ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ: «ΠΟΡΕΥΟΥ! ΥΠΑΡΧΕΙΣ!»

Τις προηγούμενες ημέρες, σε προηγούμενες αναρτήσεις, αναζητήθηκε η ερμηνεία του Δελφικού Έψιλον.
Το Δελφικό Έψιλον είναι ένα σύμβολο, ένα κλειδί μύησης του ανθρώπου στο φως. Για το λόγο αυτό βρισκόταν στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και είχε τοποθετηθεί τρεις φορές (ξύλο, χαλκός, χρυσός) στην κορυφή του αετώματος της κεντρικής ανατολικής πύλης του ναού, μαζί με το "ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ" στην κάτω αριστερή γωνία και το "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ" στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος.
Το περίφημο Δελφικόν «Ε», ή «ΕΙ» είναι ένα γράμμα αινιγματώδες.
Πολλοί προσπάθησαν ανά τους αιώνες να το αποκωδικοποιήσουν ουδείς όμως κατάφερε να δώσει οριστική και βέβαιη απάντηση μέχρι σήμερα.
Παρακάτω θα δούμε την ερμηνεία που θεωρώ πως δίνει την αρχέγονη προσέγγιση στο γράμμα Έψιλον και ίσως μια πιο αρχέγονη γνώση.

Το στοιχείο «Ε» και κατά προέκταση το «ΕΙ» θεωρείται πως προέρχεται από το «ΕΩ» «ΕΑΩ» που πολλοί το ερμηνεύουν ως «ΥΠΑΡΧΩ», ή «Επιτρέπω, δεν εμποδίζω, συγχωρώ».

Στο λεξικό του Ησύχιου Αλεξανδρέως το επιβεβαιώνει την σύνδεση του ρήματος «ΕΩ» με το Δελφικό Έψιλον και δίδεται η εξής ερμηνεία:
ΕΙ=πορεύου, υπάρχεις.
Στο Μέγα ετυμολογικό το στοιχείο Ε ΨΙΛΟΝ θεωρείται πως περιγράφει «την επέκτασιν του αιώνος».
Από το Ε ΔΩ εώς Ε ΚΕΙ....ΕΛΑΥΝΕΙ, ΕΛΠΕΤΑΙ.... ΕΛΠΙΖΕΙ ...ΕΩΣ (Αυγή).
Και συνεχίζει:
Δεν είναι τυχαίο ότι φωνάζουμε από απόσταση κάποιον «Εεεεεε!»
ΕΡΑ είναι η γη = ΕΡΓΟΝ
ΕΡΩΗ=ΟΡΜΗ
ΕΡΩΣ...
Επίσης το «Ε» μας δίνει προθέσεις και συνδέσμους τόπου και χρόνου σημαντικά:
-ΕΝ, ΕΙ, ΕΑΝ, ΕΠΙ, ΕΚ, ΕΙΣ, ΕΣ, ΕΣΩ...
-ΕΣ-ΜΙ= ΕΙΜΙ (το έσω μου)
-ΕΙΣ= ο ένας, ο ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ...ΕΓΩ...ΕΑΥΤΟΣ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γεννιούνται άπειρες συνδέσεις διαβάζοντας τα παραπάνω.
Όλοι μας είμαστε σε πορεία. Σε μια πορεία μύησης, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
Έναν πηγαιμό.
Πορευόμαστε προς το τέλος όλων των πραγμάτων: την θέωση.
Η οποία περνάει μέσα από το Γνώθι σαυτόν.
Παίρνοντας τις παραπάνω ερμηνείες και τις λέξεις συνθέτουμε τα χαμένα μας κομμάτια. Έτσι δίνω την δική μου εκδοχή για το Δελφικό Έψιλον. 

Η ιστορία μας έχει ως εξής:
Το σίγουρο είναι πως υπάρχουμε (ΕΩ), πάνω στην Γη (ΕΡΑ), όπου έχουμε έρθει από ΟΡΜΗ και ΈΡΩΤΑ, έχοντας ως μόνο σκοπό και
Έ-ργο να πορευόμαστε (Ελαυνουμε), από Ε..δω προς τα Ε...κει, Ε-λπιζοντας στην τελική μύηση, ΕΩΣ ( Αυγή) δηλαδή στην συνάντηση με τους θεούς.
Χαλκευοντας το έσω μας (ΕΙΜΙ), μόνοι μας, με το ΕΝΑ μας, τον εαυτόν μας (ΕΙΣ).
Έχοντας την μεγαλύτερη αλήθεια και φροντίδα που δόθηκε ποτέ από τους θεούς, σαν ψυθιρισμα το Δελφικό Έψιλον μας λέει:

«Εεεεεε!! ΠΟΡΕΥΟΥ! ΥΠΑΡΧΕΙΣ!»

Γιώβη Βασιλική.