"Στην υγειά των κορόιδων"...

Η ληστεία είναι μία πράξη που διώκεται και δεν ενδείκνυται για να την υλοποιήσει ο πολίτης. Το κίνητρο σε ελάχιστες περιπτώσεις έχει αποδειχθεί πως προκαλεί συμπάθεια, διότι επωφελείται το κοινωνικό σύστημα. Έμεινε η ιστορία του Ρομπέν των δασών. Το ότι ο συγκεκριμένος λειτουργούσε σε άλλο γεωγραφικό σημείο του πλανήτη σε σχέση με εμάς, δεν έχει σημασία...
Από αυτόν εμπνεύστηκαν και συμπολίτες μας, στην εποχή που ζούμε, για να πράξουν τα αντίστοιχα, όπως οι "Ρομπέν των σούπερ μάρκετ" (όπως και άλλοι της εποχής μας) που έμπαιναν στα εν λόγω καταστήματα, έκαναν την πράξη τους και βγαίνοντας μοίραζαν τα "υπάρχοντα" στην κοινωνία που "πεινάει" σε μεγάλο ποσοστό λόγω της κρίσης που "υποδέχθηκε" η χώρα μας, κάτι που κέρδισε την συμπάθεια των πολιτών - τουλάχιστον αυτών που καρπωνόντουσαν τα τρόφιμα.

Εκτός από αυτή την κατηγορία, υπάρχει και η κατηγορία των ληστών με τα κουστούμια, τα λάπτοπ, τα i-phone που το κίνητρο τους είναι ακριβώς το αντίθετο από την προηγούμενη κατάσταση που αναφέρθηκε. Συγκεκριμένα είναι να κάνουν την πράξη τους με τέτοιο τρόπο ώστε για να αποκτήσουν "υπάρχοντα" κάνουν "επίθεση" στην κοινωνία και τα μοιράζουν σε διάφορους λογαριασμούς, off-shore εταιρείες και χάνονται κάπου σε ένα σκοτεινό μονοπάτι, τόσο σκοτεινό που ούτε ο ήλιος δεν τα βλέπει.

Στην μέση είναι η κυβέρνηση. Ποιος ο ρόλος της ή ποιος θα έπρεπε να είναι; Η εκπροσώπηση των πολιτών από 300 άτομα σε ένα κτήριο, οι οποίοι θα συνεδριάζουν για να λύνουν τα όποια προβλήματα της κοινωνίας και να κάνουν καλύτερη την ζωή των πολιτών.

Στην διαμάχη των δύο κατηγοριών ληστών που αναφέρθηκαν αυτοί παίρνουν το στρατόπεδο των κουστουμάτων, καθώς και οι ίδιοι από στυλιστική άποψη φορούν αυτά τα ενδύματα για να το "παίξουν" τρανοί και να υπάρχει ο σαφής διαχωρισμός του πολιτικού με τον πολίτη.
Το "ίσοι και όμοιοι είμαστε ρε ταγαράκο;" στριφογυρίζει στους διαδρόμους των νευρώνων των εγκεφάλων τους.

Το να "υποθάλπεις" και να κάνεις πιο εύκολο το έργο αυτών με διάφορες επιδοτήσεις, σωτηρίες, νόμους ήταν μέχρι πριν λίγες ώρες κάτι δεδομένο. Αυτό το σύστημα δράσης όμως απαρχαιώθηκε και έτσι κατάλαβε το κράτος πως δεν γίνεται να βασίζεται σε ληστές που χρεωκοπούν συνέχεια, οπότε πρέπει να θα χάσει και το ίδιο "τα υπάρχοντα" του λαού.

Τι σκέφτηκε;

Ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων βρήκε (ο ίδιος ή με παρέα δεν μας ενδιαφέρει) μια ακόμη ιδέα για να ληστέψει τους πολίτες και συγκεκριμένα για να τους αρπάξει τα ακίνητα τους, αφού η ιδιοκτησία δεν μπορεί να χρεωκοπήσει.

Κατέθεσε μία ιδέα στο τελικό σχέδιο νόμου για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, η οποία συμπεριλήφθηκε στο άρθρο 9, στο οποίο προτείνει για όσους έχουν χρέη προς το Δημόσιο, να εξοφλούν δίνοντας ένα ακίνητο. Αν το ακίνητο είναι μεγαλύτερης αξίας, καλή καρδιά, θα πάει στο κράτος για την "σωτηρία" του, αφού και οι "εκπρόσωποι" της εκκλησίας ΑΕ συμμετέχουν εγκάρδια στο όλο πανηγύρι και έτσι πρέπει ο πολίτης να βάλει το χέρι στην τσέπη ή στο χαρτί μεταβίβασης.

Η πρόποση που ακούγεται στο τσούγκρισμα των ποτηριών με την σαμπάνια λέει "στην υγειά των κορόιδων", με την ταυτόχρονη σκέψη "μην ξυπνήσουν διεκδικώντας τα δικαιώματα τους, γιατί θα γυρίσουμε στην φασολάδα"!

Yγ:  Το ότι η κρίση είναι πνευματική και αυτή ως συνέπεια έφερε την οικονομική, δεν το διαπραγματευόμαστε.

Ελ λην Μακεδόνας