χρύσιππου για τη φύση των θεών, στο δεύτερο ισχυρίζεται ότι προσαρμόζει τα μυθώδη ρητά του Ορφέα, το Ησίοδου, του Όμηρου με τρόπο που οι πιο αρχαίοι ποιητές, που δεν είχαν ποτέ την παραμικρή υποψία των θεωριών αυτών, να έχουν μεταβληθεί σε στωικούς.
-Ο ΔΙΟΓΈΝΗΣ από την Βαβυλώνα, ακολουθώντας αυτό το παράδειγμα, θέλησε, στο βιβλίο που του έδωσε τον τίτλο Μινέρβα, να την ξεγυμνώσει από τον μυθικό χαρακτήρα της και να ερμηνεύσει επιστημονικά τη δημιουργία αυτής της θεάς από τον Δία και τη γέννηση αυτής της παρθένας".

Γιώβη Βασιλική.

* Πληροφορίες για τις απόψεις των φιλοσόφων αντλήθηκαν από:
ΚΙΚΕΡΩΝ - Για τη φύση των θεών De natura deorum, μετάφραση Λεωνίδας Α.Αλεξανδρίδης