Ορφικός ύμνος εις Αφροδίτην

Ώ ουράνια Αφροδίτη, περίφημη, πού σκορπίζεις μειδιάματα, γεννημένη στη θάλασσα, 

θεά μητέρα, πού αγαπάς τις ολονύχτιες διασκεδάσεις, σεβαστή, 

νυκτερινή, που συζευγνύεις  τους ανθρώπους εις γάμον, πού πλέκεις δόλους, 

ω μητέρα της ανάγκης· διότι τα πάντα προέρχονται από σένα, 

πού μπλέχτηκες με τον κόσμον και κυριαρχείς σε τρία μερίδια και γεννάς τα πάντα..

όσα ευρίσκονται εις τον ουρανόν και όσα στην εύφορη γη και όσα στον βυθό της θαλάσσης, 

σεβαστή συμπαρακαθημένη του Βάκχου, πού τέρπεσαι στα συμπόσια και παρασκευάζεις τους γάμους, ω μητέρα των ερώτων,
πού χαίρεσαι στα κρεβάτια με την πειθώ και ενεργείς στα κρυφά, βασίλισσα πού δίδεις χαρά, 

πού φαίνεσαι, αλλά και δεν φαίνεσαι, πού έχεις με αξιέραστες πλεξίδες τυλιγμένα τα μαλλιά σου και κατάγεσαι από καλόν πατέρα, προστάτρια των νυμφών, σύνδειπνε σκηπτροφόρε των θεών,

λύκαινα συ πού δίδεις απογόνους, φίλη των ανδρών, 

περιπόθητη πού παρέχεις την ζωήν συ πού έμπλεξες τους ανθρώπους και το μεγάλο πλήθος των ζώων με αχαλίνωτες ανάγκες από ερωτομανή φίλτρα, έλα ώ θεϊκέ γόνε που εγεννήθης στην Κύπρο, 

ω θεά βασίλισσα, έλα χαρούμενη με ωραίον πρόσωπον, 

είτε ευρίσκεσαι στον Όλυμπον είτε υπηρετείς εις τον ναόν της Συρίας, 

πού παράγει πολύ λιβάνι, είτε συ εις τάς πεδιάδας με άρματα κατασκευασμένα από χρυσό κατέχεις τα γόνιμα λουτρά της ιεράς Αιγύπτου,
ή και επάνω σε κυανά οχήματα διερχόμενη το θαλάσσιον κύμα, 

χαίρεσαι με τους κυκλικούς χορούς των υδροβίων ζώων ή τέρπεσαι με τις μαυρομάτες νύμφες εις την Δίαν, πηδώσα μανιακά με ελαφρά πηδήματα στις αμμώδεις ακρογιαλιές είτε ω βασίλισσα, 

ευρίσκεσαι εις την Κύπρον, την τροφόν σου όπου ωραίες παρθένες άγαμες και νύμφες σε υμνούν καθ’ όλον τον χρόνον, υμνούν εσέ ώ μακαρία, και τον αθάνατον αγνόν Αδωνιν έλα. 

μακαρία θεά και να έχης πολύ ευχάριστον διάθεσιν διότι εσένα προσκαλώ με άγια λόγια σεμνής ψυχής.

Οὐρανία, πολύυμνε, φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη, ποντογενής, γενέτειρα θεά, φιλοπάννυχε, σεμνή, νυκτερία ζεύκτειρα, δολοπλόκε μῆτερ Ἀνάγκης· πάντα γὰρ ἐκ σέθεν ἐστίν, ὑπεζεύξω δέ <τε> κόσμον καὶ κρατέεις τρισσῶν μοιρῶν, γεννᾶις δὲ τὰ πάντα, ὅσσα τ᾽ ἐν οὐρανῶι ἐστι καὶ ἐν γαίηι πολυκάρπωι ἐν πόντου τε βυθῶι {τε}, σεμνὴ Βάκχοιο πάρεδρε, τερπομένη θαλίαισι, γαμοστόλε μῆτερ Ἐρώτων, Πειθοῖ λεκτροχαρής, κρυφία, χαριδῶτι, φαινομένη, {τ᾽} ἀφανής, ἐρατοπλόκαμ᾽, εὐπατέρεια,   νυμφιδία σύνδαιτι θεῶν, σκηπτοῦχε, λύκαινα, γεννοδότειρα, φίλανδρε, ποθεινοτάτη, βιοδῶτι, ἡ ζεύξασα βροτοὺς ἀχαλινώτοισιν ἀνάγκαις καὶ θηρῶν πολὺ φῦλον ἐρωτομανῶν ὑπὸ φίλτρων· ἔρχεο, Κυπρογενὲς θεῖον γένος, εἴτ᾽ ἐν᾽ Ὀλύμπωι ἐσσί, θεὰ βασίλεια, καλῶι γήθουσα προσώπωι, εἴτε καὶ εὐλιβάνου Συρίης ἕδος ἀμφιπολεύεις, εἴτε σύ γ᾽  ἐν πεδίοισι σὺν ἅρμασι χρυσεοτεύκτοις Αἰγύπτου κατέχεις ἱερῆς γονιμώδεα λουτρά, ἢ καὶ κυκνείοισιν ὄχοις ἐπὶ πόντιον οἶδμα ἐρχομένη χαίρεις κητῶν κυκλίαισι χορείαις, ἢ νύμφαις τέρπηι κυανώπισιν ἐν χθονὶ Δίηι  θῖνας ἐπ᾽ αἰγιαλοῖς ψαμμώδεσιν ἅλματι κούφωι· εἴτ᾽ ἐν Κύπρωι, ἄνασσα, τροφῶι σέο, ἔνθα καλαί τε παρθένοι ἄδμηται νύμφαι τ᾽ ἀνὰ πάντ᾽ ἐνιαυτὸν ὑμνοῦσιν, σέ, μάκαιρα, καὶ ἄμβροτον ἁγνὸν Ἄδωνιν. ἐλθέ, μάκαιρα θεά μάλ᾽ ἐπήρατον εἶδος ἔχουσα· ψυχῆι γάρ σε καλῶ σεμνῆι ἁγίοισι λόγοισιν.