Ας τα διαβάσουμε.
"Άμποτε να μη ζούσα εγώ σ᾽ αυτήν την πέμπτη γενεά, με τους ανθρώπους της·
καλύτερα να ᾽χα πεθάνει πιο μ π ρ ο σ τ ά ή να γεννιόμουν ύ σ τ ε ρ α.
Γιατί έφτασε τώρα η ώ ρ α του γένους του σιδήρου.
Μήτε τη μέρα θα απολείψουν κ ά μ α τ ο ς και π ό ν ο ς, μήτε τη νύχτα η φ θ ο ρ ά τους θα κοπάσει·
Τους περιμένουν μέριμνες βαριές, θεόσταλτες, μόλο που κάποτε θα σμίγει και σ᾽ αυτούς κ α λ ό με το κ α κ ό.
Ο Δίας όμως θα α φ α ν ί σ ε ι κι αυτό το γένος των βροτών·
όταν τα νήπια θα γεννιούνται με κροτάφους γκρίζους·
Ούτε ο γονιός θα μοιάζει του παιδιού του μήτε και τα παιδιά με τους γονείς·
ο ξένος στον φιλόξενο, ο σύντροφος στον σύντροφο, μήτε κι ο αδελφός στον αδελφό
δεν θα ᾽ναι φίλος πια, που ήταν άλλοτε ο κανόνας.
Θα τους κ α τ α φ ρ ο ν ο ύ ν τους γέροντες γονείς οι απόγονοί τους,
θα τους χ λ ε υ ά ζ ο υ ν ξεστομίζοντας λόγια β α ρ ι ά, ά σ π λ α χ ν ο ι, α ν ί δ ε ο ι μπροστά στον φόβο του θεού·
σ᾽ εκείνους που τους γέννησαν, όταν γεράσουν, δεν θα αποδώσουν τα τροφεία τους·
Καμιά α ρ ε τ ή ευορκίας, δικαιοσύνης,
καλοσύνης·
Αντίθετα, θα δείχνουν την εκτίμησή τους σ᾽ όποιον θα π ρ ά ξ ε ι το κακό· το δίκιο καθενός η δυνατή γροθιά· θα λείψει κι η ντροπή·
θα βλάφτει ο τιποτένιος τον καλύτερό του,
με δ ό λ ι α λόγια ξεγελώντας τον και θα ορκίζεται αποπάνω·
Ο φ θ ό ν ο ς μόνον θα συντροφεύει τους ανθρώπους μες στη συμφορά τους κακόγλωσσος, χαιρέκακος, μνησίκακος.
Και τότε προς τον Όλυμπο, μακριά από πλατείες και δρόμους,
καλύπτοντας με τον λευκό τους πέπλο την ωραία θωριά τους,
εγκαταλείποντας για π ά ν τ α τους ανθρώπους,
θα φύγουν και θ᾽ ανέβουν στον κόσμο των θεών η Αιδώς κι η Νέμεση.
Ό,τι θα μείνει, θα ᾽ναι μόνο β ά σ α ν α πικρά, κλήρος για τους απόκληρους βροτούς,
δ ε ν θα υπάρξει στα δεινά τους σ ω τ η ρ ί α καμιά".
Ησίοδος/ Έργα και ημέρες, μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης
καλύτερα να ᾽χα πεθάνει πιο μ π ρ ο σ τ ά ή να γεννιόμουν ύ σ τ ε ρ α.
Γιατί έφτασε τώρα η ώ ρ α του γένους του σιδήρου.
Μήτε τη μέρα θα απολείψουν κ ά μ α τ ο ς και π ό ν ο ς, μήτε τη νύχτα η φ θ ο ρ ά τους θα κοπάσει·
Τους περιμένουν μέριμνες βαριές, θεόσταλτες, μόλο που κάποτε θα σμίγει και σ᾽ αυτούς κ α λ ό με το κ α κ ό.
Ο Δίας όμως θα α φ α ν ί σ ε ι κι αυτό το γένος των βροτών·
όταν τα νήπια θα γεννιούνται με κροτάφους γκρίζους·
Ούτε ο γονιός θα μοιάζει του παιδιού του μήτε και τα παιδιά με τους γονείς·
ο ξένος στον φιλόξενο, ο σύντροφος στον σύντροφο, μήτε κι ο αδελφός στον αδελφό
δεν θα ᾽ναι φίλος πια, που ήταν άλλοτε ο κανόνας.
Θα τους κ α τ α φ ρ ο ν ο ύ ν τους γέροντες γονείς οι απόγονοί τους,
θα τους χ λ ε υ ά ζ ο υ ν ξεστομίζοντας λόγια β α ρ ι ά, ά σ π λ α χ ν ο ι, α ν ί δ ε ο ι μπροστά στον φόβο του θεού·
σ᾽ εκείνους που τους γέννησαν, όταν γεράσουν, δεν θα αποδώσουν τα τροφεία τους·
Καμιά α ρ ε τ ή ευορκίας, δικαιοσύνης,
καλοσύνης·
Αντίθετα, θα δείχνουν την εκτίμησή τους σ᾽ όποιον θα π ρ ά ξ ε ι το κακό· το δίκιο καθενός η δυνατή γροθιά· θα λείψει κι η ντροπή·
θα βλάφτει ο τιποτένιος τον καλύτερό του,
με δ ό λ ι α λόγια ξεγελώντας τον και θα ορκίζεται αποπάνω·
Ο φ θ ό ν ο ς μόνον θα συντροφεύει τους ανθρώπους μες στη συμφορά τους κακόγλωσσος, χαιρέκακος, μνησίκακος.
Και τότε προς τον Όλυμπο, μακριά από πλατείες και δρόμους,
καλύπτοντας με τον λευκό τους πέπλο την ωραία θωριά τους,
εγκαταλείποντας για π ά ν τ α τους ανθρώπους,
θα φύγουν και θ᾽ ανέβουν στον κόσμο των θεών η Αιδώς κι η Νέμεση.
Ό,τι θα μείνει, θα ᾽ναι μόνο β ά σ α ν α πικρά, κλήρος για τους απόκληρους βροτούς,
δ ε ν θα υπάρξει στα δεινά τους σ ω τ η ρ ί α καμιά".
Ησίοδος/ Έργα και ημέρες, μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου