ΜΥΘΟΣ: Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ Χ

Οι Μύθοι, αυτά τα ιερά Νάματα του Ελληνικού Λόγου κρύβονται πίσω από κάθε ανθρώπινη προσπάθεια να εξιχνιαστεί το βάθος της ανθρώπινης διάνοιας, της ιστορίας και εξέλιξης της ψυχής μας.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΙΑΣ

Όταν πριν από πολλά χρόνια επισκέφτηκα την Πομπηία είχα μείνει άφωνη από την πληροφορία πως, ενώ το ηφαίστειο έδινε επί πολλές μέρες σημάδια η πλειοψηφία των κατοίκων αρνούνταν να αφήσουν την κατοικία τους, τα πλούτη και τα κεκτημένα τους και να σώσουν εαυτούς. Δεν πίστευαν πως όλο αυτό το οικοδόμημα γύρω τους θα καταστραφεί.

ΑΠΟ ΘΕΩΡΙΑ ΟΛΟΙ ΜΑΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ

Το 2012, όταν η χώρα βυθιζόταν στην ανεργία και τις αυτοκτονίες, έπιασα την κουβέντα με μια κυρία του...."χώρου". Για όσους φίλους δεν καταλαβαίνουν, εννοώ του χώρου που ακολουθεί το Ελληνικό. Πήγαινε σε τελετές ως ιέρεια, υμνούσε τους θεούς, έκανε σπονδές.

ΉΜΑΣΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΦΙΛΟΙ;

Παλιοί φίλοι! Πόσο ωχροί φαίνεστε, πόσο γεμάτοι αγάπη και τρόμο! Όχι, φύγετε! Μην οργίζεστε! Εδώ για σας δεν είναι: εδώ, σ' αυτήν την μακρινή περιοχή των πάγων και των βράχων — εδώ πρέπει να είναι κανείς κυνηγός και αγριοκάτσικο.

ΔΕΙΠΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΗΒΕΙΑ ΕΠΟΧΗ

Όποιος έχει τις επιθυμίες μιας ανώτερης, εκλεκτικής ψυχής και μόνο, σπάνια βρίσκει το τραπέζι του στρωμένο και το φαγητό του έτοιμο. Θα αντιμετωπίζει πάντα μεγάλο κίνδυνο. Σήμερα όμως ο κίνδυνος αυτός έχει γίνει εξαιρετικός.

Σέβομαι. Σέβεσαι;

Όπως σέβομαι τον φόβο σου απέναντι στον ιό έτσι να σέβεσαι το θάρρος μου.
Όπως σέβομαι την απόφαση σου να επέμβεις ιατρικά στο σώμα σου έτσι να σέβεσαι την δική μου να μην το κάνω.

ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ

«Εισάκουσέ με, βασιλέα του ν ο ε ρ ο ύ πυρός, Τιτάνα με τα χρυσά ηνία. 

Εισάκουσέ με, τ α μ ί α του φωτός, ω άνακτα, που έχεις το κλειδί της ζωογόνου πηγής και εξοχετεύεις από ψηλά π λ ο ύ σ ι ο ρ ε ύ μ α α ρ μ ο ν ί α ς στους υλαιούς Κόσμους.

Εισάκουσέ με.

150 ΕΥΡΩ: ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ

Σήμερα ανακοινώθηκε ο πλήρης εξευτελισμός και η απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης και δη των νέων της χώρας μας. Με κίνητρο το κουπόνι των 150€ η ελίτ πέταξε για ακόμη μια φορά την ευθύνη της ευημερίας των πολιτών της πάνω στις ταλαιπωρημένες πλάτες των νέων. Το βρεγμένο ξεροκόμματο της αυτοκρατορίας των άψυχων είναι ολοφάνερο πως είναι το τυρί στην φάκα.

ΖΑΣ, ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΧΘΟΝΙΗ: Η ΤΡΙΑΔΑ ΠΟΥ «ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΕΚΑΘΕΝ»

«Ο Δίας, ο Χρόνος και η Γη υπήρχαν πάντοτε. Στη Γη δόθηκε το όνομα αυτό, επειδή ο Δίας τής έδωσε ως τιμητική ανταμοιβή τη γη».
«Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίηι δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ, ἐπειδὴ αὐτῆι Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ».
Φερεκύδης

ΜΕΓΙΣΤΕ ΚΟΥΡΕ ΧΑΙΡΕ ΜΟΙ ΚΡΟΝΕΙΕ ΠΑΓΚΡΑΤΕΣ ΓΑΝΟΥΣ

Ένα εξαιρετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Ρομπέρτο Καλάσσο "Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας" μας περιγράφει το επίθετο ΓΑΝΟΣ που δόθηκε στον πατέρα θεών και ανθρώπων Δία. Ας το διαβάσουμε:

Ό,τι ξεφεύγει από τον μέσο όρο, μισείται βαθιά

Το να καταφέρνεις να κάνεις στο τέλος αυτό που θέλεις, αυτό που ποθείς, αυτό που ονειρεύτηκες, και όχι αυτό που πρέπει, που επιβάλλεται, που κάνουν όλοι οι υπόλοιποι, είναι συνήθως ο λόγος που επρόκειτο να σε μ ι σ ή σ ο υ ν βαθιά οι πιο πολλοί άνθρωποι.

Που είδες θεούς;

Σ 'αυτόν που θα σε ρωτήσει: "Που είδες θεούς, κι από που είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν και τους δείχνεις τόσο σεβασμό;"

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΑΚΟΥΣΜΑ: "ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΘΕΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ"

Οι Πυθαγόρειες προτροπές-σύμβολα ή ακούσματα, επινοήθηκαν για να μην είναι αναγνωρίσιμα και ευνόητα από τον κάθε τυχόντα. Σύμφωνα με τον νόμο της εχεμύθειας των θείων μυστηρίων που θεσπίστηκαν από τον Πυθαγόρα, οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν τρόπους απόρρητους για τους αμύητους και προστάτευαν μέσω συμβόλων τις μεταξύ τους διαλέξεις και συγγραφές. Έτσι στους τυχαίους ακροατές τα ακούσματα αυτά φαίνονται γελοία και γεμάτα ελαφρότητα. Όλα μαζί τα ακούσματα αυτά, γενικά προτρέπουν την καθολική αρετή.

Ο ΙΣΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ

"Εμείς δεν πρέπει να θρηνήσουμε υπερβολικά που χάσαμε πολλά από τα μυστικά των μύθων, μολονότι πρέπει να διαπαιδαγωγηθούμε για να αντιληφθούμε τις ελλείψεις, το ανερμήνευτο κενό.

ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Μια σημαντική πληροφορία μας δίνεται από τον Ηρόδοτο σχετικά με την λατρεία τεσσάρων γυναικών από την Υπερβορεία. Σύμφωνα με τον μύθο, η Υπερβορεία ήταν η χώρα που επισκεπτόταν κάθε χειμώνα ο Απόλλωνας με το ιπτάμενο άρμα του. Την άνοιξη επέστρεφε και πάλι στη Δήλο και τους Δελφούς.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΕΣΙΜΙΣΜΟΣ

«Ελλάδα γαλήνια δεν υπήρξε ποτέ»
"Ο ελληνικός ήταν ένας κόσμος μελαγχολικός και θλιμμένος. Σε κανένα άλλο λαό και ποτέ άλλοτε η σπουδή των μεγάλων προβλημάτων (κόσμος, ζωή, άνθρωπος) δεν οδήγησε σε τόση πικρία και σε τέτοιο καημό. Οποιαδήποτε άλλη θεωρία που ομιλεί για το κακό και το σκότος, για την άρνηση, τη ματαιότητα και τον παραλογισμό, μ’ ένα λόγο για τη φρίκη του μεγάλου Μηδενός, εάν συγκριθεί με την αντίστοιχη γνώση των Ελλήνων, ομοιάζει με ανήσυχη γάτα μπροστά σε μαινόμενη τίγρη.

ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΩΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Την Κυριακή 30 Μάϊου τελέστηκε ο γάμος μας σύμφωνα με την ελληνική πατρώα θρησκεία. Στο δάσος Κουρί στην Θεσσαλονίκη, σε ένα υπέροχο άλσος μέσα στην φύση, μαζί με την αγάπη των δικών μας ανθρώπων, των φίλων και την αρωγή των θεών, δώσαμε όρκους ιερούς για έναν κοινό βίο, όπου οι αρετές και η συνεχής σύνδεση με την κληρονομιά από τους προγόνους μας, θα αποτελεί το πρώτιστο χρέος μας. 

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

"Μια Αγία Πυρά θα πρέπει να απλωθεί πέρα ως πέρα στην χώρα και να κατακαύσει παράσιτα και συνειδήσεις ένοχες, να εγείρει ψυχές και να καλέσει σε Προσκλητήριο Ιερό την νέα γενιά.

ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΗ ΛΗΘΗ

Το πρώτο βήμα των κατακτητών όταν υποδουλώνουν μια φυλή είναι να καταργήσουν τους θεούς αυτής. Να τερματίσουν την σύνδεση με τους πατρογονικούς θεούς και να τους αντικαταστήσουν με τους αλλόφυλους. Έτσι χάθηκαν οι πάμπολλες προγονικές λατρείες και σβήστηκαν φυλές όπως Ινδιάνοι, Αβορίγινες κ.α

ΑΡΓΟΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ, ΚΡΑΙΠΑΛΗΣ ΔΕ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΓΕΜΟΝΤΕΣ

"Ο ίδιος ο Διογένης δεν παραμελούσε το σώμα του, όπως νόμιζαν μερικοί ανόητοι, απλώς βλέποντας τον να ζει στην ύπαιθρο, να κρυώνει και να διψάει, πίστευαν πως αδιαφορούσε για την υγεία και την ζωή του.

Τι ευτυχία, τι δίκαια γεράματα περιμένουν αυτόν που προσδέθηκε με τους φιλοσόφους!

"Κανείς από αυτούς τους ανθρώπους (φιλοσόφους) δεν θα σε αναγκάσει να πεθάνεις, αλλά όλοι θα σε διδάξουν πώς να πεθάνεις. Κανείς από αυτούς δεν θα σου κλέψει χρόνια, αλλά καθένας θα προσθέσει τα δικά του χρόνια και την εμπειρία του στα δικά σου.

Είχες απορροφηθεί και η ζωή πέρναγε βιαστικά

"Συχνά απορώ όταν βλέπω κάποιους να ζητούν το χρόνο των άλλων και αυτούς που οι άλλοι τους ζητούν το χρόνο τους να είναι επιεικείς. Και οι δυο καρφώνουν το βλέμμα στην αναζήτηση του χρόνου, και όχι σε αυτούς ή στον ίδιο το χρόνο. Σαν να είναι τίποτε αυτό που τους ζητούν και τίποτε αυτό που τους δίνεται.

Θα περιφρονώ τα πλούτη, θα περιφρονώ και την πείνα

Στην ελεγεία 1.1 ο Τίβουλλος προσφέρει την ονειρώδη εκδοχή ενός ερωτικού βίου στην εξοχή με την αγαπημένη του, Δηλία. Η απλότητα και ασφάλεια της ζωής στην εξοχή αντιπαραβάλλονται συστηματικά προς τον πλουτισμό και τη δόξα του στρατιωτικού βίου. Το ποίημα διακρίνεται σε δύο μισά, τα οποία ενώνει μια ενότητα-γέφυρα και ολοκληρώνει ένα ολιγόστιχο συμπέρασμα. Αυτή η δομή είναι φιλόδοξη και καλά προσεγμένη.

Ο καθένας μας οφείλει να μιλάει λιγότερο απ' ό,τι ακούει

Κανένα άλλωστε από αυτά που γίνονται αντιληπτά με την όραση, με τη γεύση ή με την αφή δεν δημιουργεί εντυπώσεις, αναταραχές και διεγέρσεις τέτοιες που καταλαμβάνουν την ψυχή, όταν εμπέσει στην ακοή μας κάποιος χτύπος, πάταγος ή ήχος.

Οι θεοί δεν δημιούργησαν τον κόσμο. Γεννιούνται από τον κόσμο.

Κάθε πάνθεον, όπως το ελληνικό πάνθεον, προϋποθέτει ένα πλήθος θεοτήτων: κάθε θεότητα έχει τον δικό της ρόλο, το δικό της πεδίο, τους ιδιαίτερους τρόπους δράσης της, την δική τους μορφή εξουσίας.

ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΙΛΑΣ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΑΦΕΥΓΕΙ

Μιλάνε οι άνθρωποι για την φύση των θεών, (ή του θεού), αναλύουν τις ιδιότητές τους, αναζητούν τα ιερά και τους βωμούς τους, καίνε λιβάνι, λένε ύμνους και προσεύχονται,

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΕΡΑ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ

  

Στο σύγγραμμα ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΒΡΑΔΕΩΣ ΤΙΜΩΡΟΥΜΕΝΩΝ ο Πλούταρχος αναφέρει την περίπτωση του Θεσπέσιου από τους Σολούς ο οποίος ζώντας μέσα στην ακολασία και την αισχρότητα, σε κάποιο ατύχημα από πτώση, του δίνεται η ευκαιρία να μεταφερθεί στον πέρα κόσμο και να δει την μεταθανάτια κατάσταση των ψυχών.
Και των δικαίων και των αδίκων.

Εκεί του δίνεται το όνομα Θ ε σ π έ σ ι ο ς (θεόπνευστος – προφητικός αυτός που διηγείται ή αναγγέλει, ο εξαιρετικός, ο θαυμάσιος και τέλος ο υπερφυσικά θαυμαστός), ενώ το όνομα που είχε στην γη ήταν Αριδαίος. Επιστρέφει στην ζωή, όπου πολλά από αυτά που είδε δεν μπορεί να τα διηγηθεί αλλά πολλά που αντέχει να τα πει τελικώς τα διηγείται.
Αλλάζει εντελώς, προς το καλύτερο, στο βίο που του απομένει να ζήσει.
Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα:

Ο ΠΕΝΤΑΘΛΟΣ ή ΒΗΤΑ, ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ

Δεν είναι μια απλή βιογραφία. Ούτε ένας ύμνος στις ικανότητες και το μεγαλείο ενός ανθρώπου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο μάθημα σε αυτήν την ζωή. Το μάθημα πως, όσο δεν σε υπολογίζουν οι άνθρωποι, όσο σε υποτιμούν τόσο να δυναμώνεις. Όσο σε προσβάλλουν τόσο να πεισμώνεις.
Ίσως βέβαια αυτοί να έχουν ήδη δει το φως και την δύναμη που κρύβεις μέσα σου πριν από εσένα και για αυτό δεν θέλουν με τίποτα να σε δουν στην κορυφή.
Αυτήν την κορυφή που ξέρουν βαθιά μέσα τους όλοι οι συκοφάντες σου πως ποτέ δεν θα την φτάσουν.
Και αν θα την φτάσουν θα είναι σερνάμενοι στο έδαφος και αδικώντας άπαντες.
Αυτή είναι η ιστορία του Ερατοσθένη.
Τον οποίο οι δίκαιοι τον ονόμαζαν ΠΕΝΤΑΘΛΟ, αναγνωρίζοντας το φως μέσα του, αλλά οι μικρόψυχοι ΒΗΤΑ έτσι για να τον αποκαρδιώσουν και να του θυμίζουν πως ποτέ δεν θα φθάσει το ΑΛΦΑ.
Χάσανε.
Ας πάμε να μάθουμε:

ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ: ΜΗΝΑΣ ΜΕΝΗΤΟΣ

Ο έπαινος και ο στέφανος είναι οι συνηθέστερες τιμές τις οποίες απένεμαν οι ελληνικές πόλεις σε ευεργέτες τους. Η διατύπωση του επαίνου και της στεφάνωσης είναι αναπόσπαστο μέρος του τυπικού όλων των τιμητικών ψηφισμάτων.

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΘΕΟΙ ΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Ο Πλάτωνας («Νόμοι» και «Μίνως»), ο Αριστοτέλης («Πολιτικά» Β, 1271, 10), ο Πλούταρχος («Σόλων» και «Λυκούργος»), ο Διογένης Λαέρτιος («Επιμενίδης»), ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς («Ρωμαϊκή Αρχαιολογία»), ο Ισοκράτης (Παναθηναϊκός 205). κ.α., αναφέρουν ότι ο πρώτος αξιόλογος πολιτισμός που δημιουργήθηκε επί γης ήταν αυτός που δημιούργησε στην Κρήτη ο Μίνωας, άρα αυτός που σήμερα ονομάζουμε «Μινωικό».