Τη Νύχτα χάνονται και οι Θεοί και οι Άνθρωποι, τη Νύχτα χάνεται η κίνηση και οι διχασμοί της ζωής μας, η βύθιση στο χάος όπου συνεχώς υπαγόμεθα, είναι η όρασις των "νεκρών".
Ο νη εκ της ροής (νεκρός=ο μη κινούμενος) είναι η άλλη ονομασία της χαοτικής δύναμης η οποία κάθε βράδυ μας παίρνει και μας ταξιδεύει έως τη μόνιμη στιγμή όπου μόνον εκεί θα ανήκουμε. Η Νύκτα κείται πέραν της Ελευθερίας πέραν κάθε εννοίας: είναι η πλήρης άφεσις εις το Χέον (Χάος).
Το απαρέμφατο του είμι (έρχομαι) είναι ιέναι όπως και του ίημι εκ του οποίου προέρχεται η άφεσις διότι όλα είναι πορεία: Η Νύκτα είναι αναίμακτος πορεία προς την ησυχία, πύλη προς το επόμενο: ζούμε στον πλέον α-νόητο πολιτισμό ο οποίος έχει δομηθεί στο αν η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο αγνοώντας ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη Νύκτα από την οποία σταδιακά απορροφάται έως την επομένη υπερήλια νυκτώδη κατάσταση: οι μεγαλοφυείς προγονοί μας θεώρησαν τα πάντα συνέχεια της αλός (θαλάσσης) εκ της αλός.
Ο ήλιος ως άλς θεωρούσαν και τη Γή (για αυτό ο Ποσειδώνας λέγεται γαιήοχος): ώστε ήλιος θάλασσα και γη είναι ένα (όπως διαφαίνεται στο εναρμόνιο γένος των Θεών): για αυτό είναι το ίδιο εάν ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη ή το αντίστροφο: σε κάθε περίπτωση ομιλούμε για αυτοστροφή: αγνοώντας ότι γύρω από την ενότητα θαλάσσης ηλίου και γαίας περιφέρεται η Νύκτα ξεχάσαμε κάθε προηγουμένη και επομένη κατάσταση, είναι και τα βιβλία που μας βυθίζουν στην άγνοια, διότι η γνώση κάθε προηγουμένου και κάθε επομένου είναι μέσα μας και σε κανένα βιβλίο.
Βασίλης Μακρυπούλιας Δρ.Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου