Mέσα στην υδρία στρέφεται η τύχη όλων μας

Ο Οράτιος συμβουλεύει τον αποδέκτη της ωδής, Δέλλιο, να παραμένει ψύχραιμος και νηφάλιος τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες, και να απολαμβάνει τη ζωή του για όσο διάστημα ακόμα μπορεί, μια και ο θάνατος, κοινός για όλους, δεν αργεί να καταφτάσει.

Να θυμάσαι στις δύσκολες περιστάσεις να διατηρείς

ήρεμο το μυαλό σου, το ίδιο και στις καλές περιστάσεις 

ατάραχο από υπερβολική χαρά, 

μελλοθάνατε Δέλλιε, 

είτε έζησες διαρκώς λυπημένος 

είτε ευφραινόσουν τις γιορτινές μέρες σε απομακρυσμένο λιβάδι 

ξαπλωμένος με Φαλερνικό κρασί 

από τα βάθη της αποθήκης σου. 

Γιατί το τεράστιο πεύκο και η άσπρη λεύκα 

αγαπάνε να ενώνουν τη φιλόξενη σκιά τους 

με τα κλαδιά τους; Γιατί το νερό που φεύγει 

αγωνίζεται να κυλάει μέσα στο λοξό ποτάμι; 

Πρόσταξε να φέρουν εδώ κρασιά και αρώματα και υπερβολικά βραχύβια 

λουλούδια χαριτωμένης τριανταφυλλιάς,

όσο τα πράγματα και η ηλικία και των τριών Αδερφών 

τα μαύρα νήματα το επιτρέπουν. 

Θα φύγεις από τα δάση που αγόρασες, θα φύγεις από το σπίτι 

και τη βίλα, που τη βρέχει ο ξανθός Τίβερης, 

και ο κληρονόμος θα αποκτήσει 

τα πλούτη που συγκέντρωσες σε ψηλό σωρό. 

Είτε πλούσιος και γεννημένος από τον αρχαίο Ίναχο 

είτε φτωχός και από κατώτατη γενιά ζεις κάτω από τον ουρανό, 

καθόλου δεν διαφέρει, 

είσαι θύμα του άσπλαχνου Πλούτωνα. 

Όλοι στο ίδιο μέρος στριμωχνόμαστε, μέσα στην υδρία στρέφεται 

η τύχη όλων μας 

που πρόκειται να βγει αργότερα ή γρηγορότερα 

και να μας τοποθετήσει στη βάρκα για την αιώνια εξορία.