Το 2012, όταν η χώρα βυθιζόταν στην ανεργία και τις αυτοκτονίες, έπιασα την κουβέντα με μια κυρία του...."χώρου". Για όσους φίλους δεν καταλαβαίνουν, εννοώ του χώρου που ακολουθεί το Ελληνικό. Πήγαινε σε τελετές ως ιέρεια, υμνούσε τους θεούς, έκανε σπονδές.
Λέξεις όπως αρετές και θάρρος και Λεωνίδας και Θερμοπύλες και φιλοσοφία και όλα τα συναφή, ήταν στην καθημερινή της ατζέντα.Κατηγορούσε και μισούσε όποιον ήταν πρόβατο και μαντρωμένο στην Αβρααμική θρησκεία και τους αποκαλούσε βρωμιούς.
Σαν κάτι ανώτερο νιώθοντας Ελληνίδα κάργα, σαν να είχε πιάσει τον παπά από τα αρχ*δια.
Όταν την ρώτησα πώς, κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, να μην ψηφιστούν άλλα μνημόνια ( πόσο αθώα ήμουν τότε..), η κυρία η οποία ήταν διορισμένη στο δημόσιο παρεμπιπτόντως, μου απάντησε απλά και ωμά:
"Ολοι εμείς που έχουμε παιδιά να αναθρέψουμε και σταθερή εργασία και δάνεια για σπίτι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Να βγούνε αυτοί που δεν έχουν τίποτα, που δεν έχουν εργασία ή παιδιά να ξεκινήσουν την επανάσταση. Αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε".
Ώπα, τι έγινε ρε παιδιά; Από πότε μια εξέγερση γίνεται αναίμακτα;
Ε λοιπόν δεν αντιδράσαμε στην Ελλάδα των μνημονίων και η συνέχεια γνωστή.
Κάπως έτσι και σήμερα.
Αυτοί που θα δείξουν γενναιότητα και θα πράξουν ελληνικά σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς και δεν θα πάνε βήμα πίσω στα αισχη που ζούμε, θα είναι αυτοί που δεν θα .... διαλαλούν πραγμάτεια.
Που δεν θα πουλάνε Ελλάδα.
Ο βρωμιός και ο Έλληνας φαίνονται αλλού.
Και όχι στις σπονδές ή στο αλληλούια.
Φαίνονται όταν το αίμα του κόσμου κυλάει σαν ποτάμι στους δρόμους. Η δειλία και η γενναιότητα εκεί φαίνονται.
Εκεί φαίνεται και το κατακαημένο το Ελληνικό.
Από θεωρία όλοι μάνες είμαστε.
Γιώβη Βασιλική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου