ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Μία από τις λέξεις που βρίσκεται στο επίκεντρο της εποχής μας είναι η λέξη ΠΑΝΔΗΜΙΑ.
Όμως κάποτε, όταν ακόμα θεοί και άνθρωποι συμπορεύονταν μέσα στο μυθολογικό καύσωνα, αυτό της θείας ελληνικής λατρείας των Ελλήνων θεών, η λέξη δήλωνε την ΕΞΑΠΛΩΣΗ σε όλους τους δήμους- πόλεις, του ΈΡΩΤΑ, ως ΚΙΝΗΤΉΡΙΑ ΔΎΝΑΜΗ της ΖΩΉΣ.Ας πάμε να μάθουμε τι σημαίνει το προσωνύμιο της θεάς Αφροδίτης, ΠΑΝΔΗΜΟΣ 
Θαλασσογέννητη, Ποντογενής, Φιλογέλωτη, Ομορφοστεφανωμένη, Κλινόχαρη, Παιχνιδοβλέφαρη, Γεννοδότειρα, Ποθεινοτάτη, Ζωοδότρα, Προστάτρια των Νυμφών, Μακαρία...
Αυτές είναι λίγες μόνο από τις ιδιότητες της Θεάς όπως την ύμνησαν οι ποιητές και τη λάτρεψαν οι πιστοί της. 
Στα μάτια τους αποτελεί τη χάρη που επιβάλλεται και την ομορφιά που θριαμβεύει σαν μια π ν ο ή ζ ω ή ς που παρασύρει στο πέρασμά της όλες τις σκιές του κόσμου και αποκαθιστά την τ ά ξ η και την α ρ μ ο ν ί α. 
Τη νιώθουν να περιδιαβαίνει τους κόσμους λαμπερή και συνάμα προσιτή, να ξεδιπλώνει μπροστά τους το Μυστήριο και να τους οδηγεί σε εκείνο που κρυφά η ψ υ χ ή τους α ν α ζ η τ ά. 
Ως Αρχέτυπο ενσαρκώνεται σε διάφορους πολιτισμούς, ντύνεται με τα χρώματα της εκάστοτε εποχής και αλλάζει ονόματα για να μας προσεγγίσει. 
Όμως, όποια μορφή κι αν πάρει, διατηρεί την ίδια α θ ά ν α τ η ουσία. Είναι η Ομορφιά, η Αγάπη και η Αρμονία. 
Στην Ελλάδα είναι η Πάνδημος και Ουράνια Θεά. 
Είναι η Α φ ρ ο δ ί τ η.
Ως Π ά ν δ η μ ο ς αντιπροσωπεύει τον γήινο κι αισθησιακό έρωτα. 
Εκφράζει την ανάγκη του ανθρώπου να γονιμοποιήσει και να γονιμοποιηθεί σε ένα πρωταρχικό επίπεδο. 
Είναι ο υγιής σεξουαλικός π ό θ ο ς, αλλά και η έ ν ω σ η ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα που διαιωνίζει τη ζωή. 
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα υπάρχουν δύο Αφροδίτες: «η πρεσβύτερη, που δεν έχει μητέρα και αποκαλείται ο υ ρ α ν ί α Αφροδίτη, ούσα κόρη του Ουρανού, και η νεότερη, που είναι κόρη του Δία και της Διώνης, και αυτή την καλούμε π ά ν δ η μ ο». 
Ο ίδιος διαχωρισμός απαντάται και στο Συμπόσιον του Ξενοφώντος, αν και ο συγγραφέας αμφιβάλλει αν υπάρχουν δύο θεές ή αν η Ουρανία και η Πάνδημος είναι δύο ονόματα για την ίδια θεά, ωστόσο προσθέτει ότι το τελετουργικό για την ΟΥΡΑΝΊΑ είναι αγνότερο και σοβαρότερο από αυτό για την ΠΆΝΔΗΜΟ. 
Η ίδια ιδέα εκφράζεται στην αναφορά από τον Νίκανδρο τον Κολοφώνιο στον Αθήναιο ότι μετά από την εποχή του Σόλωνος οι Εταίρες τέθηκαν υπό την προστασία της Πανδήμου Αφροδίτης. 
Στην Αθήνα τη λατρεία της ΟΥΡΑΝΊΑΣ Αφροδίτης καθιέρωσε ο Α ι γ έ α ς, ενώ της ΠΑΝΔΉΜΟΥ ο Θ η σ έ α ς, όταν συνένωσε τους δήμους της Αττικής σε μια πόλη στο όνομα της λατρείας της Αφροδίτης. 
Π ά ν δ η μ ο ς σημαίνει Αφροδίτη όλων των ενωμένων αττικών δήμων· η ΑΦΡΟΔΊΤΗ ως ΔΎΝΑΜΗ ΕΡΩΤΙΚΉ και ενοποιούσα είναι και ΔΎΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΉ.
Ζώο της Πανδήμου ήταν ο τράγος σε ανάμνηση της θυσίας αίγας που έκανε ο Θησέας προς τιμή της στην παραλία πριν από τον απόπλου για την Κρήτη και της μεταμόρφωσης της θεάς σε τράγο. 
Πριν από την ύστερη κλασική εποχή, η Αφροδίτη κρατούσε το ζώο στην αγκαλιά της, στη συνέχεια εμφανιζόταν ανεβασμένη επάνω του. 
Η Αφροδίτη Πάνδημος λατρευόταν στην ΠΈΛΛΑ μαζί με τη ΜΗΤΈΡΑ ΤΩΝ ΘΕΏΝ, την Ουρανία.
Σύμφωνα με τον σοφιστή Παυσανία ο έρωτας δεν είναι στην ολότητά του κάτι ευγενικό. 
Η Αφροδίτη ΠΆΝΔΗΜΟΣ είναι ο έρωτας για τις γυναίκες και είναι ασταθής, όπως η ομορφιά του σώματος. 
Αντίθετα, η ΟΥΡΑΝΊΑ Αφροδίτη είναι αμήτωρ, έρως αρσενικός και της ψυχής, με χαρακτηριστικά τη ρωμαλεοσύνη και τη νοημοσύνη. 
Σε αυτού του είδους τον έρωτα ο Πλάτωνας αναγνωρίζει παιδευτικό και κοινωνικό ρόλο. 
Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λατρεία της Αφροδίτης συνολικά ήταν το ίδιο α γ ν ή με τη λατρεία κάθε άλλης θεότητας.
Καθώς ήταν πάντα μια ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΉ ΘΕΆ της ΓΟΝΙΜΌΤΗΤΑΣ και της ΒΛΆΣΤΗΣΗΣ, ο λαός τη φαντάστηκε και τη λάτρεψε ως μια πανέμορφη Θεά που είχε πολλούς εραστές. Κι έτσι, μέσα από διάφορες τελετές και πρακτικές, επέφερε τη γ ο ν ι μ ό τ η τ α σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Αν, λοιπόν, κατανοήσουμε την ουσία της Θεάς και αποδεχτούμε το μυστήριό της, τότε θα έχουμε την ε υ κ α ι ρ ί α να εξυψωθούμε από τον ανθρώπινο έ ρ ω τ α στην α ι ώ ν ι α αγάπη, από την Πάνδημο στην Ουράνια Αφροδίτη. 
Και οι δύο όψεις είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΈΣ, όμως πρέπει να τις ΕΝΑΡΜΟΝΊΣΟΥΜΕ μέσα μας. 
Τότε μόνο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για την αληθινή Αγάπη που προσφέρει από αφθονία, τον αληθινό Έρωτα που ελκύει κοντά μας ό,τι πιο υψηλό έχουμε ονειρευτεί, την αληθινή Ομορφιά που πρέπει να ανακαλύψουμε γύρω μας και την αληθινή Αρμονία που τα κρατάει όλα αυτά ενωμένα. 
Κι έτσι, θα ανακαλύψουμε τη μαγεία της Αφροδίτης που μας εξυψώνει από το καθημερινό στο υπερβατικό σαν ένα αέρινο άγγιγμα αιωνιότητας κι ένα μεθυστικό άρωμα αθανασίας.
Σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, ας κρατήσουμε την ευχή που έδωσε μία φίλη: ΕΊΘΕ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΎΜΕ ΜΕ ΠΑΝΔΗΜΟ ΈΡΩΤΑ!

*Πληροφορίες αντλήθηκαν από:
• Decharme, P. (2011). Ελληνική μυθολογία, Τόμος Α΄. Αθήνα: Εκδόσεις Μέρμηγκα
• Ησίοδος (εκδ.2007). Θεογονία. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαδήμα
• Mascetti, Manuela Dunn (1990). To τραγούδι της θεάς Εύας. Αθήνα: Εκδόσεις Γκοβοστή. 
Βικιπαίδεια-nea-acropoli-athens.gr-,komvos.edu.gr.