ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΙ, ΦΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

«Οι Ιουδαίοι είναι κάτι δραπέτες από την Αίγυπτο, που δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ τίποτα το αξιόλογο, καθώς ποτέ δεν ασχολήθηκαν ούτε με την παιδεία ούτε καν με την αριθμητική. Τίποτα από την όλη ιστορία τους δεν έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των Ελλήνων.

Χωρίς ίχνος ντροπής, επιχείρησαν να βρουν τις ρίζες του γενεαλογικού τους δέντρου στην πρώτη φουρνιά απατεώνων και μάγων, επικαλούμενοι ασαφείς και αμφίβολες μαρτυρίες, βγαλμένες μέσα από τα σκοτάδια του παρελθόντος -πράγματα που παρερμηνεύονται από τους αμαθείς και
τους αφελείς.
Και ενώ μέχρι τώρα, επί αιώνες, από κανένα δεν αμφισβητούνταν η ιουδαϊκή γενεαλογία, τώρα ακούει κανείς να την αμφισβητούν οι ίδιοι οι Ιουδαίοι.
Στο παρελθόν, λαοί όπως οι Αθηναίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Αρκάδες κι οι Φρύγες έχουν ισχυριστεί ότι κάποιοι από τους προγόνους τους γεννήθηκαν μέσα από το χώμα, και μάλιστα πρόβαλαν και αποδείξεις.
Οι Εβραίοι τώρα -σκυφτοί κάπου σε μια γωνιά της Παλαιστίνης, εντελώς αμόρφωτοι και μη ξέροντας ότι τα παλιά χρόνια αυτοί οι μύθοι τραγουδήθηκαν από τον Ησίοδο και αμέτρητους άλλους θεόπνευστους ανθρώπους- σκάρωσαν για λογαριασμό τους την πιο άτεχνη και απίστευτη ιστορία: Κάποιον άνθρωπο τον έπλασε, λέει, ο ίδιος ο θεός με τα χέρια του και φύσηξε μέσα του ζωή, κι ύστερα από το πλευρό του έφτιαξε μια γυναίκα και μετά τους έδινε παραγγέλματα κι ήρθε ένα φίδι και του ‘κανε αντίπραξη, και τελικά υπερίσχυσε το φίδι κι όχι τα παραγγέλματά του.
Αυτόν τον ανόσιο μύθο διηγούνται -θαρρείς και απευθύνονται σε τίποτε γριές- που παρουσιάζει έναν θεό αδύναμο από την πρώτη στιγμή: Έναν θεό που δεν στάθηκε ικανός να πείσει ούτε τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που ο ίδιος έπλασε.
Κατόπιν μιλούν για κάποιον κατακλυσμό και μιαν ασυνήθιστη κιβωτό που περιείχε τα πάντα, και για ένα περιστέρι και μια κουρούνα που ήταν οι αγγελιοφόροι -άτεχνες και αβασάνιστες παραχαράξεις του μύθου του Δευκαλίωνα- κι αυτό, είμαι βέβαιος, δεν περίμεναν πως θα έβγαινε κάποτε στο φως, παρά συνέχιζαν να σκαρώνουν άτεχνους μύθους, κατάλληλους μόνο για νήπια:
Τι απίθανες τεκνοποιίες από γονείς σε βαθιά
γεράματα… Τι επιβουλές ανάμεσα σε αδέρφια… Τι προδοσίες μανάδων… Σ’ όλα αυτά, από κοντά κι ο θεός, ν’ ανακατεύεται παντού, να συμμετέχει… να δωρίζει γαϊδούρια και πρόβατα και καμήλες… μέχρι και πηγάδια ν’ ανοίγει για τους δίκαιους… κι οι δίκαιοι να συνουσιάζονται με τις νύφες και με τις υπηρέτριες τους.
Ανηθικότητες που μπροστά τους ωχριούν τα Θυέστια… Κόρες να μεθούν τον πατέρα για να τεκνοποιήσουν μαζί του… αδερφός να πουλάει τον αδερφό για δούλο και να εξαπατά τον πατέρα… κι ο πουλημένος τελικά απελευθερώνεται και με συνοδεία πομπής πορεύεται στον τάφο του πατέρα του… και στις μέρες του το λαμπρό και θεσπέσιο γένος των Ιουδαίων που στο μεγαλύτερο μέρος του ζούσε διασκορπισμένο στην Αίγυπτο, δέχτηκε την εντολή να πάει να κατοικήσει και να
βοσκήσει τα κοπάδια του αλλού.
Οι πιο λογικοί ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους χριστιανούς, μες στην αμηχανία
τους, προσπαθούν να αποδώσουν σ’ όλα αυτά αλληγορική σημασία· όμως οι ιστορίες καθ’ αυτές δεν είναι τέτοιες που να επιδέχονται κάποια αλληγορική ερμηνεία, κάθε άλλο· μιλάμε για απύθμενες βλακείες.
Όσο για τις αλληγορίες που τους έχουν αποδοθεί, είναι πιο κακοήθεις και ανάρμοστες από τους ίδιους τους μύθους, και μόνο με τη βοήθεια μιας εντυπωσιακής και ολωσδιόλου αναίσθητης βλακείας, καταφέρνουν να ταιριάξουν τα αταίριαστα.
Τυχαίνει να έχω κι εγω υπ’όψην μου μια τέτοια αλληγορικής σημασίας ιστορία, τη λογομαχία ανάμεσα σε κάποιον Παπίσκο και τον Ιάσονα.
Δεν μπορείς ούτε να γελάσεις μ’ αυτόν τον διάλογο, τόσο αξιοθρήνητος είναι και τέτοια απέχθεια προκαλεί.
Ας τ’ αφήσω όμως αυτά· είναι ανώφελο να ασκώ κριτική πάνω σε πράγματα ολοφάνερα στον καθένα που θα ‘χει την υπομονή και την αντοχή να διαβάσει και να υποστεί αυτά τα συγγράμματα.
Προτιμώτερο να ασχοληθούμε με τη διδασκαλία περί φύσεως -και συγκεκριμένα με την θέση ότι ο θεός δεν έχει δημιουργήσει κανένα θνητό πλάσμα.
Αντιθέτως, έργα του θεού είναι τα αιώνια και αθάνατα. Και έργα αυτών είναι τα θνητά όντα. Και η μεν ψυχή είναι έργο του θεού, η φύση του σώματος όμως είναι άλλη.
Κι η φύση δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα σώματα των νυχτερίδων και των σκουληκιών και των βατράχων και των ανθρώπων.
Όλα από την ίδια ύλη είναι φτιαγμένα και κατά τον ίδιο τρόπο είναι όλα φθαρτά. Η φύση τους είναι κοινή: Περνά και ξαναπερνά μέσα από διαφοροποιήσεις για να
επιστρέψει στην αρχική της κατάσταση. Κανένα δε προϊόν της ύλης δεν είναι
αθάνατο.
Αλλά πάνω σ’ αυτά δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο.
Όποιος είναι σε θέση να τα μελετήσει και να ερευνήσει με μεγαλύτερη πληρότητα, θα τα
μάθει»

ΚΕΛΣΟΣ ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ