Είθε να συντάσσομαι πάντοτε με λόγια που αποτελούν την αλήθεια

«Ας μη γίνω εχθρός κανενός, αλλά φίλος αυτού που θα μείνει πάντοτε, ας μην έχω διενέξεις με τους πιο οικείους ανθρώπους μου και, αν έχω, ας συμφιλιωθώ το ταχύτερο δυνατόν.
Ας μην επιβουλεύομαι κανέναν και, αν με επιβουλευθούν, ας διαφύγω, χωρίς να πάθω τίποτε και χωρίς να αναγκασθώ να κάνω κάτι ανεπανόρθωτο.

Προσπάθησε να καταλάβεις το ρυθμό που κυβερνά τους ανθρώπους.

Καρδιά καρδιά μου, που σε ταράζουν αγιάτρευτες συμφορές,
μάζεψε τις δυνάμεις σου κι αντιμετώπισε τον εχθρό προτάσσοντας
τα στήθη σου. 

Aχλύς: το σκότος του επερχόμενου τέλους

"Στ᾽ αλήθεια πρώτα‒πρώτα το Χάος έγινε. Κι ύστερα η πλατύστερνη η Γη, η σταθερή πάντοτε έδρα όλων των αθανάτων που την κορφή κατέχουνε του χιονισμένου Ολύμπου".
Ησίοδος, Θεογονία (116-118, μετ. Σ. Γκιργκένης)
Πρώτα το Χάος έγινε. Αυτό μας λέει ο προπάτοράς μας ο Ησίοδος. Υπάρχουν όμως αναφορές σε αρχαίες κοσμογονίες που μας αφηγούνται πως πριν από την έναρξη του Κόσμου, πριν από γέννησή του, φαίνεται να "κυβερνούσε" την αταξία του Σύμπαντος η Αχλύς.

"Νήστευε από κακία"

 "Θα πρέπει όμως, όπως παρατηρεί κάπου ο Παναίτιος, να χρησιμοποιούμε τον κανόνα συμπεριφοράς του Αναξαγόρα, και όπως αυτός, όταν πέθανε ο γιος του, είπε: “Ήξερα πως είχα γεννήσει θνητό”, έτσι κι εμείς πρέπει να λέμε σε σχέση με τα αδικήματα που μας εκνευρίζουν: “Ήξερα ότι δεν είχα αγοράσει κάποιον σοφό για δούλο”, ‘Ήξερα πως δεν είχα φίλο απρόσβλητο από πάθη”, “Ήξερα πως η γυναίκα μου ήταν γυναίκα”.

"Ποιοι και τι είδους είναι οι Θεοί, μιλούν μόνον σε όσους δύνανται να το γνωρίσουν"

 "Είναι άξιο αναζήτησης το γιατί οι παλαιότεροι άφησαν αυτούς τους λόγους και χρησιμοποίησαν μύθους. Πρώτα ας αναζητήσουμε πώς ωφελούμαστε από τους μύθους χωρίς να έχουμε την διάνοια αργή. Το ότι οι μύθοι είναι θεϊκοί μας το λένε αυτοί που τους χρησιμοποίησαν, γιατί και οι θεόληπτοι ποιητές και οι άριστοι φιλόσοφοι και όσοι κατέδειξαν τις ιερές τελετές και οι ίδιοι οι Θεοί στους χρησμούς τους χρησιμοποίησαν μύθους.

Πλάτωνας: «ουδείς εκών κακός»

   «Ας ονομάσουμε νόσο οποιοδήποτε από τα δύο πάθη έχει ο πάσχων, και ας δεχτούμε τις υπερβολικές ηδονές και λύπες ως μέγιστες ψυχικές νόσους, γιατί ο περιχαρής και ο περίλυπος άνθρωπος – σπεύδοντας ακαίρως ν’ αποκτήσει την χαρά και ν’ αποφύγει την λύπη – δεν δύναται ούτε να δει ούτε ν’ ακούσει τίποτε ορθό, αλλά λυσσά και ελάχιστα δύναται να φανεί λογικός.

"Και όμως η ανθρωπότητα προχώρησε μέσα από τη θυσία.."

"Μία από τις χειρότερες παθογένειες της μετά αστικής εποχής είναι η απώλεια της έννοιας της θυσίας. Ο άνθρωπος ζει πλέον την εσχατιά του Εγώ το οποίο αρνείται να ανοιχθεί είτε ηθικά είτε οντολογικά.

Κοττυτώ: μια ξεχασμένη θεά

  Ο Βολταίρος κάποτε είπε πως "η Μυθολογία είναι η πρωτότοκη αδερφή της Ιστορίας". Που τελειώνει όμως ο μύθος και που αρχίζει η ιστορία συνεχίζει να είναι ένα ερωτηματικό. Συμπορεύονται  και αλληλοσυμπληρώνονται πολλές φορές εν αγνοία των περισσοτέρων. Κάπου μέσα στην Μυθιστορία μας λοιπόν, υπάρχει ένα ξεχασμένο όνομα, αυτό της Κοττυτούς. Ποια να ήταν άραγε η Κοττυτώ; Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του μύθου.

Οι λόγοι περί Αρετής και Κακίας εξαρτώνται από τους λόγους περί ψυχής.

 «Οι λόγοι περί Αρετής και Κακίας εξαρτώνται από τους λόγους περί ψυχής. Όταν η άλογη ψυχή εισέλθει στα σώματα, ευθύς προκαλεί θυμό και επιθυμία, ενώ η λογική ψυχή στέκεται επάνω από αυτά διαχωρίζοντας την ψυχή σε τρία μέρη στο λογικό, στο θυμοειδές και στο επιθυμητικό.

Η Ελληνική γλώσσα αφυπνίζει την ένθεη υπόσταση του ανθρώπου

Η πιο κατάλληλη γλώσσα, ομολογουμένως, που διαθέτει ανεξάντλητο πλούτο λέξεων, που με ακρίβεια είναι ικανές να περιγράψουν το εύρος εννοιών με απύθμενο βάθος και ιδεών με απροσμέτρητο ύψος, δεν είναι άλλη, από την Ελληνική.

"Είναι στιγμές που ο θεός τιμά μια ευκαιρία για ψέμα".

"Δύο ειδών επιχειρήματα υποστηρίζονται και σχετικά με το δίκιο και το άδικο, και κατά τους μεν είναι άλλο πράγμα το δίκιο κι άλλο το άδικο, ενώ κατά τους δε το δίκιο και το άδικο ταυτίζονται. Θα προσπαθήσω να υποστηρίξω αυτή την τελευταία άποψη.

Μα που 'ναι οι θρόνοι; Οι ναοί; Που 'ναι οι κούπες με το νέκταρ;

Μακάρια Ελλάδα. Σπίτι εσύ των Ουρανίων. Είν' αλήθεια
αυτό που ακούσαμε λοιπόν σ' άλλους καιρούς, στα πρώτα νιάτα μας;

Ο κόσμος κινείται και μοιάζει με τους αιώνιους θεούς

"Ο δημιουργός χάρηκε όταν διαπίστωσε ότι ο κόσμος κινείται και μοιάζει με τους αιώνιους θεούς και, ευχαρι­στημένος απ' αυτό, σκέφτηκε να τον κάνει ακόμα πιο όμοιο με το πρότυπο που είχε χρησιμοποιήσει.

To νόημα της φράσης: «Πάς μη Έλλην βάρβαρος».

  Οι Έλληνες μέσα στο χρόνο στον οποίο έζησαν δημιούργησαν όχι μόνο τη δική τους κλασσική εποχή αλλά κυριολεκτικά ένα χρονικό ρήγμα, το οποίο προκλήθηκε από την φιλοσοφική κατά βάση αποθέωση της παιδείας.

Φορωνέας: ο πρώτος άνθρωπος, πατέρας όλων των θνητών

 Ο Φορωνέας θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος για πολλά επιτεύγματα. Ο πρώτος που ίδρυσε και αποίκισε πόλη με παζάρι. Ο επινοητής της ιερής φωτιάς. Ο πρώτος που ίδρυσε την  πρώτη πόλη του κόσμου, το «Φορωνικό Άστυ», το σημερινό Άργος.

«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».

«Είπες εδώ και χρόνια:
«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς

"Δεν θα μας λείψει η εύνοια των θεών"

"Όσον αφορά την εύνοια των θεών, ούτε εμείς νομίζουμε ότι θα μας λείψει. Γιατί τίποτε απ’ ό, τι απαιτούμε ή πράττουμε δεν αντιβαίνει σε αυτά που οφείλουν οι άνθρωποι να πιστεύουν σε σχέση με τους θεούς και να θέλουν σε σχέση με τους άλλους.

Κλειώ: η πηγή της γνώσης.

"Το όνομα Κλειώ προσδιορίζει την Ελληνίδα Μούσα, η οποία γεννήθηκε από τον Δία και την Μνημοσύνη. Το όνομα της σχετίζεται με το κλέος - την δόξα και το ρήμα κλείω, το οποίο σημαίνει ονομάζω-αφηγούμαι.

Αντιφών: η ισότητα υπάρχει φύσει - η ανισότητα νόμω

 [. . .] Όσους προέρχονται από αρχοντικούς γονείς τους υπολογίζουμε και τους σεβόμαστε, ενώ όσους είναι από άσημα σπίτια ούτε τους υπολογίζουμε ούτε τους σεβόμαστε.

Φυλλίδα: η κόρη που μεταμορφώθηκε σε αμυγδαλιά

  Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Φυλλίς ή Φυλληίς ή Κίασα είναι γνωστή μία θυγατέρα του βασιλιά Σίθωνα της Θράκης και της συζύγου του Νύμφης Μενδηίδας ή Αγχινόης ή Αγχιρρόης. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο πατέρας της Φυλλίδας ονομαζόταν Λυκούργος και ήταν επίσης βασιλιάς της Θράκης, μη σχετιζόμενος με κάποιον από τους γνωστούς Λυκούργους.