«Τους Δ ι ό σ κ ο υ ρ ο υ ς, τον Η ρ α κ λ ή, τον Α σ κ λ η π ι ό και τον Δ ι ό ν υ σ ο, για τους οποίους οι Έλληνες πίστεψαν ότι από άνθρωποι έγιναν θεοί, οι χριστιανοί δεν τους δέχονται ως θεούς -παρ’ όλα τα καλά που πρόσφεραν στην ανθρωπότητα- διότι, λέει, αρχικά υπήρξαν άνθρωποι.
Μα και τον Ιησού, σαν πέθανε δεν τον ξαναείδε κανείς -μόνο τα μέλη της παρέας του επιμένουν πως τον είδαν, ενώ το πολύ πολύ να είδαν κανένα φάντασμα.Τον Α σ κ λ η π ι ό πλήθος άνθρωποι, και Έλληνες και βάρβαροι, παραδέχονται ότι τον έχουν δει πολλές φορές, κι ότι εξακολουθούν και στις μέρες μας να τον βλέπουν, και μάλιστα όχι το φάντασμα του αλλά τον ίδιο, να θεραπεύει και να ευεργετεί και να προλέγει τα μελλούμενα.
Ή ας πάρουμε την περίπτωση του Α ρ ι σ τ έ α του Προκοννήσιου, που εξαφανίστηκε με τρόπο θαυμαστό μπροστά από τα μάτια των ανθρώπων κι ύστερα ξαναεμφανίστηκε, και βρέθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου.
Τέτοια ήταν τα κατορθώματά του που, όπως λένε, ο Α π ό λ λ ω ν α ς έδωσε εντολή στους Μεταποντίνους να τον λατρεύουν σαν θεό. Κι όμως, κανείς δεν πιστεύει πια ότι ο Αριστέας είναι θεός.
Όπως κανείς δεν θεωρεί θεό τον Ά β α ρ η τον Υπερβόρειο που σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε τέτοια δύναμη που πετούσε απ’άκρη σ’ άκρη της γης πάνω στο βέλος του. Ή μήπως δεν λένε για την ψυχή του Κ λ α ζ ο μ έ ν ι ο υ, που πολλές φορές εγκατέλειπε το σώμα και περιπλανιόταν μονάχη;
Ούτε και τούτον θεώρησαν θεό οι άνθρωποι. Και ο Κ λ ε ο μ ή δ η ς από την Αστυπάλαια: Κλείστηκε μέσα σε μια κασέλα και όταν την έσπασαν οι διώκτες του για να τον συλλάβουν δεν τον βρήκαν μέσα· έγινε άφαντος, σαν από θεϊκό θαύμα.
Από τέτοιες ιστορίες άλλο τίποτα. Κοντολογίς, αυτό που θέλω να πω είναι ότι κατά τον ίδιο τρόπο που οι Γέτες λατρεύουν τον Ζ ά μ ο λ ξ η και οι Κίλικες τον Μ ό ψ ο κι οι Ακαρνάνες τον Α μ φ ί λ ο χ ο κι οι Θηβαίοι τον Α μ φ ι ά ρ ε ω κι οι Λεβαδίτες τον Τ ρ ο φ ώ ν ι ο, έτσι λατρεύουν κι οι χριστιανοί έναν άνθρωπο που κυνηγήθηκε και πιάστηκε και έχασε τελικά τη ζωή του.
Οι τιμές που του αποδίδουν δεν διαφέρουν από κείνες που αποδίδονται στον Α ν τ ί ν ο ο, τον αγαπημένο του Αδριανού.
Κι όμως δεν ανέχονται καμία σύγκριση ανάμεσα στον Ιησού και τον Απόλλωνα ή τον Δία·τόσο πολύ έχει θολώσει την κρίση τους η πίστη.
Και τονίζουν ότι το σώμα του ήταν θνητό -σαν να λέμε δηλαδή ότι η σάρκα του ήταν πιο φθαρτή από το ασήμι ή το χρυσάφι ή την πέτρα, κι ότι μοιραζόταν κι αυτός τις αδυναμίες του κορμιού- κι ότι ο ίδιος μέσα από ένα ανθρώπινο κορμί ενεργούσε ως θεός.
Όμως, μας λένε, βάζοντας κατά μέρος τη φθαρτή του σάρκα, αποθεώθηκε.
Τότε, τι λιγότερο έχουν ο Α σ κ λ η π ι ός και ο Δ ι ό ν υ σ ο ς και ο Η ρ α κ λ ή ς;
Περιγελούν οι χριστιανοί όσους λατρεύουν τον Δία, αφού στην Κρήτη υπάρχει ο τάφος του, που τον επιδεικνύουν οι Κρήτες στους περιηγητές· και δεν καταλαβαίνουν ότι κι οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα λιγότερο από τους Κρήτες».
ΚΕΛΣΟΣ, ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ
Ή ας πάρουμε την περίπτωση του Α ρ ι σ τ έ α του Προκοννήσιου, που εξαφανίστηκε με τρόπο θαυμαστό μπροστά από τα μάτια των ανθρώπων κι ύστερα ξαναεμφανίστηκε, και βρέθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου.
Τέτοια ήταν τα κατορθώματά του που, όπως λένε, ο Α π ό λ λ ω ν α ς έδωσε εντολή στους Μεταποντίνους να τον λατρεύουν σαν θεό. Κι όμως, κανείς δεν πιστεύει πια ότι ο Αριστέας είναι θεός.
Όπως κανείς δεν θεωρεί θεό τον Ά β α ρ η τον Υπερβόρειο που σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε τέτοια δύναμη που πετούσε απ’άκρη σ’ άκρη της γης πάνω στο βέλος του. Ή μήπως δεν λένε για την ψυχή του Κ λ α ζ ο μ έ ν ι ο υ, που πολλές φορές εγκατέλειπε το σώμα και περιπλανιόταν μονάχη;
Ούτε και τούτον θεώρησαν θεό οι άνθρωποι. Και ο Κ λ ε ο μ ή δ η ς από την Αστυπάλαια: Κλείστηκε μέσα σε μια κασέλα και όταν την έσπασαν οι διώκτες του για να τον συλλάβουν δεν τον βρήκαν μέσα· έγινε άφαντος, σαν από θεϊκό θαύμα.
Από τέτοιες ιστορίες άλλο τίποτα. Κοντολογίς, αυτό που θέλω να πω είναι ότι κατά τον ίδιο τρόπο που οι Γέτες λατρεύουν τον Ζ ά μ ο λ ξ η και οι Κίλικες τον Μ ό ψ ο κι οι Ακαρνάνες τον Α μ φ ί λ ο χ ο κι οι Θηβαίοι τον Α μ φ ι ά ρ ε ω κι οι Λεβαδίτες τον Τ ρ ο φ ώ ν ι ο, έτσι λατρεύουν κι οι χριστιανοί έναν άνθρωπο που κυνηγήθηκε και πιάστηκε και έχασε τελικά τη ζωή του.
Οι τιμές που του αποδίδουν δεν διαφέρουν από κείνες που αποδίδονται στον Α ν τ ί ν ο ο, τον αγαπημένο του Αδριανού.
Κι όμως δεν ανέχονται καμία σύγκριση ανάμεσα στον Ιησού και τον Απόλλωνα ή τον Δία·τόσο πολύ έχει θολώσει την κρίση τους η πίστη.
Και τονίζουν ότι το σώμα του ήταν θνητό -σαν να λέμε δηλαδή ότι η σάρκα του ήταν πιο φθαρτή από το ασήμι ή το χρυσάφι ή την πέτρα, κι ότι μοιραζόταν κι αυτός τις αδυναμίες του κορμιού- κι ότι ο ίδιος μέσα από ένα ανθρώπινο κορμί ενεργούσε ως θεός.
Όμως, μας λένε, βάζοντας κατά μέρος τη φθαρτή του σάρκα, αποθεώθηκε.
Τότε, τι λιγότερο έχουν ο Α σ κ λ η π ι ός και ο Δ ι ό ν υ σ ο ς και ο Η ρ α κ λ ή ς;
Περιγελούν οι χριστιανοί όσους λατρεύουν τον Δία, αφού στην Κρήτη υπάρχει ο τάφος του, που τον επιδεικνύουν οι Κρήτες στους περιηγητές· και δεν καταλαβαίνουν ότι κι οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα λιγότερο από τους Κρήτες».
ΚΕΛΣΟΣ, ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου