Οι Αμαζόνες ήταν παιδιά του Άρη και της Ναϊάδας Αρμονίας και γεννήθηκαν στο Ακμόνιο άλσος της Φρυγίας. Λέγεται επίσης πως μητέρα τους υπήρξε η θεά Αφροδίτη ή η Οτρίτη, κόρη του Άρη.
Αρχικά ζούσαν στις όχθες του Αμαζονίου ποταμού που αργότερα ονομάστηκε Ταναίς από τον γιο της Αμαζόνας Λυσίππης, ο οποίος προσέβαλε την Αφροδίτη περιφρονώντας τον γάμο και αφιερώνοντας τον εαυτό του αποκλειστικά στον πόλεμο.
Για εκδίκηση η θεά ξύπνησε μέσα του ερωτικό πάθος για την ίδια του την μητέρα, ο Ταναίς όμως προτίμησε να πέσει να πνίγει παρά να ενδώσει στο αιμομικτικό αυτό πάθος.Η Λυσίππη θέλοντας να απαλλαγεί από τα παράπονα του πνεύματος του γιου της οδήγησε τις κόρες της στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας, σε μια απλωσιά κοντά στον ποταμό Θερμωδοντα που πήγαζε από τα ψηλά Αμαζόνια όρη.
Εκεί οι κόρες της σχημάτισαν τρεις φυλές καθεμία από τις οποίες ίδρυσε και μία πόλη.
Οι Αμαζόνες υπολόγιζαν μόνο την μητρογραμική καταγωγή και η Λυσίππη νομοθετώντας όρισε ότι όλες οι δουλειές του σπιτιού θα γίνονται από τους άντρες όσο οι γυναίκες πολεμούν και κυβερνούν. Τα χέρια και τα πόδια των μικρών αγοριών τα έσπαζαν ώστε να μην μπορούν να πολεμήσουν και να ταξιδέψουν.
Οι αφύσικες αυτές γυναίκες τις οποίες οι Σκύθες ονόμαζαν «οιόρπατα» δηλαδή «ανδροκτόνους», δεν έδιναν και μεγάλη σημασία στο δίκαιο και στους καλούς τρόπους ήταν όμως σπουδαίες πολεμίστρες και ήταν οι πρώτες που συνέστησαν ιππικό.
Κρατούσαν χάλκινα τόξα και κοντές μισοφέγγαρες ασπίδες , τα κράνη τα ρούχα και οι ζώνες τους ήταν φτιαγμένα από δέρματα άγριων θηραμάτων.
Η Λυσίππη προτού σκοτωθεί στην μάχη ίδρυσε την πόλη Θεμίσκυρα και κατέκτησε όλους τους λαούς μέχρι τον ποταμό Ταναι.
Η Θεμίσκυρα έγινε η μυθική πρωτεύουσα της χώρας των Αμαζόνων, η οποία χρονολογείται από τη δεύτερη χιλιετηρίδα π.χ. Βρισκόταν στις όχθες του ποταμού Θερμόδοντα, ενώ κάποιες πηγές την τοποθετούσαν και ανατολικότερα, κοντά στον ποταμό Ίρη (σημερινοί ποταμοί Terme και Yeşil αντίστοιχα στην Τουρκία), στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Με τα λάφυρα από τους πολέμους έχτισε ναούς στον θεό Άρη καθώς και στην Ταυροπόλο Άρτεμη την λατρεία της οποίας εκείνη καθιέρωσε.
Οι απόγονοι της επεξέτειναν την αυτοκρατορία των Αμαζόνων πέρα από τα όρια που όριζε ο ποταμός Ταναίς, μέχρι την Θράκη στα δυτικά, ενώ νότια προχώρησαν πέρα από τον Θερμωδοντα, μέχρι την Φρυγία.
Οι τρεις περιώνυμες Αμαζόνες βασίλισσες Μαρπησία, Λαμπαδώ και Ιππώ κατέκτησαν ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας και της Συρίας και ίδρυσαν την Έφεσο, την Σμύρνη, την Κυρήνη και την Μυρίνη.
Στην Έφεσο είχαν υψώσει ένα άγαλμα της Άρτεμης κάτω από από βελανιδιά, όπου η Ιππώ προσέφερε θυσίες μετά από τις οποίες οι ακόλουθες της έστηναν στην αρχή χορό της ασπίδας, ύστερα κυκλικούς χορούς σείοντας τις φαρέτρες, ενώ όλες μαζί χτυπούσαν τα πόδια τους χάμω με συνοδεία φλογέρας.
Ήταν εκεί που αργότερα χτίστηκε ο περίφημος ναός της Εφέσιας Άρτεμης.
Αυτή η αναφορά στην έναρξη και αρχή της Αμαζόνιας κυριαρχίας είναι ένα έναυσμα για περαιτέρω έρευνες.
Η κατανόηση της ηθικής αυτών των πολεμιστριών, η διοίκηση και η επικράτηση τους επί αιώνες σφραγίστηκε από ελάχιστες πληροφορίες που τις σπρώχνουν πλέον ως υπάρξεις στα όρια του φανταστικού. Όμως οι Αμαζόνες υπήρξαν.
Ας μην αφήσουμε να χαθούν μέσα στο λυκόφως της άγνοιας και της αδιαφορίας μας γιατί ποτέ δεν υπήρξε κάτι παρόμοιο ως κοινωνία και ως πολεμική μηχανή από αυτό το μεγάλο κατόρθωμα των Αμαζόνων.
*Έρευνα και συλλογή πληροφοριών έγινε από την Γιώβη Βασιλική.
Πληροφορίες όπως και αυτούσια αποσπάσματα συλλέχθηκαν από το βιβλίο του Ρομπέρτ Γκρέιβς "Ελληνικοί μύθοι"
Για εκδίκηση η θεά ξύπνησε μέσα του ερωτικό πάθος για την ίδια του την μητέρα, ο Ταναίς όμως προτίμησε να πέσει να πνίγει παρά να ενδώσει στο αιμομικτικό αυτό πάθος.Η Λυσίππη θέλοντας να απαλλαγεί από τα παράπονα του πνεύματος του γιου της οδήγησε τις κόρες της στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας, σε μια απλωσιά κοντά στον ποταμό Θερμωδοντα που πήγαζε από τα ψηλά Αμαζόνια όρη.
Εκεί οι κόρες της σχημάτισαν τρεις φυλές καθεμία από τις οποίες ίδρυσε και μία πόλη.
Οι Αμαζόνες υπολόγιζαν μόνο την μητρογραμική καταγωγή και η Λυσίππη νομοθετώντας όρισε ότι όλες οι δουλειές του σπιτιού θα γίνονται από τους άντρες όσο οι γυναίκες πολεμούν και κυβερνούν. Τα χέρια και τα πόδια των μικρών αγοριών τα έσπαζαν ώστε να μην μπορούν να πολεμήσουν και να ταξιδέψουν.
Οι αφύσικες αυτές γυναίκες τις οποίες οι Σκύθες ονόμαζαν «οιόρπατα» δηλαδή «ανδροκτόνους», δεν έδιναν και μεγάλη σημασία στο δίκαιο και στους καλούς τρόπους ήταν όμως σπουδαίες πολεμίστρες και ήταν οι πρώτες που συνέστησαν ιππικό.
Κρατούσαν χάλκινα τόξα και κοντές μισοφέγγαρες ασπίδες , τα κράνη τα ρούχα και οι ζώνες τους ήταν φτιαγμένα από δέρματα άγριων θηραμάτων.
Η Λυσίππη προτού σκοτωθεί στην μάχη ίδρυσε την πόλη Θεμίσκυρα και κατέκτησε όλους τους λαούς μέχρι τον ποταμό Ταναι.
Η Θεμίσκυρα έγινε η μυθική πρωτεύουσα της χώρας των Αμαζόνων, η οποία χρονολογείται από τη δεύτερη χιλιετηρίδα π.χ. Βρισκόταν στις όχθες του ποταμού Θερμόδοντα, ενώ κάποιες πηγές την τοποθετούσαν και ανατολικότερα, κοντά στον ποταμό Ίρη (σημερινοί ποταμοί Terme και Yeşil αντίστοιχα στην Τουρκία), στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Με τα λάφυρα από τους πολέμους έχτισε ναούς στον θεό Άρη καθώς και στην Ταυροπόλο Άρτεμη την λατρεία της οποίας εκείνη καθιέρωσε.
Οι απόγονοι της επεξέτειναν την αυτοκρατορία των Αμαζόνων πέρα από τα όρια που όριζε ο ποταμός Ταναίς, μέχρι την Θράκη στα δυτικά, ενώ νότια προχώρησαν πέρα από τον Θερμωδοντα, μέχρι την Φρυγία.
Οι τρεις περιώνυμες Αμαζόνες βασίλισσες Μαρπησία, Λαμπαδώ και Ιππώ κατέκτησαν ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας και της Συρίας και ίδρυσαν την Έφεσο, την Σμύρνη, την Κυρήνη και την Μυρίνη.
Στην Έφεσο είχαν υψώσει ένα άγαλμα της Άρτεμης κάτω από από βελανιδιά, όπου η Ιππώ προσέφερε θυσίες μετά από τις οποίες οι ακόλουθες της έστηναν στην αρχή χορό της ασπίδας, ύστερα κυκλικούς χορούς σείοντας τις φαρέτρες, ενώ όλες μαζί χτυπούσαν τα πόδια τους χάμω με συνοδεία φλογέρας.
Ήταν εκεί που αργότερα χτίστηκε ο περίφημος ναός της Εφέσιας Άρτεμης.
Αυτή η αναφορά στην έναρξη και αρχή της Αμαζόνιας κυριαρχίας είναι ένα έναυσμα για περαιτέρω έρευνες.
Η κατανόηση της ηθικής αυτών των πολεμιστριών, η διοίκηση και η επικράτηση τους επί αιώνες σφραγίστηκε από ελάχιστες πληροφορίες που τις σπρώχνουν πλέον ως υπάρξεις στα όρια του φανταστικού. Όμως οι Αμαζόνες υπήρξαν.
Ας μην αφήσουμε να χαθούν μέσα στο λυκόφως της άγνοιας και της αδιαφορίας μας γιατί ποτέ δεν υπήρξε κάτι παρόμοιο ως κοινωνία και ως πολεμική μηχανή από αυτό το μεγάλο κατόρθωμα των Αμαζόνων.
*Έρευνα και συλλογή πληροφοριών έγινε από την Γιώβη Βασιλική.
Πληροφορίες όπως και αυτούσια αποσπάσματα συλλέχθηκαν από το βιβλίο του Ρομπέρτ Γκρέιβς "Ελληνικοί μύθοι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου