ΖΩΝΤΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Η χρησιμότητα της ησυχίας φαίνεται να είναι σοφόν πράγμα, όπου εκτός των άλλων, χρησιμεύει και στην μελέτη της επιστήμης και της φρονήσεως.

Εννοώ δε όχι την καπηλικήν [αμεριμνησία των καπηλειών] και την αγοραία [των ανθρώπων της αγοράς] αλλά την μεγάλη, εκείνη που αν την κατακτήσεις σε εξομοιώνει με τον θεό. 

Διότι οι μελέτες [ασχολίες] που έχουν σχέση με την ζωή στις πόλεις και με τους όχλους των ανθρώπων εκγυμνάζουν την λεγόμενη οξύνοια [δριμύτητα] η οποία όμως είναι πανουργία. 

Ενώ η απομόνωση [ο μονήρης βίος], η οποία αποτελεί γυμναστήριον της σοφίας, διαμορφώνει ανδρείον ήθος και πλάθει και διευθετεί τις ψυχές των ανθρώπων. 

Ζώντας λοιπόν στον καθαρόν αέρα, ως επί το πλείστον στο ύπαιθρο μακριά από τους ανθρώπους, σηκώνονται όρθιες και βγάζουν φτερά, [οι ψυχές] καθώς αρδεύονται από το διαυγέστατο και πάρα πολύ λείο ρεύμα της ησυχίας, μέσα στο οποίο, τα μαθήματα του νου είναι θεοπρεπέστερα και η δράση πιο καθαρή.

Πλουτάρχου - περί ησυχίας, από το Ανθολόγιο ΣΤΟΒΑΙΟΥ