Δύο δαίμονες όπου διατρέχουν τα πεδία των μαχών είναι οι αδερφές Προϊωξις και η Παλίωξις. Προήδρευσαν στο κύμα της μάχης και έδιναν είτε την νίκη είτε την ήττα.
Η Π ρ ο ϊ ω ξ ι ς κατά τον Ησίοδο είναι το πνεύμα, η προσωποποίηση της ορμής ή της καταδίωξης στη μάχη. Πιο περιγραφικά η Προϊωξις είναι στροφή προς τα πίσω και καταδίωξη των εχθρών.
«Ἐν δὲ Προΐωξίς τε Παλίωξίς τε τέτυκτο, ἐν δ᾽ Ὅμαδός τε Φόβος τ᾽ Ἀνδροκτασίη τε δεδήει....»
Ασπίς Ηρακλέους, Ησίοδος.
Αντίθετα, η Π α λ ί ω ξ ι ς είναι ο δαίμονας της οπισθοδρόμησης, της φυγής και της υποχώρησης στη μάχη. Η προς τα πίσω στροφή αυτών που διώκονται και η καταδίωξη εκείνων που καταδίωκαν.
Η Ραψωδία Ο της Ιλιάδας έχει την επικεφαλίδα «Παλίωξις παρὰ τῶν νεῶν» και περιγράφει πλήρως την έννοια της Παλίωξις όταν βλέπουμε τους Αχαιούς να απομακρύνουν τους Τρώες από τα πλοία, και οι Τρώες απωθούν και πάλι τους Αχαιούς μέσα στο στρατόπεδο.
Ετυμολογικά προέρχεται από το πάλι + ἰωκή που σημαίνει την «προσβολή» και την «καταδίωξη».
Η μάχη και ο πόλεμος μπορεί να γίνεται με όπλα, ανάμεσα σε διαφορετικές φυλές για λόγους ασφαλείας, οικονομίας, κατάκτησης.
Η μάχη και ο πόλεμος μπορεί να γίνει με όπλα ψυχικά, για αυτό και δύο από τους συνοδούς του Θεού Άρη στον πόλεμο είναι ο Φόβος και ο Δείμος.
Ο πόλεμος μπορεί να τρομάξει με τον θόρυβο που κάνει ο Κύδοιμος, άλλος ένας συνοδός του θεού στην μάχη, και να μας σπρώξει να χάσουμε τον εαυτό μας και την λογική μας.
Αυτά και άλλα πολλά, είναι όπλα που χρησιμοποιούνται και χρησιμοποιήθηκαν για να χάσουμε κάθε ίχνος γενναιότητας, κάθε λογικής και απόσπασης από τον σκοπό μας.
Είτε πολεμούμε με πραγματικούς εχθρούς, είτε με εχθρούς της πατρίδας όπως οι πολιτικοί, είτε με τον εαυτό μας τοποθετώντας τον στο πιο χαμηλό σκαλί, θα πρέπει να θυμόμαστε καθόλα την διάρκεια της μάχης, πως τα όπλα των εχθρών στοχεύουν μόνο στην ψυχή μας και στην δύναμη και αντοχή αυτής.
Και ότι ουδέποτε υπήρξαν πραγματικοί κίνδυνοι όσο εμείς δεν αφήνουμε εκεί, μέσα στην ψυχή και στον νου μας, μια πόρτα ανοιχτή για να περάσει ο φόβος. Στις μάχες μας, είτε ως Έλληνες είτε ως απλοί άνθρωποι, κυριαρχούν τα πνεύματα της ορμής, η Π ρ ο ϊ ω ξ ι ς και της υποχώρησης η Π α λ ί ω ξ ι ς.
Είθε να κυριαρχούμε πάνω στο φόβο μας στις μάχες που δίνουμε και να κυριευόμαστε από το πνεύμα της Προίωξις.
Είθε όταν χάνουμε την μάχη, και η Παλίωξις μας κατακτά, να ενθυμούμαστε πως κάθε ήττα μας, κάθε οπισθοχώρηση, είναι απλά μια ανασύνταξη δυνάμεων για την τελική μας νίκη.
Έρευνα αρθρογραφία και συλλογή πληροφοριών έγινε από την Γιώβη Βασιλική.
«Ἐν δὲ Προΐωξίς τε Παλίωξίς τε τέτυκτο, ἐν δ᾽ Ὅμαδός τε Φόβος τ᾽ Ἀνδροκτασίη τε δεδήει....»
Ασπίς Ηρακλέους, Ησίοδος.
Αντίθετα, η Π α λ ί ω ξ ι ς είναι ο δαίμονας της οπισθοδρόμησης, της φυγής και της υποχώρησης στη μάχη. Η προς τα πίσω στροφή αυτών που διώκονται και η καταδίωξη εκείνων που καταδίωκαν.
Η Ραψωδία Ο της Ιλιάδας έχει την επικεφαλίδα «Παλίωξις παρὰ τῶν νεῶν» και περιγράφει πλήρως την έννοια της Παλίωξις όταν βλέπουμε τους Αχαιούς να απομακρύνουν τους Τρώες από τα πλοία, και οι Τρώες απωθούν και πάλι τους Αχαιούς μέσα στο στρατόπεδο.
Ετυμολογικά προέρχεται από το πάλι + ἰωκή που σημαίνει την «προσβολή» και την «καταδίωξη».
Η μάχη και ο πόλεμος μπορεί να γίνεται με όπλα, ανάμεσα σε διαφορετικές φυλές για λόγους ασφαλείας, οικονομίας, κατάκτησης.
Η μάχη και ο πόλεμος μπορεί να γίνει με όπλα ψυχικά, για αυτό και δύο από τους συνοδούς του Θεού Άρη στον πόλεμο είναι ο Φόβος και ο Δείμος.
Ο πόλεμος μπορεί να τρομάξει με τον θόρυβο που κάνει ο Κύδοιμος, άλλος ένας συνοδός του θεού στην μάχη, και να μας σπρώξει να χάσουμε τον εαυτό μας και την λογική μας.
Αυτά και άλλα πολλά, είναι όπλα που χρησιμοποιούνται και χρησιμοποιήθηκαν για να χάσουμε κάθε ίχνος γενναιότητας, κάθε λογικής και απόσπασης από τον σκοπό μας.
Είτε πολεμούμε με πραγματικούς εχθρούς, είτε με εχθρούς της πατρίδας όπως οι πολιτικοί, είτε με τον εαυτό μας τοποθετώντας τον στο πιο χαμηλό σκαλί, θα πρέπει να θυμόμαστε καθόλα την διάρκεια της μάχης, πως τα όπλα των εχθρών στοχεύουν μόνο στην ψυχή μας και στην δύναμη και αντοχή αυτής.
Και ότι ουδέποτε υπήρξαν πραγματικοί κίνδυνοι όσο εμείς δεν αφήνουμε εκεί, μέσα στην ψυχή και στον νου μας, μια πόρτα ανοιχτή για να περάσει ο φόβος. Στις μάχες μας, είτε ως Έλληνες είτε ως απλοί άνθρωποι, κυριαρχούν τα πνεύματα της ορμής, η Π ρ ο ϊ ω ξ ι ς και της υποχώρησης η Π α λ ί ω ξ ι ς.
Είθε να κυριαρχούμε πάνω στο φόβο μας στις μάχες που δίνουμε και να κυριευόμαστε από το πνεύμα της Προίωξις.
Είθε όταν χάνουμε την μάχη, και η Παλίωξις μας κατακτά, να ενθυμούμαστε πως κάθε ήττα μας, κάθε οπισθοχώρηση, είναι απλά μια ανασύνταξη δυνάμεων για την τελική μας νίκη.
Έρευνα αρθρογραφία και συλλογή πληροφοριών έγινε από την Γιώβη Βασιλική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου