προμήνυμα

Και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι με προορισμό το μύθο…την αναζήτησή του.
Για κάποιους λοιπόν ο μύθος είναι κάτι μη αληθινό,
γι άλλους είναι μία εξιστόρηση κάποιων πραγματικών γεγονότων μπλεγμένα με κάποια ψεύδη ,
γι άλλους αποτελούν δρόμους προς το ασυνείδητο...
και των φανταστικών κόσμων,
 και για μερικούς είναι η αληθινή ιστορία των ανθρώπινων και μη, πλασμάτων,
 απ αρχής κόσμου και ίσως ακόμα πιο πίσω στο βάθος του ανύπαρκτου χρόνου..
Και κάπου εκεί, στο βάθος εκείνου του ανύπαρκτου χρόνου βρέθηκα και γω!
Και αναρωτήθηκα τι άραγε να χε συμβεί και σταμάτησα εκεί..
στη μέση μιας πλατείας κάτασπρης απ το χιόνι, περασμένου αιώνα.
Είχαν στήσει χορό κάποια περίεργα όντα γύρω από μια φωτιά..τα γέλια οι φωνές και οι μουσικές τους ξεχύνονταν στο χώρο και ο ρυθμός που δίναν στο χορό τους , τόσο αλλόκοτος, περίεργος…
Κάτι μ έσπρωξε μακριά από κει και έτσι, αν και είχε σουρουπώσει για τα καλά, πήρα ένα μονοπάτι και βρέθηκα μέσα σ ένα κατάφυτο σκοτεινό δάσος.
 Τώρα ορθόνωνταν εμπρός μου ψηλά δέντρα, μπλεγμένα μεταξύ τους τόσο, που ουρανό δεν έβλεπες.
Κραυγές πουλιών ακούγονταν πότε κοντά και πότε να ξεμακραίνουν.
Μόνος βρέθηκα και φόβο ένιωσα. Με κυρίεψε μια απόκοσμη σιωπή και ερημιά.
Είχα προχωρίσει πολύ, το σκοτάδι ήταν βαρύ και μέσα στην απόγνωση της μοναξιάς μου σήκωσα ψηλά το βλέμμα.
Το μόνο που αντίκρυσα μές στα σκοτάδια ήταν μια αχνή ακτίνα του φεγγαριού που λαμπίριζε στα μάτια μου.
Όσο όμως αχνή και αν ήτανε ήξερα…γνώριζα πως προμήνυε τον ερχομό του ήλιου..
Συνεχίζεται...

 ΥΠΟΓΡΑΦΗ: Αέναος