ΦΙΛΑΥΤΙΑ: Η ΑΙΤΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ

«Το πιο μεγάλο απ' όλα τα κ α κ ά είναι έμφυτο στις περισσότερες ψυχές των ανθρώπων, κι ο καθένας τους το συγχωρεί στον εαυτό του και δ ε ν προσπαθεί να βρει κανένα μέσο για να ξεφύγει απ' αυτό.Είναι αυτό που λένε ότι κάθε άνθρωπος είναι από τη φύση του φ ί λ α υ τ ο ς και ότι είναι δικαιολογημένο να είναι τέτοιος. Στην πραγματικότητα όμως, η υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας γίνεται πάντοτε η α ι τ ί α όλων των σ φ α λ μ ά τ ω ν.
Αυτός δηλαδή που αγαπά τυφλώνεται από το αντικείμενο της αγάπης του, ώστε να
κ ρ ί ν ε ι κακώς τα δίκαια και τα καλά και τα ωραία, επειδή νομίζει ότι πρέπει να τιμά περισσότερο την α τ ο μ ι κ ό τ η τ ά του από την αλήθεια.
Εκείνος όμως που φιλοδοξεί τουλάχιστο να γίνει μ ε γ ά λ ο ς, δεν πρέπει να υπεραγαπά ούτε τον εαυτό του, ούτε τα δικά του, αλλά τα δ ί κ α ι α, είτε έτυχε να τα πράξει ο ίδιος, είτε κάποιος άλλος.
Απ' αυτό το ίδιο σφάλμα προήλθε και το ότι όλοι θεωρούν σ ο φ ί α την αμάθειά τους.
Και για τούτο, ενώ δεν ξέρουμε τ ί π ο τ ε, για να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση,
ν ο μ ί ζ ο υ μ ε πως τα ξέρουμε όλα, και, επειδή δεν εμπιστευόμαστε στους άλλους αυτά που δεν ξέρουμε εμείς, αναγκαζόμαστε να τα κάνουμε λανθασμένα οι ίδιοι.
Πρέπει, επομένως, κάθε άνθρωπος να αποφεύγει να αγαπά υπερβολικά τον εαυτό του, και να ε π ι δ ι ώ κ ε ι να βρίσκει πάντοτε τον καλύτερό του, χωρίς να νιώθει καμιά ντροπή κάμνοντας αυτό που είπαμε».

ΠΛΑΤΩΝ, ΝΟΜΟΙ