Ο πατέρας όλων ή ο μεγάλος θεατρίνος;

  Η καλύτερη διασκέδαση που είχα ποτέ είναι η πεζοπορία. Το άριστο είναι όταν είχα και κάποιον που μπορούσε να κάνει και διάλογο. Σε μια τέτοια πορεία ο συνομιλητής μου, μου είπε το εξής παράδοξο. “Το ξέρεις ότι σε πέντε χιλιάδες χρόνια καταγεγραμμένης ιστορίας έχουμε μόλις δεκαπέντε μέρες παγκόσμιας ειρήνης;”. Βέβαια επειδή αυτός που το είπε το έχει το θέμα της σεξουαλικής διέγερσης με τα “αμυντικά θέματα” δεν έδωσα σημασία...
Έλα όμως που το άκουγα για δεύτερη φορά. Την πρώτη το άκουσα από άνθρωπο που ανήκει και σε άλλο πολιτικό χώρο και με άλλη αντίληψη.
Κι ερχόμαστε στο δηλωμένο από το ίδιο τον Δία σαν τον πιο μισητό θεό. Το νόμιμο γιο του τον Άρη. Αλήθεια όμως τι είναι ο πόλεμος;

Ο Ηράκλειτος τον αναφέρει σαν τον πατέρα των πάντων. Ο Μακιαβέλι συμβουλεύει τον Λορέντζο των Μεδίκων πως όταν έχει αδιέξοδο την πολιτική του, ο πόλεμος είναι η θεατρική παράσταση που λύνει το πρόβλημα. Ο Κλάουζεβιτς το επεκτείνει λέγοντας πως ο ίδιος ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Ο Μαρξ του δίνει το στοιχείο της πάλης των τάξεων και φυσικά τα υπουργεία εθνικής άμυνας της κάθε χώρας σαν μια ευκαιρία για μεγάλο φαγοπότι. Δηλαδή αυτό το Ομηρικό “μισητό” το βλέπω να χάνεται μέσα στην ιστορία . Ο Θεός μας αν και αντιπαθής είναι χρήσιμος τόσο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά. 

Για να προλάβω τους κακοπροαίρετους ένα βέβαια θα πω. Δεν είμαι οπαδός του. Στην περίπτωση όμως αυτή η δική μου άποψη δεν μετράει. Κι αυτό γιατί πρώτον αυτοί που χαίρονται μ' αυτά είναι κρυμμένοι συνήθως στα μετόπισθεν και γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι φτιαγμένες πάνω σε δόγματα πολέμου. Κι επειδή οι νοήμονες είναι παντού μειοψηφία ο Άρης έχει μπόλικη δουλειά.

Φυσικά επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος θα πιάσω την άποψη των δύο πρεσβύτερων που ανέφερα. Άλλωστε μετά από κάποια σχόλια ξέρω ότι απευθύνομαι σε περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που είναι και αρκετοί. Για όσους το καταλάβουν δεν γράφω για όλους. 

Ας δούμε λοιπόν αυτό “το πατέρας πάντων”. 

Τι είναι οι περισσότερες εφευρέσεις; Αν σας έρθει στο μυαλό η λέξη “όπλα” κερδίσατε. 

Ο υπολογιστής που γράφω είναι κατά μεγάλο μέρος σχέδιο της πολεμικής βιομηχανίας για της εξασφάλιση γρήγορων και με ακρίβεια υπολογισμών. Το διαδίκτυο είναι η προσπάθεια εξασφάλισης επικοινωνιών σε κατάσταση ακραίων πολεμικών ενεργειών. Οι περισσότερες εργαλειομηχανές είχαν σαν σκοπό την ακρίβεια στην ανάπτυξη της βιομηχανίας όπλων. Η αεροναυπηγική χρηματοδοτήθηκε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Τα βαριά παυσίπονα όπως η μορφίνη και η ηρωίνη ήταν για τους τραυματίες στα πεδία μάχης. Τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα από του ημιαγωγούς ως τα κυκλώματα μεγάλης ολοκλήρωσης ήταν για την εξασφάλιση ελαφρότερων στρατιωτικών ασυρμάτων. Οι δορυφόροι και τα διαστημόπλοια. Όλα για χάρη του Θεού του πολέμου. 

Όντως έχει δίκιο ο Ηράκλειτος. Ο πατέρας των περισσότερων εφευρέσεων είναι ο Άρης μιας και στο όνομα του γίνονται. Κι αυτό γιατί ότι είναι προϊόν της “ειρήνης” δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολεμική προετοιμασία.

Κι ερχόμαστε στον Μακιαβέλι. Είναι άραγε θεατρική παράσταση ο πόλεμος; Ο Άρης είναι θεατρίνος; 

Θα έλεγα πως ναι. 

Κάθε φορά που η κάθε εξουσία τα βρίσκει σκούρα υπάρχουν τα λεγόμενα “θερμά επεισόδια”. Φυσικά δεν είναι και τόσο απλό. Βλέπετε ο Θεός μας δεν συχνάζει όπως λάθος νομίζουμε μόνο σε πεδία μάχης. Συχνάζει και στα χρηματιστήρια, στην διπλανή μας πόρτα σαν τον κακοπροαίρετο γείτονα. Στις γυναίκες συχνάζει στο καθρέφτη και τα καλλυντικά τους μιας και η παράνομη του σχέση με την Αφροδίτη ισχύει και στις μέρες μας, Εκεί είναι που δίνει ρέστα σαν θεατρίνος. Και αν νομίζετε ότι το ξεκατίνιασμα δεν είναι πολεμική πράξη, γελιέστε. Όσο πιο ακίνδυνο φαίνεται ένα όπλο τόσο πιο πολλά θύματα έχει. Η ατομική βόμβα είναι μέσα σε υπόστεγο. Η καραμπίνα του γείτονα για το “έγκλημα τιμής” ή την “κτηματική διαφωνία” έχει πιο πολλούς νεκρούς. Και βέβαια πριν τον κάθε φόνο υπάρχει ένας ερμαφρόδιτος καυγάς.
Άρα και ο Νικολό έχει δίκιο.

Είναι περιττό λοιπόν να προσπαθήσουμε να βρούμε το τι ισχύει μιας και όταν μιλάμε για τον Άρη ισχύουν τα πάντα. 

Κι αυτό γιατί απλά ο θεός του πολέμου δεν είναι τίποτα παραπάνω από την κτηνώδη και βάρβαρη φύση μας."

*Φωτό από Θησεύς Αιγέως