Ορφικός ύμνος εις τον Βορέα

Ω συ πού με τις χειμωνιάτικες αύρες δονείς (συγκλονίζεις. ταράσσεις)
τον βαθύν αέρα του κόσμου,
συ ο παγετώδης Βορέας,...

έλα από την χιονοσκεπή θράκην και λύσε την στάσιν (το σταμάτημα),
πού είναι σκεπασμένη από σύννεφα, του αέρος, που έχει τον δρόμον του στα νερά.

Χειμερίοις αὔραισι δονῶν βαθὺν ἠέρα κόσμου,
κρυμοπαγὴς Βορέα, χιονώδεος ἔλθ᾽ ἀπὸ Θράικης λῦέ τε παννέφελον στάσιν ἠέρος
 ὑγροκελεύθου ῥιπίζων ἰκμάσιν νοτεραῖς ὀμβρηγενὲς ὕδωρ,
αἴθρια πάντα τιθείς, θαλερόμματον αἰθέρα τεύχων
ἀκτίνες ὣς λάμπουσιν ἐπὶ χθονὸς ἠελίοιο.